Carlos Ruiz Zafon.
Latynoski świat literacki wstał dziś w żałobie, w piątek 19 czerwca 2020 roku, po ogłoszeniu wiadomości o niefortunnej śmierci Carlosa Ruiza Zafóna. Autor bestsellerem Cień wiatru Zmarł w wieku 55 lat jako ofiara raka. Oficjalne informacje podało wydawnictwo Planeta.
Obecnie pisarz mieszkał w Los Angeles. Tam poświęcił się swojej pasji, w pełni zaangażowany w hollywoodzki przemysł. Wiadomość ta zdewastowała Hiszpanię, jego ojczysty kraj, w jednym z najtrudniejszych czasów, w których ziemia Cervantesa przeżyła z powodu Covid-19.
Carlos Ruiz Zafón, jeden z najlepszych współczesnych autorów
Przylot, Książę Mgły (1993)
Zafón w mgnieniu oka zdobył zaszczytne miejsce na światowej scenie literackiej. Po opublikowaniu Książę Mgły, w 1993, krytycy przepowiadali wspaniałą karierę i tak też się stało. Pomimo tego, że był to jego pierwszy utwór, został bardzo dobrze przyjęty, szczęście nie rusza wszystkich. W rzeczywistości ta książka przyniosła mu nagrodę Edebé w kategorii Literatura młodzieżowa. Śledzili ten post: Pałac północy i światła września, tym drugim zamknął swoją pierwszą formalną trylogię.
Wczesna konsekracja, Cień wiatru (2001)
Jednak szukając czegoś więcej - jakości, która charakteryzowała go przez całe życie - w 2001 roku wskoczył na arenę międzynarodową ze swoją pracą Cień wiatru. Wyrazy uznania były natychmiastowe i liczone w tysiącach. María Lucía Hernández w portalu im Naród, skomentował:
„W wyjątkowy sposób radzi sobie z napięciem i 'czynnikiem zaskoczenia', nie przestając być wiarygodnym, ponieważ zajmuje się włączaniem typowych hiszpańskich zwyczajów i wydarzeń historycznych drugiego okresu powojennego”
Ze swojej strony Gonzalo Navajas stwierdził:
"Cień wiatru Ze względu na swój niezwykły międzynarodowy odbiór stał się hipertekstem, w którym […] została wyświetlona współczesna kultura hiszpańska i znalazła odbicie w kontekście międzynarodowym ”.
Cień wiatru i jego głębokie piętno w Niemczech
I tak, książka odniosła całkowity sukces, nie tylko w sprzedaży, ale także w swoim zasięgu międzykulturowym. Na przykład do Niemiec praca dotarła w połowie 2003 roku. W niecałe dwa i pół roku sprzedano już ponad milion egzemplarzy. Znaczące osiągnięcie dla literatury latynoskiej, zwłaszcza biorąc pod uwagę czas, w którym się ono wydarzyło. W tym okresie mówimy o tysiącu egzemplarzy dziennie, co, biorąc pod uwagę fakt, że pisarz był wówczas prawie nieznany, należy uznać za godne pochwały.
Z drugiej strony, wpływ na niemiecką publiczność czytelniczą był również duży. Tekst został uznany za „zabawny” na stronach Neue Zurich Zeitungse, jednocześnie uznając ją za „raczej prostą” tematycznie. Prawdą jest Ślad Zafóna pozostał i nadal można go było zobaczyć na tych ziemiach.
Cytat Carlosa Ruiza Zafóna.
Tetralogia, zamknięcie z rozmachem
Jedna rzecz nieuchronnie prowadziła do drugiej a po 15 latach - z długą przerwą na cieszenie się miodami sukcesu Cień wiatru- pojawiły się trzy tytuły, które nadały ostateczny kształt opowieści:
- Gra anioła (2008).
- Więzień Nieba (2011).
- Labirynt duchów (2015).
Autorzy są często twoimi najgorszymi krytykami - I nie chodzi o to, że Zafón uciekł przed tym, mówimy o pisarzu milimetrowym i wymagającym wobec siebie. Jednak po postawieniu ostatniego punktu na Labirynt duchów, Carlos powiedział, że przedstawienie było „dokładnie tym, czym musiało być”. Każdy utwór więc zbiegał się tak, jak powinien, i został skrupulatnie umieszczony za pomocą środków autora zaangażowanego w swoje dzieło i świadomego swojej zaszczytnej roli jako literackiego przedstawiciela Hiszpanii.
Wielki odszedł, a wielkie dzieło pozostaje za jego cieniem na wietrze
Pokazuje zamiłowanie do zawodów: jest przyjemne, atrakcyjne, świeci bez kontroli, oświetla wszystko, czego dotknie. Tak, są przymiotnik, którym można opisać Carlosa Ruiza Zafóna w odniesieniu do jego pracy jako pisarza, czyli pasjonata literatury.
Wyszedł wcześnie, ale wykorzystywał każdą sekundę, aby osiągnąć nieśmiertelność w swojej pracy. Wskazuje na to czterdzieści tłumaczeń, ponad 10 milionów sprzedanych książek i ich międzynarodowy wpływ. Tak, opuścił samolot, ale nie przyleciał i nigdy nie zapełni komnat zapomnienia.