Roberto Bolaño daje nam 12 wskazówek dotyczących pisania historii

Niestety Roberto Bolaño opuścił nas dawno temu, a konkretnie prawie 13 lat temu. Ale też na szczęście, oprócz swoich wspaniałych dzieł, takich jak „Dzicy Detektywi” o Zabójcze dziwki (żeby wymienić tylko dwie), zostawił nam szereg wskazówek.

Roberto Bolaño daje nam 12 wskazówek dotyczących pisania historii, sporadyczne raczej „odważne” rady ... Najlepiej ocenić sami, nasi czytelnicy, zwłaszcza ci, którzy oddają się szlachetnej i delikatnej sztuce pisania:

1. Nigdy nie zajmuj się historiami pojedynczo, szczerze, można pisać tę samą historię aż do dnia swojej śmierci.
2. Najlepiej jest pisać historie trzy na raz lub pięć na raz. Jeśli widzisz siebie z wystarczającą energią, zapisz je dziewięć na dziewięć lub piętnaście na piętnaście.
3. Ostrożny! Pokusa napisania ich dwóch naraz jest równie niebezpieczna, jak poświęcenie się pisaniu ich jeden po drugim, ale niesie w sobie tę samą brudną i lepką grę kochających luster.
4. Musisz przeczytać Quirogę, musisz przeczytać Felisberto Hernández i musisz przeczytać Jorge Luisa Borgesa. Musisz przeczytać Rulfo, Monterroso, García Márquez. Autor opowiadań, który ma trochę uznania dla swojej pracy, nigdy nie przeczyta Camilo José Celi ani Francisco Umbrala. Tak, przeczyta Cortázara i Bioy Casares, ale bynajmniej nie Cela i Umbral.
5. Powtarzam to jeszcze raz na wypadek, gdyby nie było jasne: Cela i Umbral, nawet w malarstwie.
6. Narrator musi być odważny. Przykro to przyznać, ale tak jest.
7. Gawędziarze często chwalą się, że czytali Petrusa Borela. W rzeczywistości jest znane, że wielu gawędziarzy próbuje naśladować Petrusa Borela. Duży błąd: powinny naśladować Petrus Borel w sukience! Ale prawda jest taka, że ​​prawie nic nie wiedzą o Petrusie Borelu! Nie od Gautiera, nie od Nervala!
8. Cóż: zawrzyjmy porozumienie. Przeczytaj Petrus Borel, ubierz się jak Petrus Borel, ale także przeczytaj Julesa Renarda i Marcela Schwoba, szczególnie przeczytaj Marcela Schwoba, a stamtąd udaj się do Alfonso Reyes, a stamtąd do Borges.
9. Prawda jest taka, że ​​z Edgarem Allanem Poe wszyscy mielibyśmy pod dostatkiem.
10. Pomyśl o punkcie numer dziewięć. Należy pomyśleć o dziewięciu. Jeśli to możliwe: na kolanach.
11. Gorąco polecane książki i autorzy: De lo sublime, del Pseudo Longino; sonety nieszczęsnego i odważnego Philipa Sidneya, którego biografię napisał Lord Brooke; Antologia Łyżka Rzekaprzez Edgara Lee Mastersa; Przykładowe samobójstwaprzez Enrique Vila-Matas.
12. Przeczytaj te książki, a także Czechowa i Raymonda Carverów, jeden z nich jest najlepszym gawędziarzem, jaki dał ten wiek.

Patrząc na te wskazówki, kilka rzeczy jest dla nas jasnych:

• Roberto Bolano nie napisałem historii, skończyłem ją, a potem zacząłem inną, ale Napisałem kilka opowiadań jednocześnie, z tego, co mówi w swoich wskazówkach 1 i 2.
• Roberto Bolaño w ogóle nie lubił literatury, którą napisali Cela i Francisco Umbral. Prawdę mówiąc, wydaje się raczej, że jej nienawidził z powodu zaciekłego wyroku, jaki wydaje na swoich radach 4 i 5.
• Roberto Bolano uwielbiał historie Edgara Allana Poe (Śmiem twierdzić, że kiedy o nich mówi, kilkakrotnie je czytał).
• Dwukrotnie wymienia Borgesa, z czego wywnioskujemy, że był wiernym naśladowcą twórczości tego argentyńskiego pisarza.
• Nie był pisarzem egocentrycznym, jak wielu innych ... Nie poleca żadnego ze swoich książek.

Film dokumentalny o Roberto Bolaño

Następnie zostawiamy ci to dobre dokument o Roberto Bolaño (przesłane na kanał YouTube: „Gdzieś gdzieś”). Jego czas trwania to 58:59 minut. Został wyemitowany w swoim dniu w programie "Kluczowy" La 2 de TVE. Przeprowadzane są w nim wywiady z osobami najbliższymi jego otoczeniu, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich lat spędzonych w Hiszpanii. Spotkajmy się tutaj z tym „biednym” pisarzem, który zawsze wiódł surowe i bezpretensjonalne życie. Oczywiście jeden wielkie bogactwo literackie.

W dokumencie można również zobaczyć takich autorów, jak Jorge Herralde, Vargasa Llosy lub Pere Gimferrer.

Będziesz mógł poznać dane tak osobiste, jak fakt, że kiedy był dzieckiem, lekarz przez jakiś czas zakazał mu czytania z powodu jego „chorego uzależnienia od czytania”.

Zwroty i cytaty Roberto Bolaño

• „Samotność może generować pragnienia, które nie odpowiadają zdrowemu rozsądkowi ani rzeczywistości”.

• Wszyscy mamy jakiegoś głupiego przodka. Wszyscy w pewnym momencie życia znajdujemy ślad, chwiejne ślady najnudniejszego z naszych przodków, a kiedy patrzymy na tę nieuchwytną twarz, uświadamiamy sobie ze zdumieniem, niedowierzaniem, z przerażeniem, że kontemplujemy własną minę, którą mruga do nas i patrzy na nas przyjaźnie z dna studni.

• „Istnieją samobójstwa, które są arcydziełami”.

• Cały realizm wisceralny był listem miłosnym, szaloną dumą idiotycznego ptaka w świetle księżyca, czymś całkiem wulgarnym i nieważnym.

• Umarli to gówno. Jak oni się mają? - Wszystko, co robią, to pieprzyć cierpliwość żywych.

• «Wsiadam na rower i przemierzam ulice, na których ludzie obcy niż ty i ja przygotowujemy się do spędzenia wesołej soboty, soboty spełniającej ich oczekiwania, czyli smutnej soboty, która nigdy nie zostanie wcielona w to, co było wymarzona, skrupulatnie zaplanowana sobota jak każda inna, to znaczy sobota ostra i wdzięczna, krótka i miła, okrutna i smutna ».

• „Mój kraj to mój syn i moja biblioteka”.

• «… W naturze poezji Borgesa jest inteligencja, a także odwaga i rozpacz, to znaczy jedyne, co skłania do refleksji i utrzymuje poezję żywą».

• „Nie wierzę w wygnanie, zwłaszcza nie wierzę w wygnanie, kiedy to słowo idzie w parze ze słowem literatura”.

• «Po takim pisarzu jak Günter Grass można spodziewać się arcydzieła nawet na łożu śmierci, choć na razie wszystko wskazuje na to, że Mój wiek (Alfaguara) będzie przedostatnią z jego wielkich książek ».