Nie pozwolę ci umierać: Antonio Muñoz Molina

Nie będę patrzył, jak umierasz

Nie będę patrzył, jak umierasz to współczesna powieść napisana przez eseistę, poetę, autora opowiadań, autora i członka Królewskiej Akademii Hiszpańskiej Antonio Muñoza Moliny. Utwór ukazał się 30 sierpnia 2023 roku nakładem wydawnictwa Seix Barral, znanego z dbałości o wysoką jakość literatury latynoamerykańskiej. W tej książce Muñoz Molina powraca do fikcji poprzez szczerze poruszające dzieło.

Dzięki tej powieści Twórczość autora została wyniesiona do najlepszych momentów literackich austriackiego pisarza Thomasa Bernharda. W Nie będę patrzył, jak umierasz, Antonio Muñoz Molina rysuje jedną z tych historii miłosnych naznaczonych pamięcią, stratą i ponownym spotkaniem z obiektem pożądania i z samym sobą. Tutaj pewność pasji i nostalgia za tym, co było, łączą się w popis pięknej prozy.

Streszczenie Nie będę patrzył, jak umierasz

Surrealistyczne spotkanie

Pierwsze zdanie tekstu literackiego jest najważniejsze. Jest nie tylko drzwiami do reszty wolumenu, ale także odpowiada za nadanie tonu całemu utworowi. Nie będę patrzył, jak umierasz w pełni przestrzega tej nieegzekwowanej zasady, zaczynający się od pięknej linijki, która wzbudza ciekawość, tworzy prozę poetycką i określa konflikt: „Jeśli tu jestem, widzę cię i rozmawiam z tobą, to musi być sen”.

Oto, co ci mówi Gabriel Aristu a Adriana Zuber, jego dawną prawdziwą miłość, której nie widział od pięćdziesięciu lat. Podczas gdy ona była uwięziona w Hiszpanii z czasów dyktatury, on cieszył się sukcesem zawodowym w Stanach Zjednoczonych.. Ale pięć dekad później, kiedy spotykają się ponownie, wszystko wydaje się możliwe. Spotkanie prześlizguje się wśród starych wyrzutów, pieszczot i pilności.

Sprzedaż

Nie pozwolę ci umierać...

18,90 €

Zobacz ofertę Zobacz funkcje

Siła zapominania i pamięci

Kiedy byli młodzi, Gabriel Aristu i Adriana Zuber Łączyła ich jedna z tych miłosnych relacji, które inspirują autorów do tworzenia romansów.. Byli dla siebie stworzeni, a przynajmniej tak myśleli, zanim życie poprowadziło ich różnymi ścieżkami. W rezultacie oboje ścisnęli w piersiach pasję tak głęboką, że pozostała osadzona w czasie i rozwinęła się z niszczycielską siłą wiele lat później.

Rozdzielenie i późniejsza stagnacja uczuć stworzyły ukrytą obsesję u obojga kochanków. Nie tylko podświadomie oszalały na punkcie ponownego spotkania, ale w jakiś sposób Postać każdego z nich była podejściem do własnej osobowości, marzeń i przeszłych wcieleń., które miały okazję odrodzić się po zderzeniu.

Wzruszający portret starości

Zniszczenie czasu i upór miłości to bardzo częste tematy Nie będę patrzył, jak umierasz. Zaprzeczenie zapomnienia o pożądanej osobie i potrzeba pamiętania o niej stają się motyw przewodni przez Gabriela Aristu i Adriana Zuber, którzy przechodzą pełne nadziei starzenie się. Napisana z niezwykłą wrażliwością i subtelnością praca przedstawia dwoje starszych ludzi stojących w obliczu nastoletniej miłości.

Kiedy znów się spotykają, robią to z radością, pasją, podekscytowaniem i strachem. Pomimo szaleństwa strach przed ponownym zgubieniem się jest większy niż za pierwszym razem. Nie będę patrzył, jak umierasz Opowiada o snach, o tym, jak mimo upływu czasu bohaterowie nadal żyją w swoich sumieniach z aspiracjami wykraczającymi poza zwykłe marzenia. Chociaż pamięta się nie tylko miłość, ale także przyjaźń.

Wykonanie osi działki pracy

Gabriel Aristu i Adriana Zuber poznali się w Madrycie w połowie lat sześćdziesiątych. Ona była mężatką, on prawnikiem, który stawiał pierwsze kroki na drodze do udanej kariery zawodowej. Oboje zaczęli się widywać potajemnie, aż do momentu, w pewnym momencie, Po jednym z ich namiętnych spotkań przestali to robić. Później Gabriel przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, a Andriana pozostała w Hiszpanii.

Ta ostatnia opisana jest w ponurym i ponurym świetle, w porównaniu z świetlaną przyszłością bohatera, który poszedł do pracy w imponującej, rozwijającej się firmie. Wiele lat później mężczyzna spotyka Julio Máiqueza, profesora wykładającego w Stanach Zjednoczonych, który z kolei jest Nauczyciel córki Adriany. Później Gabriel planuje spotkanie ze swoją byłą kochanką.

Nie tylko miłość jest tu ważna

Oprócz intensywnej relacji miłosnej pomiędzy głównymi bohaterami, Antoni Munoz Molina Dbał o rozwój każdego elementu powieści. Kariera zawodowa Gabriela jest istotna, podobnie jak kontekst historyczny i jego konsekwencje.. Nie będę patrzeć, jak umierasz To książka dla dorosłych, momentami trudna do przetrawienia, pozbawiona tanich argumentów i melodramatycznych wątków godnych literackich portali społecznościowych.

Jest to bez wątpienia tytuł pozwalający zakochać się w filozofii stojącej za ideałami politycznymi danej epokimuzyki, dźwięku wiolonczeli, prześwietleń pamięci przeszłej i teraźniejszej. Pomimo odrobiny skromności, jaka cechuje autora w niektórych scenach miłosnych, Nie będę patrzył, jak umierasz nie popada w wulgaryzm mroczny romans, poświęcając się tworzeniu pięknie napisanych scen.

O autorze

Antonio Muñoz Molina urodził się 10 stycznia 1956 roku w Úbeda, Jaén, Andaluzja, Hiszpania. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie w Granadzie, a później dziennikarstwo. w szkole madryckiej. Później osiadł w Granadzie, gdzie pracował jako urzędnik państwowy i felietonista gazety Idealne, którego doświadczenia wykorzystał przy tworzeniu swojego pierwszego zbioru artykułów.

Proces ten pomógł autorowi napisać pierwszą powieść, co miało ogromne znaczenie dla jego rozwoju jako twórcy literackiego, ponieważ w tamtym czasie nie miał prawdziwej szansy. Wkrótce, Stał się płodnym pisarzem, zdobywając Nagrodę Krytyków. oraz Narodowa Nagroda Narracyjna za Zimę w Lizbonie i Planetę dla Polskiego Jeźdźca.

Inne książki Antonio Muñoza Moliny

Novelas

• Beatus Ille (1986);
• zima w Lizbonie (1987);
• Beltenebros (1989);
• Jeździec polski (1991);
• Tajemnice Madrytu (1992);
• Właściciel sekretu (1994);
• Zapał wojownika (1995);
• Pełnia księżyca (1997);
• Charlotte Fainberg (1999);
• Sefarad (2001);
• Pod nieobecność Blanki (2001);
• Wiatr Księżyca (2006);
• Noc czasów (2009);
• Jak cień, który odchodzi (2014);
• Twoje kroki na drabinie (2019).

Raporty

• Drugi żyje (1988);
• Nic specjalnego (1993);
• Latarnia morska na końcu Hudsona (2015);
• strach dzieci (2020).

eseje

• Kordoba Umajjadów (1991);
• Rzeczywistość fikcji (1992);
• Dlaczego literatura nie jest przydatna? (1993);
• Pura alegria (1998).
• Rzeczywistość fikcji: I. Fabuła i fabuła; II. Postać i jej model; III. Głos i styl oraz IV. Cień czytelnika (cykl wykładów wygłoszonych w styczniu w Fundacji Juana Marcha 1991);
• Wynalazek przeszłości: wygnanie i zagubienie Maxa Auba (1996);
• Ślad niektórych słów (1999);
• Jose Guerrero. Artysta, który powraca (2001);
• Odwaga spojrzenia (2012);
• Wszystko to było solidne (2013).

Pamiętniki

• Okna Manhattanu (2004);
• dni pamiętnika (2007);
• Wszystko to było solidne (2013);
• Samotny spacer wśród ludzi (2018);
• Powrót do miejsca (2021).

Artykuły

• Miejski Robinson (1984);
• Dziennik Nautilusa (1986);
• pozory (1995);
• Ogród Edenu: pisma i diatryby o Andaluzji (1996);
• Napisane w mgnieniu oka (1996);
• Niektóre okulary Pla (2000);
• Życie przed nami (2002);
• Przejścia (2007).