Blanca Valera. Rocznica jego śmierci. Wiersze

Biała Varela była peruwiańską poetką urodzoną w Limie w 1926 roku, gdzie również zmarła w taki dzień jak dzisiaj w 2009 roku. pamięci i aby zapamiętać, idzie to wybór wierszy Jego pracy. Przeczytanie go ponownie lub odkrycie.

Biała Varela

Studiował Literatura i edukacja na Uniwersytecie San Marcos. Został założony w Paryż w 1949 roku i tam się poznał Octavio Paz, autor, który wywarł ogromny wpływ na jego twórczość literacką. Paz połączył ją z innymi intelektualistami z Ameryki Łacińskiej i Hiszpanii. Później mieszkał Florencja i Waszyngton, gdzie pracowała jako tłumaczka i dziennikarka.

Ten port istnieje była jego pierwszą książką, którą opublikował w 1959 roku. Później kontynuowali Światło dzienne y Walce i inne wyznania. W 1978 roku pierwszy kompilacja swojej pracy w Piosenka złoczyńcy. I wreszcie jego antologia od 1949 do 1998 w Jak bóg w niczym.

Blanca Valera zdobyła takie nagrody jak Octavio Paz poezji i eseju, the Miasto Granada czy García Lorca i Reina Sofia z Poezji iberoamerykańskiej.

Wiersze

Półgłosem

Powolność to piękno
Kopiuję te obce linie
wytchnienie
Akceptuję światło
pod rozrzedzonym listopadowym powietrzem
pod trawą
bezbarwny
pod popękanym niebem
i szary
Akceptuję pojedynek i przyjęcie
Nie przyjeżdżam
Nigdy nie przybędę
w centrum wszystkiego
czy wiersz jest nienaruszony
nieuniknione słońce
noc bez odwracania głowy
Grasuję w twoim świetle
jego zwierzęcy cień
słów
Wącham jego blask
Jego znak
jego reszty
wszystko do powiedzenia
To kiedyś
Byłem uważny
rozbrojony

prawie sam
w śmierci
prawie w ogniu

Życiorys

powiedzmy, że wygrałeś wyścig
i że nagroda
to był inny wyścig
że nie piłeś wina zwycięstwa
ale twoja własna sól
że nigdy nie słyszałeś okrzyków
ale szczekające psy
i że twój cień
twój własny cień
to był twój jedyny
i nieuczciwy konkurent.

Miłość jest jak muzyka ...

Miłość jest jak muzyka
zwraca mnie z pustymi rękami,
z czasem włącza się nagle
z raju.
Znam wyspę
moje wspomnienia,
i muzyka przyszłości,
Obietnica.

I idę w kierunku śmierci, która nie istnieje,
co nazywa się horyzontem w mojej piersi.
Zawsze wieczność poza czasem.

Źródło

Przy studni, do której dotarłem,
moje smutne oko
wszedł głęboko, do środka.

Byłem obok mnie
pełen mnie, wznoszący się i głęboki,
moja dusza przeciwko mnie,
uderzając mnie w skórę,
zatopienie go w powietrzu,
do końca.

historia

możesz powiedzieć mi wszystko
wierzyć, nie jest ważne
liczy się to, że poruszasz ustami w powietrzu
lub że twoje usta poruszają powietrzem
opowiedz swoją historię swojemu ciału
o każdej porze bez rozejmu
jak płomień, który nie wygląda jak płomień
ale do płomienia

Może wiosną

Może wiosną.
Niech minie ten brudny sezon sadzy i łez
hipokryci.
Wzmocnij się. Zachowaj okruchy na okruchach. Stwórz fortecę
Od całego zepsucia i bólu
Z czasem będziesz mieć skrzydła i silny ogon byka lub
słoń, aby rozwiać wszystkie wątpliwości
muchy, wszystkie nieszczęścia.
Zejdź z drzewa.
Spójrz na siebie w wodzie. Naucz się nienawidzić siebie jako siebie.
Jesteś. Szorstki, nagi, najpierw na czworakach, potem dalej
dwa, potem żadne.
Podczołgaj się do ściany, posłuchaj muzyki pomiędzy
kamyki.
Nazwij je stuleciami, kościami, cebulą.
Nie ważne.
Słowa, imiona, nie mają znaczenia.
Słuchać muzyki. Tylko muzyka.

Śmierć jest napisana sama

Śmierć jest napisana sama
czarny pasek to biały pasek
słońce jest dziurą w niebie
pełnia oka
zmęczona koza
naucz się widzieć w fałdzie
trzebież omłotu omłotu
alga domowa
morze drewna matki
piszą same
w sadzy na poduszce

kawałek chleba na korytarzu
otwórz drzwi
schodami w dół
serce się rozlewa
biedna dziewczyna wciąż jest zamknięta
w wieży gradowej
złoto fioletowe błękitne
kraty
nie są usuwane
nie są usuwane
nie są usuwane