Zdjęcia: Claudio Rodríguez. Cervantes wirtualny.
Claudio Rodriguez, poeta z Zamory, zmarł w Madrycie W taki dzień jak dzisiaj w 1999 roku, kiedy pracował nad swoją ostatnią książką. To jest jeden wybór niektórych z nich wiersze zapamiętać lub odkryć.
Claudio Rodriguez
Dyplom z Filologia romantyczna, był czytelnikiem języka hiszpańskiego na uniwersytetach w Nottingham i Cambridge, co pozwoliło mu już poznać angielskich romantyków Dylan Thomas, fundamentalny wpływ na jego wykształcenie jako poety. Wygrał kilka Nagrody w swojej karierze jako Adonais, literatura narodowa, Poezja narodowa lub Książę listów Asturia. Był także członkiem Królewskiej Hiszpańskiej Akademii Językowej.
Wiersze
Dar pijaństwa
Przejrzystość zawsze pochodzi z nieba;
jest darem: nie można go znaleźć pośród rzeczy
ale daleko w górze i zajmuje je
czyniąc z tego własne życie i pracę.
Tak więc świta dzień; więc noc?
zamyka wielką komnatę swoich cieni.
A to jest prezent. Kto robi mniej stworzony
kiedykolwiek do istot? Jakie wysokie sklepienie
czy zawiera je w swojej miłości? Jeśli już nadejdzie
a jest jeszcze wcześnie, jest już w okolicy
na drodze twoich lotów
i krosna, oddala się i wciąż odległa,
nic nie jest tak jasne jak twoje impulsy!
O jasności spragniony drogi
tematu, by ją olśnić
spala się podczas wykonywania swojej pracy.
Jak ja, jak wszystko czego oczekujesz.
Jeśli zabrałeś całe światło,
Jak mogę oczekiwać czegokolwiek od świtu?
A jednak - to jest prezent - moje usta
czekaj, a moja dusza czeka, a ty czekasz na mnie,
pijacka pogoń, samotna jasność
śmiertelna jak objęcie sierpów,
ale ściskam się do końca, który nigdy się nie poddaje.
Ta iluminacja materii ...
Ta iluminacja materii,
ze swoim zwyczajem i ze swoją harmonią,
z dojrzewającym słońcem,
ze spokojnym dotykiem mojego tętna,
kiedy powietrze staje się głębokie
w niepokoju dotyku moich rąk
które grają bez podejrzeń,
z radością poznania,
ta ściana bez pęknięć,
i złe drzwi, sączące się,
nigdy nie zamknięte,
kiedy młodość odchodzi, a wraz z nią światło,
uratuj mój dług.
Nowy dzień
Po tylu dniach bez ścieżki i bez domu
i nawet bez bólu i same dzwony
i ciemny wiatr jak wiatr pamięci,
dzisiaj nadchodzi.
Kiedy wczoraj oddech był tajemnicą
i suchy wygląd, bez żywicy,
Szukałem ostatecznego blasku
jest tak delikatny i tak prosty,
tak spokojny od nowych drożdży
tego ranka…
To niespodzianka jasności
niewinność kontemplacji,
sekret, który otwiera się formowaniem i zdumieniem
pierwszy śnieg i pierwszy deszcz
mycie orzecha laskowego i drzewa oliwnego
już bardzo blisko morza.
Niewidzialny bezruch. Wieje wiatr
melodia, której już się nie spodziewałem.
Jest iluminacją radości
z ciszą, która nie ma czasu.
Poważna przyjemność z samotności.
I nie patrz na morze, bo ono wie wszystko
kiedy nadejdzie czas
gdzie myśl nigdy nie dociera
ale tak morze duszy,
ale tak ta chwila powietrza między moimi rękami,
tego pokoju, który mnie czeka
kiedy nadejdzie czas
-dwie godziny przed północą-
trzeciego swellu, który jest mój.
Wiatr
Niech wiatr przejdzie przez moje ciało
i zapal go. Wiatr południowy, solanka,
bardzo słonecznie i bardzo świeżo umyte
intymności i odkupienia oraz
niecierpliwość. Wejdź, wejdź w mój ogień
otwórz tę drogę dla mnie
nigdy nie wiadomo: jasność.
Brzmi spragniony przestrzeni,
Czerwcowy wiatr, taki intensywny i swobodny
że oddech, który teraz jest pragnieniem is
Ocal mnie. Przychodzić
moja wiedza, poprzez
tyle materii oślepionej twoją procą
łaska
Jak głęboko mnie atakujesz i uczysz mnie
żyć, zapomnieć,
ty, z twoją czystą muzyką.
I jak podnosisz moje życie
bardzo cicho
bardzo wcześnie i z miłością
z tymi jasnymi i prawdziwymi drzwiami
to mnie otwiera Serena
bo z tobą nigdy mnie to nie obchodzi
że coś zaciemnia moją duszę.