Kafka na brzegu
Obecna panorama światowej literatury zajmuje ważne miejsce w narracji autora Haruki Murakamiego Kafka na brzegu (2002). Wszystko zostało powiedziane o tej pracy, nie mogąc zaprzeczyć, jak bardzo podobała się czytelnikom tego japońskiego pisarza. I to właśnie Murakami ma styl charakteryzujący się absurdalną atmosferą, bliską surrealizmowi czy magicznemu realizmowi, wyczuwalny w tej powieści.
Dlatego można mówić o świecie „murakami”, w którym życie bohaterów jest zagadkowe i niepokojące. To powieść, której fabuła obraca się wokół dwojga bohaterów, jednej młodej, drugiej starszej, uwarunkowanej sytuacją.. W zasadzie ich historie nie wydają się być ze sobą powiązane, jednak Murakami tworzy pomysłowy sposób ich opowiadania.
Trochę informacji biograficznych autora, Haruki Murakami
Haruki Murakami to pisarz i tłumacz urodzony 12 stycznia 1949 roku w mieście Kioto, będący pod silnym wpływem literatury zachodniej. W dzieciństwie otrzymał japońską i buddyjską edukację religijną od swojego dziadka ze strony ojca, dorastając z matką kupca. Później, Wstąpił na Uniwersytet Waseda, gdzie studiował helleńską literaturę i dramat.
We wspomnianym domu studiów poznał swoją przyszłą żonę Yoko. Para postanowiła później nie mieć dzieci, zamiast tego zdecydowała się założyć własny klub jazzowy w Tokio o nazwie Peter Cat, a także jako fan baseballu brał udział w wielu meczach. Następnie, podczas gry uderzenie piłki zainspirowało go do napisania pierwszej powieści, Posłuchaj pieśni wiatru (1973).
Konsekracja literacka
Pierwsze pisane publikacje Murakamiego miały dość niskie liczby redakcyjne. Mimo to pisarz Japończyków nie był zdemoralizowany, raczej kontynuował tworzenie tekstów pozbawionych granic między tym, co rzeczywiste, a zjawiskowym.
XX wieku to początek Jednoręki bandyta 1973 (1980) y Polowanie na dzikiego barana (1982). Wreszcie, en 1987, Tokyo Blues (Norweigian Wood) przyniosła Murakamemu krajową i międzynarodową sławę. Od tego roku japoński autor opublikował dziewięć powieści, pięć zbiorów opowiadań oraz liczne teksty różnego rodzaju ilustrowane opowiadania, eseje i książki dialogów.
Inne bestsellerowe powieści Murakamiego
- Tańcz Tańcz Tańcz (1988)
- Kronika ptaka, który wije świat (1995)
- Śmierć dowódcy (2017)
Literatura Murakami: styl i wpływy
Haruki Murakami i jego żona mieszkali między Stanami Zjednoczonymi a Europą do 1995 roku, kiedy zdecydowali się wrócić do Japonii. Tymczasem jego uznanie w świecie literackim rosło. Chociaż już w tych przypadkach był oczerniany przez niektóre głosy krytyczne, zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.
Cytat Haruki Murakami.
Ponadto publikacja Kafka na brzegu w 2002 roku sprawił, że pisarz Kiotense stał się jeszcze szerzej czytany i podniósł swój prestiż do tego stopnia, że był kilkakrotnie nominowany do Nagrody Nobla. Z drugiej strony, ważne wpływy w jego literaturze to muzyka - głównie jazz - i narracja północnoamerykańska od autorów takich jak Scott Fitzgerald czy Raymond Carver.
Podsumowanie Kafka na brzegu
Młodzik Tamura mieszka ze swoim ojcem, z którym masz zły związek, na domiar złego, ich matka i siostra porzuciły je kiedy ten był mały. W tym kontekście, bohater ucieka z domu po ukończeniu piętnastu lat. Tak, teraz Kafka Tamura jedzie na południe, do Takamatsu.
W tym momencie pojawia się nieuniknione pytanie: dlaczego bohater ucieka? Wraz z odpowiedzią zaczynają się elementy surrealistyczne, gdyż ojciec Kafki Tamury zarzuca swojemu synowi, podobnie jak Edyp Rex, chęć zabicia go do snu z matką i siostrą.
Historia równoległa
Z drugiej strony wprowadza się Satoru Nakata, starca, który przeżył niewytłumaczalne doświadczenie w dzieciństwie. W szczególności stracił przytomność, a po przebudzeniu stracił pamięć i zdolności komunikacyjne, a ponadto: mógł rozmawiać z kotami. Z tego powodu postanowił poświęcić swoje życie ratowaniu kotów na całym świecie i natknął się na postać o imieniu Johnny Walken, powiązaną z kotami.
Zbieg
Po dotarciu do Takamatsu, Kafka Tamura znalazł schronienie w bibliotece. Tam pani Saeki (reżyserka) i Oshima pomagają bohaterce. Następnie Kafka Tamura ma ciekawe podejście do tych postaci, odkrywając w Oshimie źródło rewelacji o sobie.
Później Nakata odkrywa, że Johnny Walken jest w rzeczywistości złym człowiekiem, który zabija koty. W związku z tym konfrontuje go, dopóki go nie pokona (z pomocą kotów). Następnie starzec spotyka Tamurę w Takamatsu, wkraczając na osobliwą metafizyczną płaszczyznę. Tak więc sukcesywnie życia wszystkich członków opowieści przeplatają się bez dalszych wyjaśnień aż do końca książki.
Analiza Kafka na brzegu
Adekwatność twojej propozycji literackiej
Narracja powieści Kafka na brzegu spróbuj połączyć kilka ścieżekpozornie daleko od siebie, kierować wątkiem wydarzeń. W ten sposób ciekawość czytelnika wzrasta, gdy eksponowane są niezbyt spójne historie.
W przypadku tej powieści może być trochę trudno zrozumieć powód naprzemienności dwóch historii - początkowo - rozłącznych. Mimo to czytelnicy trzymają się, aby dowiedzieć się o rozwoju ciekawych i niepokojących wydarzeń związanych z bliskimi postaciami. Ostatecznie istnieje niesamowity sposób łączenia historii za pomocą wyobraźni.
Powieść między magią a rzeczywistością
Zazwyczaj, literatura zaproponowana przez Haruki Murakami obejmuje mieszankę dwóch wymiarów zawartą w jednej estetycznej jednostce. Innymi słowy, podejście do opowieści może bez problemu przejść od całkowicie prawdziwej narracji do rozgrywania się w sytuacjach nadprzyrodzonych. Do tego stopnia, że fantazyjne fakty są uznawane za prawdziwe.
Głosy krytyczne
Pewien sektor krytyczny opisał narrację japońskiego autora jako „powieść popową”, zawierającą wiarygodne odniesienia (na przykład znaki towarowe). Równolegle, rzeczywistość jest wypaczona krok po kroku ze względu na stawianie niemożliwych pytań. Ten ostatni jest zasobem najczęściej wspominany o Murakamja, zarówno dla jego krytyków, jak i dla milionów jego zwolenników.
Motywy głęboko ludzkie
Jak w innych Bestsellery od japońskiego autora, Kafka na brzegu ma tematyczną złożoność (paradoksalnie) łatwą do odczytania. W tym punkcie, podejście do kwestii krytycznych dla ludzi (miłość, samotność, depresja ...) jest kluczowe, aby zainteresować czytelnika.
W rzeczywistości każda historia, bez względu na to, jak skomplikowana może być, stwarza udrękę, która reprezentuje bycie odizolowanym i samotnym (Satoru Nakata) i wyjście z sytuacji. Podczas, wątek relacji rodzinnych i konsekwencji nieuznania swojego miejsca przed wyjazdem (Kafka Tamura), wskazuje na samo życie ludzkie.