Zdjęcia: (c) Mariola Díaz-Cano. Plaża Portomaior. Bueu. Południowe wybrzeże ujścia rzeki Pontevedra.
Dzisiaj jest Galicyjski Dzień Literatury, ale obecne okoliczności opóźniły jego obchody, podobnie jak wiele innych w tym roku. Plik Real Academia Galega odłożył jego nadzwyczajna sesja plenarna październik 31. W tym miesiącu planowane działania dedykowany intelektualistom ferrolańskim Symbol zastępczy dla Ricardo Carvalho Calero. Ale tutaj zrobię wybór de poezja 4 autorów galicyjskich: Cesar Antonio Molina, Blanca Andreu, Carlos Oroza y Miguel D'Ors.
Cesar Antonio Molina
To jest z La Coruña pisarz, tłumacz, profesor uniwersytetu, menadżer ds. kultury i polityki, który był Minister Kultury między 2007 a 2009.
The soufrière
Drżący
Skały i popioły od ostatniego świtu.
Wrzące błoto. Kocioł. Morze.
Sen w agonii rozgwieżdżonych luster,
złamanych żagli do wczesnych godzin popołudniowych.
Plotka o osłoniętych ustach
nie wiedząc, kogo pocałować w tym miesiącu pożegnań.
Wkrótce deszcz, wiatr, grad wstrząsnęły
jak ziarno w kraterach naszych znudzonych domów.
Do stu metrów lot gołębia,
ranni jarzą się w popiele.
A już zima stwardniała przez fumarole.
A słowom towarzyszy wrzący błoto
w opuszczonych bruzdach martwych rzek.
I cytani ponownie otwierają się na świece.
A gejzery świeciły jak kolorowe fontanny.
I wyjście pary, które jest opisane z pilnością nocnej poczty.
Blanca Andrew
Także coruñesa, Próg Franciszka wprowadził ją w kręgi literackie, które naznaczyły jej karierę w poezja lat 80, za co zdobył kilka nagród. Żona Juana Benetapo owdowieniu wycofał się z życia publicznego. To jego najbardziej reprezentatywny wiersz.
Moja miłość
Kochanie, spójrz na moje jadowite usta
i moje jońskie gardło cykuty,
spójrz na kuropatwę ze złamanymi skrzydłami, której brakuje domu i umiera
przez pustynie tymiankowe Rimbauda,
spójrz na drzewa jak drgające nerwy dnia
płacząca kosa woda.
Oto, co widzę w płaskiej godzinie kwietnia,
też w kaplicy lustra to widzę,
i nie mogę myśleć o gołębiach, które zamieszkują to słowo
Aleksandria
ani pisać listów do poety Rilkego.
Symbol zastępczy dla Carlos Oroza
De Lugo i przykryty przez niedawno zmarłego Luisa Eduardo Aute, Oroza jest najstarszym autorem i autorem najdłuższa trajektoria wybrane w tym wyborze.
Ten, który przewodniczy wierszowi
Ani poparcia
ani mocy syntaktycznej
ani czasownik bez uznania
To nie porządek ani czas sprawiają nam przyjemność
jego czystość
biel lub czerń, która wypuszcza do morza samogłoski bez treści lirycznej
nieskończona wartość nieskończonych stóp wszechświatów, które zbiegają się w zakręcie rzeki
parodia to chmura
Jego zasługą jest wyciągnięta ręka, ręka skierowana do piekła
zagrożony ptak.
Miguel D'Ors
De Santiago de Compostela, jest profesorem na etacie literatury hiszpańskiej na Uniwersytecie w Granadzie.
Opublikował niektóre książki na temat współczesnej poezji hiszpańskiej, ze szczególnym uwzględnieniem pracować de Manuel Machado.
Amandino
Kochający, Amandiño, że jesteś z Corredoira,
jak wraca dzisiejsza noc, z jakim magicznym światłem,
ta dzika kąpiel i nasze tańce
nagi na łące usianej łajnem,
i ta twoja piosenka, dziki przyjacielu, siedmioletni korsarz
- «Ay, ay, ay, błogosławiony pijak» -,
schodząc głębokimi carballeiras
nadmierny, natarczywy i nagi.
Od tego lata wszystko zostało stracone
z wyjątkiem tej godziny
cudownie wywrotowy.
Po
zostałeś dla swojego świata, wolnego od kalendarzy;
Wszedłem w nienaruszony zapach nowych książek.
Z nich wyszła ścieżka, która - tory, ludzie, miasta -
doprowadził mnie do tego.
A teraz, kiedy kontempluję swoje życie
i chcę dać ci jałmużnę,
Pytam o lata
co się z tobą stanie, Amandiño, przyjacielu lata;
co się ze mną stanie.