Zdjęcia: Maria Montesinos. Strona autora.
Maria Montesinos ma nową powieść zatytułowaną nieunikniona decyzja. W tym wywiad Opowiada nam o niej i wiele więcej. Dziękuję ci dużo czasu i życzliwości, aby mi pomóc.
Maria Montesinos — Wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Twoja najnowsza książka nosi tytuł nieunikniona decyzja. Co nam o tym mówisz i skąd wziął się ten pomysł?
GÓRA MARIASINOS: Pomysł tej powieści powstała wiele lat temu, podczas wyprawy do kopalni Riotinto, w Huelva. Odwiedziłem muzeum kopalń, gdzie pokazano, jak eksploatowano złoża i w jakich warunkach to odbywało się; Wsiadłem na starą górniczą kolejkę biegnącą równolegle do koryta czerwonej jak krew rzeki Riotinto, której trasa kończyła się w porcie Huelva, i szedłem ścieżkami tego, co było dawna kolonia brytyjska gdzie mieszkali pracownicy firmy Rio Tinto, właściciel kopalń między 1873 i 1954. Państwo hiszpańskie, które pod koniec XIX wieku tak bardzo potrzebowało kapitału, sprzedało brytyjskiej firmie ziemię i podglebie ziemi, na której znajdowały się bogate kopalnie miedzi Huelva.
Yo nie wiedziałem ta historia, a także fakt, że że istniała tam kolonia brytyjska zbudowane na obraz i podobieństwo życia, jakie prowadzili w Wielkiej Brytanii — z małymi domkami lub… domki, angielski klub, kort tenisowy…. Podobnie jak w innych koloniach na całym świecie, Anglicy żyli plecami do wieśniaków od kopalń Riotinto i innych okolicznych miasteczek, zamknięci w sobie i swoich surowych wiktoriańskich zwyczajach, odizolowani od ludzi z tego obszaru — „tubylców”, którymi pogardzali — murami otaczającymi kolonię.
Kiedy spacerowałem po tym miejscu, zacząłem się zastanawiać jacy by byli ci ludzie, jak wyglądałoby tam ich życie, jakie byłyby jego relacje z mieszkańcami regionu i pomyślałem, że jest tam dobra historia. Miało w sobie wszystkie składniki: rozdarty krajobraz, konflikt między potężną firmą Rio Tinto a górnikami, problem zanieczyszczenia środowiska spowodowany oparami z działalności wydobywczej, która poważnie dotknęła mieszkańców wiosek, oraz zderzenie dwóch kultur … dwa sposoby rozumienia świata.
Jednak W tamtym czasie nie poświęciłem się jeszcze pisaniu, ani nie czułem się przygotowany na zmierzenie się z powieścią, której akcja toczy się w epoce, tak nieznanej mi wówczas epoce restauracji monarchicznej. Minęło kilka lat i kilka powieści później, kiedy myślałem, że nadszedł jego czas i mógł opowiedzieć tę historię, którą miał w głowie.
Akcja powieści toczy się w latach 1887-1888., fatalna randka w Riotinto, bo pierwsza manifestacja miejscowej ludności przed skażeniem opary siarki, który został zestrzelony przez pułk wojskowy.
- AL: Czy pamiętasz któreś ze swoich pierwszych czytań? A pierwsza historia, którą napisałeś?
MM: Tak oczywiście. Od dziecka jestem świetnym czytelnikiem. Moje pierwsze wspomnienia z czytania to te zeszyty wspaniałych powieści ilustrowanych wydawnictwa Bruguera: IvanhoeWaltera Scotta; Michael Strogoff, Juliusza Verne'a; książę i nędzarz, przez Dickensa… Pojechałem z ojcem do Rastro de Madrid i kupiłem je dla siebie.
Mam żywe wspomnienie moich poszkolnych przekąsek, kiedy siedziałem przy kuchennym stole z kanapką w ręku i czytałem otwarty tom winiet przede mną. Byłem wtedy świetnym czytelnikiem wszystkich ówczesnych zbiorów młodzieżowych, Piątka, The Hollistersitd., i od tego momentu przechodziłem do każdego tytułu, który przykuł moją uwagę w bibliotece Las Rozas, w której mieszkaliśmy. Czytam wszystko, bardzo mi się to podobało. Wziąłem autora i jeśli mi się podobał, pochłonąłem wszystkie jego książki: pamiętam Pearl S. Buck, Agatha Christielub autorzy powieść romansowa z lat 50. i 60. XX wieku które moja babcia miała w swojej bibliotece jak siostry Linares Becerra (Luisa i Concha) lub Maria Teresa Sese.
La pierwsza historia, którą napisałem To było, kiedy miałem piętnaście lat Powieść młodzieżowa że zgłosiłem się do konkursu literackiego w moim mieście, którego oczywiście nie wygrałem. Trzymam ją w domu i kiedy ponownie ją czytam, czuję mieszankę czułości i wstydu.
- AL: Główny pisarz? Możesz wybrać więcej niż jedną i ze wszystkich epok.
MM: Naprawdę, nie jestem zbytnio niewzruszonym „głównym” pisarzem. Wyobrażam sobie, że moje ulubione zmieniały się w zależności od etapów mojego życia i ewolucji czytania. Był czas, kiedy kochałam sigrid unset, Milan Kundera, Javier Marias, Soledad PuertolasJózefa Saramago…Zawsze było bardzo obecne Carmen Martin Gaite, o których chyba przeczytałem wszystko, łącznie z ich pamiętnikami (jestem uzależniony od pamiętników pisarzy). W tej chwili moje referencje są bardzo zmienne. bardzo ich lubię Edith Wharton, Elizabeth Strout i Siri Husvedt, zarówno jego narrację, jak i eseje, Almudena Grandes i Sara Mesa, Na przykład.
- AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
MM: Oh! Zamierzam trochę oszukać: Henry James który przedstawia Colm Cobin en Mistrz. Byłem całkowicie uwiedziony, mimo że bardzo mało czytam Henry'ego Jamesa. Chciałbym go poznać.
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
MM: Nie, nie mam wielkich maniiani pisać, ani czytać. Być może przy pisaniu potrzebuję ciszy i samotności, ale sprawdziłem, że umiem też pisać bez tych dwóch warunków.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
MM: Mam biurko w rogu mojego domu, który rozrastał się wokół moich papierów, książek i zeszytów, aż skolonizował znaczną część pokoju. Zwykle siadam do pisania po jedzeniu przez całe popołudnie, codziennie. Czuję się bardziej czujny, bardziej aktywny.
- AL: Czy są inne gatunki, które lubisz?
MM: Tak, bardzo lubię kryminały i pamiętniki pisarzy, jak już mówiłem.
- Co teraz czytasz? I piszesz?
MM: Właśnie teraz czytam Pięć zimz Olga Merino, który opowiada o jego latach korespondencji w Związku Radzieckim w latach 90. Bardzo go lubię, zarówno za styl pisania, jak i za to, że poznaję nieco charakter tak nieznanego kraju i niezrozumiałe dla mnie.
A jeśli chodzi o pisanie, w tej chwili jestem kręcę kilka historii, ale jeszcze nic nie piszę.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza i co zadecydowało, że spróbujesz publikować?
MM: Chyba krajobraz wydawniczy to zawsze jest skomplikowane, z tego czy innego powodu. Teraz publikacji jest dużo, newsy nie wytrzymują na półkach księgarni nawet dwóch tygodni, a dla autorów, którzy poświęcają tyle czasu na tworzenie historii, bywa to dość przygnębiające.
Rozpocząłem samodzielne publikowanie moje powieści w 2015 roku, ponieważ nie znałem nikogo z branży wydawniczej, a moje referencje od znajomych, którzy publikowali w wydawnictwie, nie były zbyt pozytywne. Skarżyli się, że rękopisy są przez długi czas wstrzymywane, na brak odpowiedzi, czasami na lekceważące traktowanie.
Miałem szczęście, że moja pierwsza samodzielnie wydana powieść na Amazonie zadziałało bardzo dobrze pod względem sprzedaży i recenzji, i nie rozważałem wysyłania niczego do wydawców, dopóki nie skontaktowali się ze mną w sprawie najnowszej, wydanej przeze mnie wówczas własnej powieści, historycznej powieści miłosnej, której akcja rozgrywa się w Hiszpanii pod koniec XIX wieku , w Comillas (Kantabria), które później zostanie opublikowane pod tytułem Przeznaczenie własne, pierwsza z trylogii, która miała nastąpić Pisana pasja y nieunikniona decyzja, ten ostatni.
Teraz, kiedy publikuję z wydawcą takim jak Ediciones B z Penguin Random House, muszę powiedzieć, że moje doświadczenie z nimi było wspaniałe, bez zarzutu. Czuję się do tego uprzywilejowany.
- AL: Czy ten moment kryzysu, którego doświadczamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych historii?
MM: To trudne, ponieważ jestem w tej ogromnej grupie ludzi, którzy… Trochę nas zdobyło zniechęcenie, melancholia, czasem nawet niepokój. Na pewno coś zostanie we mnie na przyszłość, ale w tej chwili jedyne, co zamierzam w swoim pisaniu, to jak najdalej od rzeczywistości która mnie otacza.