José Calvo Poyato. Wywiad z autorem finału La travesía

Jose Calvo Poyato ma długą karierę jako autor popularnych dzieł historycznych i prozaik, wśród którego znajdują się tytuły Zaklęcie króla, Zaklęcie w Madrycie, Czarna Biblia, Smocza Pani o Sen Hypatii, pośród innych. Bardzo dziękuję za poświęcony czas wywiad gdzie opowiada nam o swojej najnowszej powieści, Ostatnia podróżi na inne tematy.

José Calvo Poyato - wywiad

• ACTUALIDAD LITERATURA: Właśnie wypuściliście na rynek nową powieść, Ostatnia podróż. Co nam w nim powiesz? 

Ostatnia podróż jest w pewnym sensie kontynuacja nieskończonej ścieżki, w którym został policzony pierwsza runda świata autorstwa Juana Sebastiána Elcano. Terazurodzony w Getarii hiszpański żeglarz staje się centrum powieści, w której powiedziano mu, co się z nim stałoPo pierwszej podróży dookoła świata, ponieważ Elcano znika z podręczników historii, a postać wydaje się na tyle ważna, że ​​wiemy, co się z nim stało. Dodajmy do tego, że lata po pierwszej rundzie świata były pełne wielkich wydarzeń w naszej historii. 

• AL: Czy możesz wrócić do wspomnienia tej pierwszej książki, którą przeczytałeś? Pierwsza historia, którą napisałeś?

Pierwsza książka, którą przeczytałem, to historia krucjat. Była to jedna z tych książek z Editorial Bruguera, w której tekst został połączony z komiksem. Komiks został przeczytany jako pierwszy. Czasami tylko komiks. Byliśmy dziećmi w wieku siedmiu lub ośmiu lat. Wydaje mi się, że dali mi go, kiedy przystępowałam do pierwszej komunii, nie miałam jeszcze siedmiu lat.

Pierwsza historia, którą napisałem a ta książka stała się historycznym studium na temat kryzysu XVII wieku w moim mieście: Kryzys XVII wieku w Villa de Cabra. Zdobył nagrodę i dlatego został opublikowany. Minęło już kilka lat.

• AL: Jaka była pierwsza książka, która cię uderzyła i dlaczego?

Pamiętam, że zrobili na mnie wrażenie, gdy byłem nastolatkiem, książki Martín VigilJak Życie się spotyka. Również te z Maxence Van der Meersch, as Ciała i dusze! Jako historyk pamiętam, że pewnego lata przeczytałem wszystkie Epizody narodowe Galdós. Byłem pod wrażeniem. Myślę, że to czytanie decydujący wpływ oferuje nasz konfigurator Skończyło się na tym, że zostałem historykiem i Byłem pasjonatem powieści historycznej. Wtedy nie przyszło mi do głowy, że pewnego dnia to ja je napiszę. 

• AL: Kto jest Twoim ulubionym pisarzem? Możesz wybrać więcej niż jedną ze wszystkich epok.

Odniosłem się już do tego, co przypuszczał Don Benito Pérez Galdós. pasjonuję się quevedo i wielkich pisarzy XIX wieku, jak Honoré Balzac czy Victor Hugo. Wśród obecnych pisarzy moimi ulubionymi są Jose Luis Corral, prawdziwy mistrz powieści historycznej. Próby Juan Eslava Galan oraz prace Don Antonio Domíngueza Ortiza dotyczące Hiszpanii Habsburgów i XVIII wieku.

• AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?

Madame Bouvary. Wydaje mi się, że jest jedną z najlepiej narysowanych postaci w literaturze wszechczasów. Nie pozostawiony w tyle Lázaro, bohater Lazarillo de Tormeslub Sancho Pansa. Obaj wydają mi się wspaniali ze względu na swoje odniesienia i wydarzenia życiowe. 

• AL: Masz jakieś szczególne nawyki podczas pisania lub czytania?

Zwykle się izoluję dość dobre, pozwalając mi pisać w miejscach, w których są inni ludzie na czacie. Dlatego często piszę w kuchni z mojego domu, centrum spotkań rodzinnych. Kiedy dokonuję ostatecznej korekty tekstu, aby dostarczyć go prasie, zwykle izoluję się i czytam bez przerwy. Czasami piszę —Pisanie to ostatnia faza procesu pisania— przez wiele tygodni i mogą wystąpić zaburzenia równowagi, zmiany rytmu, które należy skorygować. Dlatego wolę być sam i odizolowany.  

• AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?

Jak już wspomniałem, mogę to zrobić wszędzie i teraz Nie mam ulubionych chwil. Czasami wolał pisać nocą. Ale z biegiem czasu doszedłem do tego należy pisać, gdy jest się wygodnie, luźno. Czasami upiera się przy pisaniu —W sensie pisania - a pomysły nie płyną. W takich chwilach lepiej to zostawić. Wręcz przeciwnie, są chwile, kiedy wszystko przychodzi łatwo i trzeba to wykorzystać.

• AL: Inne gatunki, które lubisz?

Oprócz powieści historycznych dużo czytam esej historyczny; w końcu jestem historykiem. Ja też czytam czarna powieśćzarówno klasyczny typ Dashiell Hammett lub Vázquez Montalbán jako aktualna powieść kryminalna. Wielu czytelników utrzymuje, że w moich powieściach zawsze jest czarny wątek, który nie będąc właściwie historycznym, jest wiarygodny i dlatego dobrze pasuje do historycznych ram powieści. 

• AL: Co teraz czytasz? I piszesz?

skonczylem Nieskończoność w trzcinieprzez Irene Vallejo. czytam Broń Światłaz Sanchez AdalidI Zapomniana królowaJosé Luis Corral. Czekasz na biografię Karola III. Szukam informacji o mało znanych aspektach hiszpańskiego XVIII wieku w drugiej połowie. 

• AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza dla tylu autorów, ilu jest lub chce publikować?

Może to jest bardziej skomplikowane w ostatnich latach. Kryzys, który rozpoczął się w 2008 roku, mocno wpłynął na świat książki. Bardzo dobrzy pisarze zostali bez wydawcy. To było bardzo trudne. Aktualnie jest wielu pisarzy, którzy mają iluzję publikowania, ale możliwości są ograniczone. Istnieje możliwość DTP, ale w takim przypadku dystrybucja kończy się niepowodzeniem, co jest niezbędne. Szkoda, że ​​wiele historii, bardzo dobrych i dobrze opowiedzianych, nie widzi światła lub widzi je w bardzo ograniczony sposób.

• AL: Czy moment kryzysu, który przeżywamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych powieści?

Kryzys epidemiczny, którego doświadczamy jest bardzo trudne. Nie tylko dla zmarłych i chorych, którzy mają trudności z wyzdrowieniem. Również z powodu tego, co pociąga za sobą uwięzienie, ograniczenia, bezruch lub bardzo względna mobilność. To jest coś, czego nasze społeczeństwo się nie spodziewało. Te epidemie dotknęły inne części planety, ale nie stanowiły problemu w Europie.

Dla mnie osobiście było to znośne. Mieszkam w kamienicy   - Cały luksus w takich okolicznościach - y zawód pisarza jest bardzo samotnychociaż czasem piszę w trakcie rodzinnego spotkania. Myślę, że możemy wyciągnąć wnioski z tego, co się dzieje, ponieważ jesteśmy bardziej bezbronni niż myśleliśmy, że jawysoce zalecana jest pokora lub ta cierpliwość, w społeczeństwie zdominowanym przez szybkość i bezpośredniość, wygodnie jest nauczyć się ją pielęgnować.