Zdjęcia: Marta Huelves, profil na Facebooku.
marta hueves, z Madrytu, jest pisarzem i popularyzatorem historii. Wydawał już takie tytuły jak albański taliman a teraz jest wydany w czarnej powieści z Pamięć cisa. Bardzo dziękuję za poświęcony czas i życzliwość wywiad gdzie opowiada nam o niej i wiele więcej.
Marta Huelves — Wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Twoja nowa powieść nosi tytuł Pamięć cisa. Co nam o tym mówisz i skąd wziął się ten pomysł?
MARTA HUELVES: Pamięć cisa część niepokojącej przesłanki. Nikt nie myśli, że w idyllicznym miejscu może wydarzyć się coś złego, w spokojnym miasteczku we wschodniej Asturii, takim jak Kolumbowie; otoczony pastwiskami, blisko plaży i na łonie natury. Jednak porwanie nastoletniej dziewczyny wypuszczona czterdzieści osiem godzin później w Gijón, ponad sto kilometrów od jej domu, obnaża kruchość naszego życia. W jego krew odnaleźć pozostałości cisu pochodnego Jest stosowany w leczeniu niektórych rodzajów raka. Stąd reakcje różnych postaci następują po sobie i ufam, że nikogo nie pozostawią obojętnym.
To wyjątkowa historia autorstwa kilka powodów. Pierwszy dla mój status historyka. Odkrywanie przeszłości, przybliżanie się w jakiś sposób do spuścizny historycznej lub po prostu wiedza o tym, kim byli nasi przodkowie i jak żyli w innych czasach, bardzo mnie motywuje. drugi, ponieważ To mój pierwszy kontakt z gatunkiem policyjnym., tajemnicy, jeśli chcesz. Większość moich prac zbiega się w gatunku historycznym, czy to w formie opowiadań, czy artykułów. A po trzecie, ponieważ zgodnie z pytaniami tych, którzy znają powieść, myślę, że zaciekawi mnie, co robi Madrilańczyk pisząc powieść osadzoną w Asturii.
La pomysł powstał podczas wizyta w Quinta Guadalupe, znajduje się w Asturyjskim mieście Colombres, w którym mieści się Muzeum Emigracji i Archiwum Indianos. Trudno mi pomyśleć o kimś, kto nie chciałby puścić wodzy fantazji przed tym majestatycznym i dobrze zachowanym budynkiem. Narodziła się część tej historii.
- DO: Możesz wrócić do pierwszej przeczytanej książki? A pierwsza historia, którą napisałeś?
MH: W moim domu tak mówią Bardzo szybko nauczyłam się czytać, dzięki domowej metodzie mojego ojca, która składała się z tektury, na której narysował litery alfabetu. Dzięki nim odkryłem sylaby i pierwsze słowa. I od tego czasu nie przestałem czytać. W mojej szkolnej bibliotece pochłonęłam całą kolekcję The HollistersJerry'ego Westa Piątka, autorstwa Enid Blyton i pierwsze tomy Esther i jej światz Purita Campos. Ale pierwszą książką, która naznaczyła mnie w szczególny sposób, była Zaginiony świat przez Conana Doyle'a.
Pierwsza rzecz, którą napisałem a to, co odważyłem się pokazać innym, to poezja. To było zatytułowane przeczucia i z którą wygrałem Pierwsza nagroda konkursu poetyckiego mojego instytutu: tysiąc pięćset peset do wydania na książki. Domyśl! Udało mi się nawet zdobyć nagrodę za krótkie opowiadania ufundowaną przez Radę Miasta Alcorcón. Na Biała skóra, czarna dusza Poruszyłem problem rasizmu.
- AL: Główny pisarz? Możesz wybrać więcej niż jedną i ze wszystkich epok.
MH: Niewątpliwie: Isabel Allende. Myślę, że jest najważniejszą żyjącą pisarką na obecnej scenie literackiej. A trochę z tyłu: Carlos Ruiz Zafon. Zawsze podziwiałem bogactwo języka i poziom plastyczności, jaki osiągnął w każdym zdaniu. rozkosz Także Rosa Montero i Javier Cercas. Każdy ze swoim własnym stylem, ale obaj są wielkimi mistrzami.
Z klasyków wolę Oscara Wilde, Lovecraft i Edgara Allana Poe. A mnie pasjonują tragedie i komedie klasycznego teatru greckiego, zwłaszcza te z Sofokles lub Eurypides. Przyznaję, że jestem czytelnikiem kompulsywnym.
- AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
MH: Fermin Romero de Torres. Jest głównym bohaterem Gra anioła autorstwa Carlosa Ruiza Zafona; trzeciej części tetralogii: Cmentarz zapomnianych książek. Jest to okrągły znak. Prosty człowiek, z niezłym i bezwstydnym humorem, trochę oszustem i niesamowicie kulturalny. Z wielką godnością znosił represje pokonanych po wojnie domowej. Sposób, w jaki stawia czoła życiu, sprawia, że czasami chcesz go naśladować, a inne wywołuje w Tobie ogromną czułość. Chętnie poznałbym go osobiście.
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
MH: Siempre piszę ręcznie, w małych zeszytach, które zbieram i z trzema kolorowymi pisakami: niebieskim, czerwonym i zielonym. Używam zielonego, aby podkreślić ważne rzeczy.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
MH: lubię pisać dla Mañana, lepiej się koncentruję. Ale nierzadko zdarza się, że o każdej porze dnia mam w ręku notatnik. Jeśli chodzi o miejsce, łatwo dopasowuję się do wszystkich scenariuszy.
- AL: Czy są inne gatunki, które lubisz?
MH: Oprócz czarnej powieści bardzo mi się podoba powieść historyczna, ale jak już powiedziałem, że jestem nałogowym czytelnikiem, nadal czytam powieści fantastyczny, testz podróżować o romantyczny.
- Co teraz czytasz? I piszesz?
MH: Niezależność zdobyty przez Javiera Cercasa, kiedy mamy informacje.
Teraz przygotowuję pierwsze zarysy drugiej powieści, która będzie kontynuacja Pamięć cisa. Mam kilka recenzji książek w toku i wiele innych artykułów.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza i co zadecydowało, że spróbujesz publikować?
MH: Myślę, że to jest tak skomplikowane jak zawsze. Prawdą jest, że dziś możliwości publikowania jest znacznie więcej, mam na myśli możliwość publikowania samemu, na gigantycznych platformach sprzedaży online czy na stronach internetowych, które promują nowych autorów. Ale dostęp do klasycznego wydawnictwa, jednego z poważnych, jest niezwykle skomplikowany. Liczba rękopisów, z którymi konkurujesz jest bardzo wysoka, a dodatkowo masz przeciw byciu nieznanym autorem. Nie traćmy z oczu faktu, że to biznes i że wydawcy muszą się ubezpieczyć przed podjęciem ryzyka.
W moim przypadku szukałam fachowej i wykwalifikowanej opinii o jakości mojej pracy. Normalnie ten czytelnik zero to przyjaciel lub członek rodziny, który ceni to, co napisałeś i oczywiście nie jest bezstronny. Szukałem tej bezstronności. I znalazłem to w pozytywnym odbiorze wydawnictwa o takim prestiżu jak Ediciones Maeva.
- AL: Czy ten moment kryzysu, którego doświadczamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych historii?
MH: Jestem jednym z tych, którzy wierzą w ludzkie zdolności adaptacyjne i chociaż ten kryzys jest bardzo trudny, świadomość, że tak się stanie, pomaga mi ufać w przyszłość. Chodzi o czas.