Cesarz Rzymu
Cesarz Rzymu to książka o historii klasycznej napisana przez angielską akademiczkę, profesor, redaktorkę i autorkę Mary Beard, słynną „najbardziej znaną klasycystkę w Wielkiej Brytanii”. Praca będąca przedmiotem recenzji została opublikowana w języku hiszpańskim w 2023 roku nakładem Silvii Furió i wydawnictwa Crítica. Tekst pojawia się jako kontynuacja SPQR. Historia starożytnego Rzymu, gdzie popularyzator zagłębia się w tę fascynującą cywilizację.
Opowiadanie o tym, czym był Rzym w epoce klasycznej, wymaga żmudnego studiowania jego geografii, mieszkańców, a przede wszystkim systemów politycznych.. Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób Wieczne Miasto stało się tym, czym było, należy dogłębnie przeanalizować jego cesarzy i sposób, w jaki się zachowywali, zgodnie z istniejącymi świadectwami i dokumentami.
Streszczenie Cesarz Rzymu
Kim byli cesarze rzymscy
Czy byli to po prostu agresywni i rozpieszczeni nastolatkowie, którzy nie wiedzieli, jak wyrazić swoje emocje? A może byli fanatykami kontroli, jaką otrzymali po zdobyciu takich stanowisk? Jedynym sposobem, aby się tego dowiedzieć, jest studiowanie, ale nie tylko polegające na czytaniu historii starożytnej., ale tego, które wychodzi z ręki kogoś, kto całe życie poświęcił nasiąkaniu klasyczny Rzymi że on to w pełni rozumie.
Mary Beard porusza temat cesarzy rzymskich, definiując samo stanowisko: między innymi ich obowiązki, czego musieli się uczyć, aby wykonywać, zasady sukcesji. Ponadto, Pisarz opowiada o cesarzu jako postaci, a także o najważniejszych imionach, które pojawiły się w tym okresie, jak Juliusz Cezar, Aleksander Sewer, Kaligula, filozof Marek Aureliusz i Neron.
Co to jest cesarz?
„Cesarz” pochodzi od łacińskiego słowa imperator —co można przetłumaczyć jako „dowódca”—. Jest to najwyższe stanowisko polityczne, jakie można było zapewnić człowiekowi w starożytnym Rzymie.. Z reguły tak nazywano wojskowych zwycięzców bitew. Należy zaznaczyć, że tytuł ten nadano także Augustowi i wszystkim jego następcom, niezależnie od tego, czy ci ostatni zwyciężyli w konkursach, czy też nie.
Zabawne podejście do klasycznej historii
Historię rzadko czyta się z taką pasją, jak w przypadku Mary Beard., gdyż brytyjska autorka przeplata wydarzenia starożytnego Rzymu tak, aby znalazły się one w zasięgu zwykłego człowieka, co nie jest dziwne, biorąc pod uwagę posiadaną przez nią wiedzę na ten temat.
Najpierw Cesarz Rzymu oferuje chronologię wykraczającą poza normy historiograficzne. Co więcej, do życia monarchów podchodzi się z humanistycznego punktu widzenia.
Mary Beard tworzy równowagę pomiędzy nauczaniem i rozrywką, nie tracąc przy tym żadnego z aspektów. A dlaczego nie?To nie musi się wzajemnie wykluczać. Tym samym autor wyrusza w głęboką podróż ku takim tematom, jak trzy wymagania, jakie musi spełnić cesarz. Beard definiuje je następująco: „…musi zwyciężyć, musi być dobroczyńcą i musi sponsorować nowe budowle lub odnawiać te, które uległy zniszczeniu”.
Struktura pracy
Cesarz Rzymu jest podzielone na dziesięć rozdziałów. Tekst rozpoczyna się od przeżyć Juliusza Cezara, który został zamordowany w 44 roku p.n.e. C. i dojście do władzy jego prabratanka Augusta, który później został pierwszym oficjalnym monarchą miasta. Stamtąd, Autor dogłębnie analizuje epokę, która rozciąga się aż do prawie trzystu lat później., z połowy I wieku p.n.e. C. do połowy III w. n.e. C.
Okres ten obejmuje mandat trzydziestu cesarzy. Dziesięć rozdziałów książki poprzedza prolog, w którym autorka za głównego bohatera przyjmuje postać kontrowersyjnego Heliogabala. Od niego, Mary Beard przystępuje do rozbijania wszystkich archetypów cesarza, takich jak „pracowity biurokrata i robotnik” oraz niebezpieczny libertyn.
Transformacja Rzymu
Wreszcie książka kończy się epilogiem dla równowagi, który podkreśla znaczenie klasycznego Rzymu i jego upadku z rąk wczesnego kościoła katolickiego. Autorka w swoim tomie zamieszcza komentarze dalekie od analiz Edwarda Gibbona. Na przykład: Twierdzi, że władza cesarza nie spadła wraz z nadejściem chrześcijaństwa., ale wzrosła z powodu tej religii. Jest to oczywiście prawdą tylko wtedy, gdy mówimy o chrześcijańskim monarchie.
Prawdziwą różnicą między obydwoma typami rządów były współrzędne religijne. Starożytni Grecy bronili swoich olimpijskich bogów, natomiast prawosławni chrześcijanie czcili postać Jezusa Chrystusa. Zdaniem autora autokracja powszechnie kojarzona z Rzymem jest kłamstwem, oszustwo, zniekształcające lustro.”
O autorce, Winifred Mary Beard
Winifred Mary Beard urodziła się w 1955 roku w Much Wenlock w Wielkiej Brytanii. Pisarka uczęszczała do szkoły średniej w Shrewsbury High School, szkole z internatem dla dziewcząt. Kiedy nadeszło lato, często brał udział w wykopaliskach archeologicznych, aby zarobić własne pieniądze. Przed rozpoczęciem etapu uniwersyteckiego Rozważał naukę w King's College, ale odłożył ją, ponieważ do tej szkoły przyjmowali tylko młodzi mężczyźni..
Fakt ten naznaczył jej późniejsze pozycje feministyczne niemal w taki sam sposób, jak miało to miejsce w Newnham College, uniwersytecie, na który ostatecznie się zapisała. Pomimo kobiecego charakteru swoich udogodnień, Mary Beard zdał sobie sprawę, że dyrektorzy szkoły płci męskiej w dalszym ciągu minimalizują wysiłki kobiet., więc nalegała, aby uczyć się dwa razy ciężej, aby obniżyć te ideały.
Wreszcie, Specjalizował się w studiach klasycznych i oprócz prowadzenia zajęć na uniwersytetach w Cambridge poświęcił się nauce, członek Newnham College i Royal Academy of Arts, gdzie zasłynął dzięki swoim wykładom, esejom i bestsellerom.
Inne książki Mary Beard
- Rzym w późnej republice (1985);
- Poradnik dobrej, pracującej matki (1989);
- Pogańscy kapłani: religia i władza w starożytnym świecie (1990);
- Klasyka: bardzo krótkie wprowadzenie (1995);
- Religie Rzymu (1998);
- Wynalazek Jane Harrison (2000);
- Sztuka klasyczna od Grecji po Rzym (2001);
- Partenon (2002);
- Koloseum (2005);
- Triumf rzymski (2007);
- Pompeje: Życie rzymskiego miasta (2008);
- Konfrontacja z klasyką: tradycje, przygody i innowacje (2013);
- Śmiech w starożytnym Rzymie: o żartach, łaskotaniu i płaczu (2014);
- SPQR: Historia starożytnego Rzymu (2016).