Carlosa Arnichesa Spełniłbym się dzisiaj 152 roku. To Alicante było jednak jednym z pisarzy, którzy lepiej identyfikują się z Madrytem i jego anegdotyczne życie poprzez Sainetes, gatunek, w którym nikt nie mógł go dopasować. Współpracował również jako liryk z ważnymi twórcami muzyków znanych operetki. Wśród jego płodnych dzieł są tak znane tytuły Pani Trévelez, to mój człowiek, przyjaciel Melquiades, Kacykowie, Mój mąż nadchodzi! Dziś ratuję ich fragmenty.
Carlosa Arnichesa
Arniches przybył do Madrytu w wieku 19 lat. Pracował jako dziennikarz w Barcelonie. A raz w Madrycie wkroczył w świat sceny z pomocą słynnego muzyka, również z Alicante. Ruperto Chapi.
Był mistrzem w odzwierciedlaniu Madrilenian maniery w tym, co zaczęło się przez zarzuela i sainetes liryczne jak Święty z Isidry. Jego sukces sprawił, że poświęcił się skeczom.
skecze
Z tradycyjną atmosferą i charakterystycznymi postaciami Arniches w zabawny sposób odnosi się do domowych lub poważniejszych problemów lub sytuacji. Wynik zmieszania obu elementów czasami graniczy z czym groteskowy i bez wątpienia kwaskowatość.
Jest to wzór, który się często powtarza: są dwie przeciwstawne postacie (dobry łomot i zły łomot; pokorny i pracowity człowiek oraz inny łobuz, z dużą ilością warg), jest też urocza pani ale coś naiwnego i starzec, pomysłowy i opiekuńczy. Argumenty mają rozszerzenie bardzo tradycyjny język i na końcu zawsze wygrywają dobra, miłość i uczciwość a złoczyńcy są wyśmiewani.
Ale oprócz rozrywki, Arniches szukał także krytyka społeczna ujawnianie wartości zdeformowanych przez ambicję lub hipokryzję, w przeciwieństwie do uniwersalne wartościjak rodzina, uczciwość czy miłość. Ten fragment, być może, jego najbardziej znanego tytułu, Panna de Trévelez, Służy zamknięciu tej chwili pamięci o panu Arniches.
Miss de Trévelez
AKT DRUGI, SCENA V
Numeriano (Galán); potem wchodzi Florita.
NUMERIAN. (Upada słabo na ławkę.)
- O Boże! Dobrze; Nie spałem, nie jadłem ani nie żyłem od piętnastu dni ... A ja, który nigdy nie byłam dłużna ani grosza, stałem się nawet oszustem! ... Bo między dwoma psami i Marco, za co płacę na raty, otrzymuję połowę pensji. Co za mały obrazek!… Don Gonzalo nazywa go „la stacha”, ale quia. Jest o wiele większy. La Mancha i La Alcarria razem. Nie owinąłem go więcej niż wstążką i podniosłem mnie do dwudziestu pięciu dolarów! ... Och, jestem chory, nie mam wątpliwości. Boli mnie głowa, niepokój, nerwowe skurcze; bo poza tym ta kobieta doprowadza mnie do szaleństwa. Jest to uniesienie, gwałtowność i brzydota, która przeraża. A potem ma kilka wskazówek ... Wczoraj zapytał mnie, czy czytałem powieść „Pierwszy pocałunek” i nie przeczytałem jej, ale nawet gdybym znała ją na pamięć ... Te małe żarty, nie! A na dodatek mówi tak mdłym leksykonem, że aby nadążyć za nim, wyglądam na czarnego. Tutaj uciekam od niej ... Tutaj, choćby na kilka chwil, jestem wolny od tej straszliwej wizji, od tej wizji ...
FLORITA. (Odsuwając gałęzie od dna fontanny, pokazuje uśmiechniętą twarz i mówi melodyjnie.)
- Nume!
NUMERIANO (wznosząc się ogromnym skokiem. Na bok.)
- Róg!… Wizja!
FLORYTA.
- Uwielbiane Nume.
NUMERIAN. (Z przerażeniem.)
- Florita!
FLORITA (wychodzi, patrzy na niego.)
- Ale jaka blada! Jesteś bezbarwny! Boisz się?
NUMERIAN. (Słaby.)
- Jeśli krwawią, nie dostają skrzepu.
FLORYTA.
- Cóż, wędrując, chodziłem z jednej strony kwietnika na drugą w poszukiwaniu ciebie, a co z tobą, moja miłości?
NUMERIAN.
- Ja też wędruję; ale bardziej leniwy niż ty, siedziałem przez chwilę, aby rozkoszować się kontemplacją pogodnej i gwiaździstej nocy! ...
FLORYTA.
- Och Nume!… Cóż, szukałem cię.
NUMERIAN.
- Cóż, jeśli wiem, że mnie szukasz, przysięgam, że biegnę, że biegnę, żeby cię poznać.