Du Fu. 5 wierszy do zapamiętania klasyka chińskiej poezji

Znany również jako Twoje fu, ten poeta jest jednym z wielkie klasyki literatury chińskiej. W rzeczywistości jest to brane pod uwagę „Święty poeta”. Dzisiaj Ratuję jego postać (lub odkrywam ją), patrząc na jej figurę i pracę, z których je wybrałem 5 wierszy.

Du Fu

Urodzony w tym roku 712szybko wykazał się łatwością uczenia się i talentem. Lubił też malarstwo, muzykę i jazdę konną. W młodości zamierzał nosić Życie w Czechach, on był podróżować w całych Chinach w najbogatszym okresie Dynastia Tang.

Kiedy w końcu dostał taką pracę urzędnikponieważ za pierwszym razem nie zdał egzaminów cesarskich, a bunt przez wiele lat doprowadziłoby to do rozlewu krwi w Chinach. Cesarz mianował go cenzorem, a Du Fu miał zrujnowane imperium.

Wszystko to odzwierciedlają to w kilku wierszach, a także przyjaźnie z innymi wielkimi poetami, np Li Po, przywiązanie do rodziny lub współczucie dla biedy miasta. Przeszedł ostatnie lata swojego życia w bardzo niepewne warunki i finansowo wspierany przez przyjaciół. I chociaż nie udało mu się zostać rozpoznanym w życiu, jego prestiż i sława wzrosły po jego śmierci.

Bardzo płodny, pozostawił po sobie dziedzictwo ponad 1.400 wierszy. Niektóre tytuły jego prac to Ukośny lot jaskółek o Kompendium i komentarz do wierszy Tu Fu.

5 wierszy

Wniebowstąpienie

Wśród gwałtownego wiatru
pod wysokim niebem,
małpy wyją ze smutku.
Ponad białym piaskiem wysepki,
leci ptak, krąży.
Niekończące się liście, powiewane przez wiatr,
gwiżdżąc spadają z drzew,
a rozległa Jangcy burzy się.
Daleko od mojego domu
Płaczę smutną jesienią
a podróże wydają mi się nieskończone.
Stary człowieku, sam przytłoczony chorobą,
Wchodzę na ten taras.
Trudy, trudności i udręki,
sprawiły, że moje siwe włosy stały się obfite.
I nie mogę się powstrzymać od odstawienia szklanki.

***

Wody źródlane

Trzeci miesiąc i kwiaty brzoskwini
unoszą się na falach rzeki.
Strumień odzyskuje swoje stare ślady,
io świcie zalewa granice plaży.
Szmaragdowozielony mieni się przed bramą gałęzi,
podczas gdy ja naprawiam takielunek
I upuszczam pachnącą przynętę
Wiązuję bambusowe rurki, aby podlać ogród.
Ptaki, które lecą, są już legionem
iw hałaśliwym zgiełku kwestionują łazienkę.

***

Zimowy świt

Ludzie i bestie zodiaku
Znowu przeciwko nam.
Butelki zielonego wina, muszle czerwonych homarów,
Wszystkie puste, są ułożone na stole.
Jak zapomnieć o starym znajomym?
I każdy siedząc słucha własnych myśli.
Na zewnątrz zapiszczały koła rydwanu.
W okapie budzą się ptaki.
Wkrótce kolejny zimowy świt
Muszę stawić czoła swoim czterdziestu latom.
Pchają mnie mocno, uparte chwile,
Pochylony w długi cień zmierzchu.
Życie obraca się i przemija, pijany oguchu.

***

Malowany jastrząb

Na białym jedwabiu
wzrost wiatru i mrozu:
zachwycający obraz tego jastrzębia.
Gotowy do polowania na przebiegłego zająca, unosi skrzydła,
az profilu jego oczy wyglądają jak zdenerwowana małpa.
Jeśli jedwabny sznurek się poluzuje
który przywiązuje go do błyszczącego patyka
w górnej części okna,
czekanie, aż gwizdek przyleci;
jeśli już go zostawili
atakować zwykłe ptaki,
pióra i krew rozprzestrzeniłyby się po rozległej łące.

***

Patrząc na wodę z poręczy, pozwoliłem swojemu sercu latać

Z dala od ścian, na szerokiej poręczy,
bez wioski, która by to utrudniła,
spojrzenie sięga daleko, daleko.
Czyste wody rzeki prawie wylewają się z kanału.
Wiosna się kończy,
a pogodne drzewa są pełne kwiatów.
Pomiędzy drobnym deszczem
pojawiają się minnows,
i ukośny lot jaskółek
do pary delikatnej bryzy.
W mieście sto tysięcy domów,
tutaj dwie lub trzy rodziny.