Erotyczne listy od Jamesa Joyce'a

Coś, co zwróciło moją uwagę, to korespondencja między James Joyce I jego żona Pąkle Nory. Intensywny erotyzm, jaki emanują takimi listami, w wielu miejscach dotyka granicy między tym, co napomniane, a tym, co wyraźne. Czasami dotyka granicy między tym, co wyraźne, a tym, co zbyt wyraźne.

Erotyka i zmysłowość pisarzy to punkt, w którym najlepiej je odkrywa, zwłaszcza w tego typu korespondencji, gdzie wzajemna potrzeba wydaje się zmuszać nas do bycia blisko, dając nam najbardziej „brudne” do spróbowania (jak mówi Joyce w jednym jego listów) tych, których imiona były wychwalane za ich „czystość”.

Tutaj dzielę się z wami niektórymi listami:

22 listopada 1909 - 44 Fontenoy Street, Dublin

Najdroższy, twój telegram był w jego sercu tej nocy. Kiedy pisałem ci te ostatnie listy, byłem w całkowitej rozpaczy. Myślałem, że straciłem twoją miłość i szacunek… i zasłużyłem. Twój list dzisiejszego ranka jest bardzo słodki, ale czekam na list, który prawdopodobnie napiszesz po wysłaniu telegramu.

Nadal nie ośmielam się, moja droga, poznać Ciebie, dopóki nie pozwolisz mi ponownie. Wydaje mi się, że nie powinienem, mimo że list jest napisany starym, znajomym, psotnym tonem. Mam na myśli, kiedy mówisz o tym, co zrobisz, jeśli nie będę ci posłuszny w jakiejś sprawie.

Zaryzykuję powiedzenie tylko jednej rzeczy. Mówisz, że chcesz, żeby moja siostra nosiła dla ciebie bieliznę. Nie, kochanie, proszę. Nie lubię nikogo, nawet kobiety czy dziewczyny, widzieć rzeczy, które należą do Ciebie. Chciałbym, żebyś był bardziej ostrożny i nie zostawiał niektórych swoich ubrań leżących w pobliżu, to znaczy, kiedy właśnie wrócili do domu z pralni. Och, chciałbym, żebyś trzymał te wszystkie rzeczy ukryte, ukryte, ukryte. Chciałbym, abyś miał dużą ilość wszelkiego rodzaju bielizny, wszelkiego rodzaju delikatnych kolorów, przechowywanej, prasowanej i perfumowanej.
Jak okropnie jest być z dala od ciebie! Czy przyjąłeś z powrotem swojego biednego kochanka do swojego serca? Z niecierpliwością czekam na Twój list, a mimo to dziękuję za Twój pełen miłości telegram.
Nie proś mnie teraz o napisanie do ciebie długiego listu, moja droga. To, co napisałem, trochę mnie zasmuciło. Mam dość wysyłania ci słów Nasze sklejone usta, splecione ramiona, oczy, które zawodzą w smutnej radości z posiadania, ucieszyłyby mnie bardziej.
Wybacz mi, moja droga. Chciałem być bardziej powściągliwy. A jednak muszę tęsknić za tobą, tęsknić za tobą i tęsknić za tobą.

2 grudnia 1909 - 44 Fontenoy Street, Dublin

Moja droga, może powinienem zacząć od prośby o wybaczenie za niesamowity list, który napisałem do ciebie wczoraj wieczorem. Kiedy go pisałem, twój list spoczywał obok mnie, a moje oczy były, tak jak teraz, są utkwione w pewnym zapisanym na nim słowie. W samym wyglądzie kart jest coś nieprzyzwoitego i lubieżnego. Również jego dźwięk jest jak sam akt, krótki, brutalny, nieodparty i diaboliczny.

Moja droga, nie obrażaj się tym, co piszę. Dziękujesz mi za piękne imię, które ci nadałem. Tak, moja droga, „mój piękny dziki kwiat żywopłotu” to ładne imię! Mój ciemnoniebieski kwiat, przesiąknięty deszczem! Jak widzisz, wciąż mam coś z poety. Dam ci też piękną książkę: to prezent poety dla ukochanej kobiety. Ale u jego boku iw tej duchowej miłości, którą do ciebie czuję, jest też dzika bestia, która bada każdą jego tajemniczą i haniebną część, każde jego działanie i zapach. Moja miłość do ciebie pozwala mi modlić się do ducha wiecznego piękna i czułości, który odbija się w twoich oczach lub sprowadzić cię pod siebie, na twoje miękkie piersi i zabrać cię od tyłu, jak świnia jadąca na maciorę, uwielbiona w szczery smród unoszący się z twojego tyłka, gloryfikowany nagim wstydem twojej podwiniętej sukienki i twoich białych dziewczęcych majtek oraz pomieszaniem twoich różowych policzków i rozczochranych włosów.

To pozwala mi wybuchnąć łzami litości i miłości dla ciebie z powodu dźwięku jakiegoś akordu lub kadencji muzycznej lub położyć się z głową na nogach, ogonem w ogon, czując, jak twoje palce pieszczą i łaskoczą moje jądra lub czuję, jak pocierasz Twój tyłek przy mnie i twoje płonące usta ssą mojego penisa, podczas gdy moja głowa przedziera się między twoimi pulchnymi udami, a moje dłonie przyciągają wyściełaną krzywiznę twoich pośladków, a mój język żarłocznie liże twój gruby czerwony seks. Myślałem o Tobie prawie do tego stopnia, że ​​omdlałem, słysząc mój głos śpiewający lub szepczący do Twojej duszy smutek, namiętność i tajemnicę życia, a jednocześnie myślałem, że robisz nieprzyzwoite gesty ustami i językiem, prowokując mnie z nieprzyzwoitymi odgłosami i pieszczotami oraz robiąc przede mną najbrudniejszy i najbardziej haniebny akt ciała. Czy pamiętasz dzień, w którym podciągnąłeś swoje ubrania i pozwoliłeś mi położyć się pod sobą, żeby zobaczyć, jak to zrobiłeś? Wtedy wstydziłeś się nawet spojrzeć mi w oczy.

Jesteś moja, moja droga, jesteś moja! Wszystko, co napisałem powyżej, to jedna lub dwie chwile brutalnego szaleństwa. Ostatnia kropla nasienia została z trudem wstrzyknięta do twojego seksu, zanim wszystko się skończy i moja prawdziwa miłość do ciebie, miłość moich wersetów, miłość moich oczu, ponieważ twoje dziwnie kuszące oczy wieją po mojej duszy jak wiatr zapachy. Mój kutas jest nadal sztywny, gorący i trzęsący się po ostatnim, brutalnym zachwycie, jaki ci dał, kiedy słyszy delikatny hymn o pobożnym i czułym uwielbieniu na twoją cześć, z ciemnych krużganków mego serca.

Nora, moja wierna kochana, moja psotna uczennica o słodkich oczach, bądź moją dziwką, moją kochanką, cokolwiek zechcesz (moja mała miłośniczka ręcznej roboty! Moja suka suka!) Zawsze jesteś moim pięknym dzikim kwiatem żywopłotów, mój niebieski kwiat ciemno przemoczony deszczem.

3 grudnia 1909 r. 44 Fontenoy Street, Dublin

Moja droga dziewczynko zakonnic: bardzo blisko ziemi jest jakaś gwiazda, ponieważ wciąż padam ofiarą ataku gorączki i zwierzęcego pożądania. Dzisiaj często zatrzymywałem się nagle na ulicy z okrzykiem, ilekroć myślałem o listach, które napisałem do ciebie wczoraj i poprzedniej nocy. Musieli wyglądać okropnie w zimnym świetle dnia. Być może nie podobało ci się ich chamstwo. Wiem, że jesteś o wiele piękniejszą osobą niż twój dziwny kochanek i chociaż to byłaś ty, ty napalona mała dziewczynko, która pierwsza napisała mi, że niecierpliwiłaś się, żebym cię przeleciał, to nadal przypuszczam, że ten dziki brud i obsceniczność mojej odpowiedzi przekroczyła wszelkie granice skromności. Kiedy otrzymałem dziś rano twój wyraźny list i zobaczyłem, jak bardzo kochasz swojego nikczemnego Jima, wstydziłem się tego, co napisałem. Jednak teraz noc, tajemnicza i grzeszna noc, znów spadła na świat i znowu jestem sam piszący do Ciebie, a Twój list ponownie leży przede mną na stole. Nie każ mi iść do łóżka, kochanie. Pozwól, że do ciebie napiszę, kochanie.

Jak wiesz, moja droga, nigdy nie używam nieprzyzwoitych słów, gdy mówię. Nigdy mnie nie słyszałeś, prawda, wypowiadającego nieodpowiednie słowo przed innymi ludźmi. Kiedy tutejsi mężczyźni opowiadają przede mną nieprzyzwoite lub lubieżne historie, prawie się nie uśmiecham. A jednak wiesz, jak zmienić mnie w bestię. To ty, ty, wsunąłeś rękę w moje spodnie i delikatnie odsunąłeś moją koszulę i dotknąłeś mojego penisa swoimi długimi, łaskoczącymi palcami i krok po kroku wziąłeś go w całości, gruby i sztywny, jak to było, ręką i Tobą. Wykonałeś mi ręczną robotę powoli, aż znalazłem się między twoimi palcami, nie przestając pochylać się nade mną ani patrzeć na mnie twoimi spokojnymi i świętymi oczami. Twoje usta również jako pierwsze wypowiedziały nieprzyzwoite słowo. Bardzo dobrze pamiętam tę noc w łóżku w Poli. Masz dość leżenia pod mężczyzną, pewnej nocy gwałtownie rozdarłeś koszulę nocną i wszedłeś na górę, by ujeżdżać mnie nago. Włożyłeś swojego kutasa do swojej cipki i zacząłeś ujeżdżać mnie w górę iw dół. Może nie byłam wystarczająco napalona, ​​bo pamiętam, że pochyliłaś się w moją twarz i czule wyszeptałaś: „Pieprz mnie, kochanie!”.

Nora, kochanie, cały dzień umierałem, żeby zadać ci pytanie lub dwa. Pozwól mi, moja droga, bo powiedziałem ci wszystko, co zrobiłem w moim życiu; O co więc mogę cię z kolei zapytać. Nie wiem, czy im odpowiesz. Kiedy osoba, której serce pragnę zatrzymać strzałem z rewolweru, włożyła dłoń lub dłonie pod twoje spódnice, czy po prostu połaskotał cię na zewnątrz, czy też włożył palec lub palce? Jeśli tak, to czy podnieśli się wystarczająco wysoko, by dotknąć tego kutasa na końcu twojej cipy? Czy dotknęło cię od tyłu? Czy łaskotał cię przez długi czas i przyszedłeś? Czy poprosił cię, żebyś go dotknął i zrobiłeś to? Jeśli tego nie dotknąłeś, to przyszło na ciebie i czy to poczułeś?

Inne pytania, Nora. Wiem, że byłem pierwszym mężczyzną, który cię przeleciał, ale czy mężczyzna kiedykolwiek cię szarpnął? Czy ten chłopak, którego lubiłeś, kiedykolwiek to zrobił? Powiedz mi teraz, Nora, odpowiedz prawdzie prawdą, a szczerość szczerością. Kiedy byłeś z nim w nocy w środku nocy, czy twoje palce nigdy, przenigdy nie rozpinały jego spodni ani nie wsuwały się do środka jak myszy? Czy kiedykolwiek oderwałaś go, moja droga, powiedz mi prawdę, jemu lub komukolwiek innemu? Czy kiedykolwiek, przenigdy nie czułeś na palcach penisa mężczyzny lub chłopca, dopóki nie rozpięłaś moich spodni? Jeśli się nie obrazisz, nie bój się powiedzieć mi prawdy. Kochanie, kochanie, mam tak dzikie pragnienie twojego ciała, że ​​gdybyś był tu przy mnie i nawet gdybyś powiedział mi własnymi ustami, że połowa rudowłosych prostaków z regionu Galway pieprzyła cię przede mną, nadal bym uciekał do ciebie martwego z pożądania.

Wszechmogący Boże, co to za język, w którym piszę do mojej dumnej niebieskookiej królowej? Czy odmówisz odpowiedzi na moje niegrzeczne i obraźliwe pytania? Wiem, że dużo ryzykuję pisząc w ten sposób, ale jeśli mnie kochasz, poczujesz, że oszalałem z pożądania i muszę ci wszystko powiedzieć.
Kochanie, odpowiedz mi. Nawet gdy dowiem się, że ty także zgrzeszyłeś, być może czułbym się z tobą jeszcze bardziej zjednoczony. W każdym razie kocham cię. Napisałem i powiedziałem wam rzeczy, których moja duma nie pozwoliłaby mi już powiedzieć żadnej kobiecie.
Moja droga Noro, nie mogę się doczekać odpowiedzi na te moje brudne listy. Piszę do Ciebie jasno, bo teraz czuję, że mogę Ci dotrzymać słowa. Nie złość się, moja droga, droga, Noro, mój dziki kwiatku żywopłotu. Kocham Twoje ciało, tęskni za nim, marzę o tym.

Mów do mnie drogie usta, które całowałem ze łzami. Jeśli te bzdury, które napisałem, cię obrażają, spraw, żebym znów odzyskał umysł batem, tak jak robiłeś to wcześniej. Boże pomóż mi!
Kocham cię Nora i wygląda na to, że to także część mojej miłości. Przepraszam! Przepraszam!