Luisa Melgara. Fotografia dzięki uprzejmości autora.
Luisa Melgara Pochodzi z Madrytu i pracował jako dyplomatyczny w kilku krajach. Prowadził także zajęcia i konferencje. Opublikował ponad dwadzieścia tytułów literatura i podręczniki dla dzieci i młodzieży, pomiędzy nimi Moje straszne duchy, Przychodzą z kosmosu, Antologia pomysłowości, Ukryta prawda Księgi Umarłych, Święty Graal i Problemy Polityczne.
Jest także autorem Zagadki piekła Dantego, Wy, biali ludzie, jesteście szaleni, Bocian przybył z Miami i Pielgrzymka z Aten. Jego najnowszym dziełem jest Fabuła Doliny Królów iw tym wywiad Opowiada nam o niej i nie tylko. Dziękuję bardzo za poświęcony mi czas i życzliwość.
Luis Melgar — wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Twoja najnowsza powieść nosi tytuł Fabuła Doliny Królów. Co nam w tym powiesz?
LUIS MELGAR: To opowieść o odkryciu grobowca Tutanchamona przez egiptologa Howarda Cartera, a także śledztwie Lady Evelyn w sprawie tajemniczej śmierci jej ojca, przypisywanej słynnej klątwie faraona. Jest to powieść historyczna i jednocześnie powieść naukowa, a kto to zrobił w najczystszym stylu Agathy Christie.
Jednym z podstawowych tematów, jakie poruszam, jest osobowość Howarda Cartera, osoby należącej do spektrum autyzmu, która w swoim czasie miała ogromne trudności w odnalezieniu się w świecie, który nie rozumiał jeszcze tego typu osobowości. Carter musiał także walczyć ze swoim tłumionym homoseksualizmem i szeregiem kompleksów, które nosił od dzieciństwa, dlatego jego sukces jako archeologa ma moim zdaniem podwójną wartość. Wcale nie miał łatwo.
- AL: Czy pamiętasz któreś ze swoich pierwszych czytań? A pierwsza historia, którą napisałeś?
LM: Oczywiście, że pamiętam! Zacząłem w świat czytania przy pomocy Tintin. Pierwszą „prawdziwą” powieścią, którą przeczytałem, była tzw Niekończąca się historia, co zdecydowanie naznaczyło moje dzieciństwo. Potem miałem passę, w której uwielbiałem science fiction. Moje dwie ulubione książki z tego gatunku to Gra Endera y Wydmaoba naznaczyły moją młodość. A potem zacząłem wszystko czytać.
Pierwsza historia, którą napisałem, nazywała się Miguel, robotnik, i ma zabawną historię. Miałbym trochę Sześć lat, Jeżeli dobrze pamiętam. Dali mi egzemplarz magazynu Super pop w zestawie z folderem do przechowywania żetonów kolekcjonerskich. Miał kilka działów: filmy, piosenki, książki... i biografie. Nie bardzo wiedziałam, czym jest biografia, więc zapytałam, a oni mi to wyjaśnili.
Ponieważ nie miałem pod ręką żadnej biografii, którą mógłbym umieścić w moim nowym folderze, zdecydowałem się napisać ją sam i wybrałem na głównego bohatera murarza o imieniu Miguel, który przeprowadzał remont w moim domu. Poświęciłem się śledzeniu go przez cały dzień i spisywaniu wszystkiego, co zrobił: Miguel kładzie cegłę, Miguel siada, zapala papierosa, wypija piwo, daje sobie przepustkę, znowu kładzie kolejną cegłę, idzie do łazienki, znowu siada. .. Kiedy pokazałem to rodzicom, doszli do wniosku, że biedny Miguel nic nie zrobił, więc go zwolnili! Było mi bardzo smutno, jak możesz sobie wyobrazić.
Pisarze i zwyczaje
- AL: Główny pisarz? Możesz wybrać więcej niż jedną i ze wszystkich epok.
LM: Moim ulubionym pisarzem jest Truman Capotezwłaszcza w Opanowany. Innymi pisarzami, którzy posłużyli mi za punkt odniesienia, w dowolnej kolejności, są Patricia Wysocy Kowalski , , , , , , , , , ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, Agata Christie, Izabela Allende, Tennessee Williams, Gabrielu García Márquez, Fryderyk Garcia Lorca, Williamie Szekspir,Krzysztof Isherwooda...
- AL: Jaką postać chciałbyś poznać i stworzyć?
LM: Oj, w świecie fikcji niewątpliwie będę trzymał się postaci z dzieciństwa i młodości: Tintin, Ender i bohater Wydma, Paweł Atryda. Są ze mną tak długo, że mam wrażenie, że są częścią mnie. Inne charakterystyczne postacie, które są częścią mojej szczególnej mitologii, to Mała wioska, Bernarda Alba, Herkules Poirot lub dziecko Romans księżyca, księżyca.
Jako postacie historyczne odczuwam absolutną fascynację Aleksander Wielki. Bardzo interesują mnie także królowa Hatszepsut (o której teraz piszę), sam Ludwik II Bawarski Lorca...
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
LM: Jeśli chodzi o pisanie, szczerze mówiąc, nie jestem maniakiem – co do innych rzeczy, nie wiem już, co ci powiedzieć – ale potrafię pisać niemal wszędzie i w każdych okolicznościach. Ze względu na moją pracę zazwyczaj dużo podróżuję, więc piszę lotniska, pociągi, samoloty, hotele… Dużo piszę też na wakacjach, nad morzem czy przy basenie.
Mam małe hobby, jeśli chodzi o czytanie. Zawsze muszę czytać, kiedy kładę się do łóżka, przed zaśnięciem, nawet jeśli ma to trwać tylko pięć minut. Nieważne, jak jest późno i jak bardzo jesteś zmęczony: Zawsze czytam przed pójściem spać.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
LM: Nie mam ulubionego miejsca do pisania, wszystkie są dla mnie równie przydatne. Pomaga fakt, że krzesło jest wygodne, tak. Do czytania przyznaję, że jestem czytelnikiem przy łóżku. Lubię czytać na leżąco.
- AL: Jakie gatunki lubisz?
LM: Wszystko: realizm magiczny, powieść historyczna, thriller, policja, horror, science fiction... Nie odmawiam też powieści romantycznej, ani nawet literatury młodzieżowej. Dla mnie liczy się jakość: czy fabuła jest dobrze skonstruowana, postacie dobrze rozwinięte, czy istnieje dobry konflikt. Przy tych składnikach nie zwracam uwagi na płeć.
Obecna prognoza
- AL: Co teraz czytasz? I piszesz?
LM: Czytam kilka rzeczy na raz, a wszystko to w służbie powieści, którą piszę: Krokodyl na piasku, Elizabeth Peters (jest to pierwsza powieść z sagi z udziałem archeolog Amelii Peabody, której akcja toczy się na przełomie XIX i XX w.), Zabij drozda, przez Harper Lee, Po tej stronie raju, przez Scotta Fitzgeralda i wiosenny ogień, autorstwa Vin Packera, przykład gatunku tzw lesbijska pulp fiction i to właśnie odkryłem.
i piszę jedno powieść historyczna o królowej Hatszepsut z trzema osiami czasu i trzema różnymi bohaterami: sama królowa w starożytnym Egipcie, XIX-wieczna angielska arystokratka i egiptolog Lady May Amherst oraz XX-wieczna amerykańska archeolog Elizabeth Thomas.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza?
LM: Myślę, że jesteśmy w momencie, w którym czas wolny jest konsumowany natychmiastowo i niemal kompulsywnie, prawdopodobnie pod wpływem platform takich jak Netflix, telefonów komórkowych i sieci społecznościowych. Miało to wpływ na krajobraz wydawniczy i obecnie książki również projektuje się tak, aby miały bardzo krótki żywot, trafiają na rynek, są rozprowadzane i znikają w ciągu najwyżej kilku miesięcy.
Wcześniej redaktor mógł spędzić lata pracując z autorem nad powieścią i wydawać tylko cztery lub pięć książek rocznie. Teraz, wydawcy są zmuszeni wypuszczać książki niemal jak świeże bułeczkiI oczywiście nie mają czasu, aby poświęcić każdemu z nich taką samą opiekę jak wcześniej. Kultura wyrzucania książek sprawia, że ludzie kupują coraz więcej, niemal za jednym kliknięciem czytasz coraz mniej, ponieważ czytanie wymaga czasu, który coraz mniej osób jest skłonnych zainwestować.
- AL: Jak radzisz sobie z obecnym momentem, w którym żyjemy?
LM: Prawda jest taka, że jeśli zajmę się filozofią, Trudno mi zachować optymizm. Wojna na Ukrainie, konflikt arabsko-izraelski, wzrost populizmu, widmo Covid-XNUMX, zmiany klimatyczne… Dzięki Bogu, że mamy literaturę, w której możemy się schronić! Ja też ci to mówię nie możemy się poddawać. Mam prawie sześcioletnią córkę i jako ojciec głęboko wierzę, że musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby pozostawić przyszłym pokoleniom jak najlepszy świat.