Herbaciarnie: pracujące kobiety
Herbaciarnie: pracujące kobiety to powieść społeczna napisana przez hiszpańską działaczkę komunistyczną, dziennikarkę i autorkę Luisę Carnés Caballero. Dzieło ukazało się po raz pierwszy w 1934 roku dzięki grupie wydawców zajmujących się donosem społecznym. Znacznie później, w 2016 roku, książka została wznowiona i powróciła na arenę literacką dzięki wydawnictwu Hoja de Lata z Gijón.
Po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej Luisa Carnés udała się na wygnanie do Meksyku. Choć autorka pisała aż do śmierci, Herbaciarnie: pracujące kobiety Został zepchnięty w zapomnienie, mimo że jego premiera cieszyła się dużą popularnością i ciepłem krytyków. W teraźniejszości, Książka jest przykładem feminizmu i opowieścią o błędach społeczeństwa z przeszłości.
Streszczenie Herbaciarnie: pracujące kobiety
Dziesięć godzin pracy, zmęczenie, trzy pesety
Nowela opowiada historię kilku kobiet, które pracują jako kelnerki w prestiżowej herbaciarni w Madrycie., na początku lat trzydziestych, u zarania II Rzeczypospolitej. Każda z tych pań ma swoją historię: Antonia jest weteranką, której nikt nie rozpoznaje po jej pracy; Peca ze swojej strony ma trzydzieści lat i jest bardzo religijna.
Marta weszła do herbaciarni zdesperowana w poszukiwaniu pracy. Laurita jest swoistą chrześnicą właścicielki lokalu, dlatego prezentuje się jako najbardziej beztroska i szalona z nich. Wreszcie jest Matylda, tzw alter ego autorki, biednej młodej dziewczyny, ale z własnymi pomysłami na temat tego, jak społeczeństwo powinno działać na rzecz kobiet.
Złoczyńcy ubierają się szlachetnie
Zarówno właściciel herbaciarni, jak i jego asystent — oprócz innych ludzi władzy w ogóle — są przedstawiane jako niesprawiedliwe, obelżywe i niepożądane, niemal do tego stopnia, że stali się handlarzami niewolników, którzy niewiele dbają o dobro pracowników. Menedżerka wykazuje arogancki charakter, a jednocześnie boi się najwyższego szefa, którym jest „ogr”.
Praca, Jak sama nazwa wskazuje, skupia się na refleksji nad życiem tych pracujących kobiet, z powodu ich niskich wynagrodzeń i długich godzin pracy, jakim byli poddawani. Taka była ówczesna kobieca rzeczywistość i Luisa Carnés Caballero rozwija ją z całkowitą wiernością, ponieważ sama ją przeżyła. Tak naprawdę jedna z jej bohaterek, Matylda, jest inspirowana autorką.
Ciężar na ramionach kobiet
Bohaterkami tej powieści są odważne kobiety, które mają braci do wykarmienia i rodziców, którzy nie mogą już pracować – choć zawsze szukają więcej niż jednego sposobu na zarobienie na chleb. Herbaciarnie: pracujące kobiety mówi o wyzysku kobiet na dwóch frontach. Z jednej strony prywatny, gdzie kobiety zmuszane są do wychodzenia za mąż, y dla innego, w miejscu pracy, gdzie nie zarabiają wystarczająco dużo.
Matilde marzy o przyszłości, w której kobiety będą mogły podążać własną ścieżką, nie będąc zależne od mężczyzny, gdzie mogą stanąć na nogi i wybrać, co chcą zrobić ze swoim życiem. Są dziewczyny, które pragną chodzić do szkół, do których przyjmują tylko córki wpływowych mężczyzn, inne chcą założyć własny biznes, a jeszcze inne chcą po prostu zająć się swoimi rodzinami.
Powieść wyprzedzająca swoją epokę
Sposób myślenia Luisy Carnés Caballero doprowadził ją do walki, która wyprzedzała uczonych jej czasów o co najmniej dwadzieścia lat. W Herbaciarnie: pracujące kobiety opowiada o tym, jak okres dojrzewania wielu dziewcząt został przerwany przez trudy ciężkiej pracy bez odpowiedniego wynagrodzenia, a także molestowanie, którego często doświadczały kobiety ze strony swoich męskich szefów.
Czysty socrealizm Luisy Carnés miesza się z bezpośrednim stylem narracji, potępieniem i prozą feministka. Poruszane są także takie tematy, jak małżeństwo, prostytucja, aborcja, wykorzystywanie seksualne i inne.. Herbaciarnie podnosi coś, czego do tej pory nie widziano: pojawienie się innej kobiety, opanowanej, która szuka emancypacji poprzez godną pracę.
Wewnątrz polityki
W latach trzydziestych Hiszpania doświadczyła sytuacji dużej niestabilności politycznej i społecznej. Pojawiły się niezliczone skargi na fatalne warunki pracy i nieuzasadnione traktowanie pracowników. Kontekst ten posłużył za tło dla powstania Herbaciarnie: pracujące kobiety. Czytelnicy tej powieści z ulgą zauważyli wówczas, że jeden z nich – robotnik – opowiada o realiach panujących w kraju.
Tekst wspomina także o walce klas i o tym, że najbardziej uprzywilejowani nigdy nie dowiedzieliby się, jak to jest głodować lub nie mieć wolności decydowania o własnym życiu. Nie byłoby tego problemu, gdyby nie fakt, że Bohaterowie ukazują systematyczne cierpienie biednych.
O autorce, Luisie Genoveva Carnés
Luisa Genoveva Carnés Caballero urodziła się 3 stycznia 1905 roku w Madrycie w Hiszpanii. Wychowywał się w rodzinie o pochodzeniu robotniczym i W wieku 11 lat musiał rzucić szkołę i podjąć pracę w warsztacie kapeluszniczym ze względu na sytuację finansową Twojego domu. Swój mały wolny czas poświęcił niezależnemu studiowaniu prasy, literatury, historii i polityki, a swoją pierwszą powieść opublikował w 1928 roku.
W 1930 roku rozpoczęła pracę jako stenografka w wydawnictwie Compañía Iberoamericana de Publicaciones (CIAP). To właśnie tam poznała rysownika Ramóna Puyola, który wkrótce potem został jej mężem. Kiedy Wojna domowaautorka skupiła się na karierze dziennikarki bojowej. Później, gdy wojna się skończyła i przegrała partia republikańska, udał się na wygnanie do Meksyku.
Inne książki Luisy Carnés Caballero
- trzynaście historii (Wydawnictwo Hoja de Lata, 2017);f
- Rosalía (Wydawnictwo Hoja de Lata, 2017);
- Z Barcelony do francuskiej Bretanii (Wydawnictwo Renacimiento, 2014);
- brakujące ogniwo (Wydawnictwo Renacimiento, 2017);
- Czerwony i szary. Kompletne historie I (Ediciones Espuela de Plata, 2018);
- Gdzie wyrósł laur, pełne historie II (Ediciones Espuela de Plata, 2018);
- Natacha (Ediciones Espuela de Plata, 2019).