Zdjęcia: Roberto López Cagiao, strona internetowa autora.
Roberto Lopeza Cagiao urodził się w Bañobre (La Coruña) w 1976 roku. Ukończył pedagogikę, kiedy był młodszy, skierował się w stronę muzyka rockowa i nagrał kilka albumów z grupą Trashnos. Skończyło się na tym, że odszedłem iw 2019 roku opublikował pierwszy tytuł sagi, która przyniosła mu sukces: strażnik kwiatów. Z nim wygrał Nagroda Czerwonego Kręgu za najlepszą powieść kryminalną. W tym wywiad Opowiada nam po trochu o swojej karierze, pracy i tym, co myśli o obecnej scenie wydawniczej. Ty Dziękuję bardzo Twój czas i życzliwość, aby mi pomóc.
Roberto Lopeza Cagiao. Budowa
Saga strażnik kwiatówz udziałem Inspektor Paola Gómez i jego towarzyszy, składa się z 9 tytułów:
- I. strażnik kwiatów
- II. Kamień Przeznaczenia
- III. Zabójca z Północnej Drogi
- IV. prawo ludu
- Zeszyty V. Azabache
- PIŁA. Dziewica Pielgrzyma
- VII. Klątwa zanchos
- VIII. napis ozonu
- IX. Zachód słońca
Podpisuje też trylogię tajemnice Ferrolterra, który łączy się z poprzednim i składa się z pozbawiony praw wyborczych, W płomieniach y Egzorcyzmy w Ferrolterra.
Roberto Lopeza Cagiao. Wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Saga strażnik kwiatów, Tajemnice Ferrolterry… Mieszanka gatunków i zamiłowanie do seriali czy inne powody ich pisania?
ROBERTO LÓPEZ CAGIAO: Nie było większego powodu niż przyjemność pisania, chęć opowiadania i mieszania legend Galicji, przypadek chciał, żebym zamaskował to zbrodniami i tajemnicami, ale to był tylko pretekst, by dać życie te postacie z uczuciami i które ewoluowały książka po książce.
- AL: Czy możesz wrócić do tej pierwszej książki, którą przeczytałeś? A pierwsza historia, którą napisałeś?
RLC: Pierwszą przeczytaną przeze mnie książką była Momo, z dziewięcioma latami, wydanie, które wciąż mam. Bardzo mi się podobało, chociaż wielu rzeczy nie mogłem do końca zrozumieć. I pierwsze opowiadania, które napisałem w szkole dla moich kolegów z klasy i były przygody chłopców.
- AL: Główny pisarz? Możesz wybrać więcej niż jedną i ze wszystkich epok.
RC: Zdecydowanie. Juan MarseJego sposób patrzenia na Barcelonę i życie naznaczyło mnie. A moje książki nie mają nic wspólnego z jego, ale on był moim wielkim idolem i tym, który nauczył mnie, jak pięknie jest zamieniać słowa w historie.
- Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
RLC: The poszapart de Ostatnie popołudnia z Teresą. Raskolnikov de Zbrodnia i karawśród wielu innych.
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
RLC: Nie za dużo. piszę prawie zawsze z skała y ciężki w tle i czytam wszystko, co napiszę tego dnia, zanim zasnę. Dla czytać żaden, po prostu wolę tzw papier.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
RLC: Moje miejsce jest mój dom, Bañobre, obserwując morze i fale uderzające o wybrzeże, ale ostatnio piszę na lotniskach, dworcach kolejowych, w kawiarniach. I czytać mogę czytać wszędzie.
- AL: Czy są inne gatunki, które lubisz?
RLC: Powieść współczesny i historyczny. Dużo też czytam galicyjski.
- AL: Co teraz czytasz? I piszesz?
RLC: Piszę nową książkę, w której moi bohaterowie podróżują z A Coruña do Barcelony przez Teneryfę i czytam Niebieski ogieńz Piotr FeijooI Piękno nie może umrzeć, Mercedes Corbilón.
Obecna prognoza
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza?
RLC: Świat wydawniczy się zmienia i lepiej dla niego, bo monopolistyczny model, w którym pisarze są ostatnimi… należy ugasić. Nie mam magicznej formuły, ale wszyscy zgodzimy się, że jest źle rozprowadzana. Jeśli pisarz nie pisze, książki się skończyły, cała reszta jest stosunkowo zbędna. Dlaczego więc stwórca zatrzymuje mniejszą część? Jak myślisz, dlaczego wielu z nas wybiera niezależni wydawcy z innymi rodzajami transakcji? Ponieważ przyszłość jest tam, a zmiana musi nastąpić.
- AL: Jak sobie radzisz w obecnej chwili, w której żyjemy? Czy można pozostać przy czymś pozytywnym zarówno w sferze kulturowej, jak i społecznej?
RLC: W otoczenie społeczne Żyję wśród wspaniałych ludzi, którzy zawsze są chętni do pomocy, więc Zachowuję dobro, Pozytywny. Zło też istnieje, ale nie należy mu przywiązywać tak wielkiej wagi. W sferze kultury jeszcze długa droga przed nami, żeby być jak inne kraje, a nawet w Galicji jak inne części Hiszpanii, ale wiem, że wiele osób ciężko na to pracuje. Kultura jest niezbędna dla człowieka, nie można bez niej żyć.