Ostatni dzień 1 amerykański pisarz James Ellroy otrzymał Nagroda Pepe Carvalho w Festiwal Czarnych Powieści Barcelona która kończy się dzisiaj. Ellroy, jeden z najważniejszych światowych pisarzy gatunku, jest także postacią samą w sobie, dla której definicja «Wściekły pies" To nie jest celowe. Teraz a nowe wydanie Moje ciemne kątyjego autobiografia jest tak mroczna lub bardziej niż te powieści tak pokręcone, gęste i bardziej niż czarne, że pisze.

Kto mnie zna, wie o mojej historii miłosnej z nim, sięga początku tego tysiąclecia. Jemu zawdzięczam dużą część mojej absolutnej pasji do tego gatunku w jego najbardziej surowej, brutalnej i instynktownej wersji. Dawno temu byłam mu winna kilka słów, więc dzisiaj jest artykuł bardzo osobiste.

Wściekły pies

Lubię wulgarny język, policjanci biją zatrzymanego ...

Jestem królem powieści kryminalnej.

Nie obchodzi mnie teraźniejszość.

James Ellroy, Barcelona, ​​luty 2018

W przypadku Ellroy nie ma kompromisu. Albo namiętny, albo odrażający w równym stopniu, jako pisarz lub jako osoba. Ale jeśli jesteś pełen pasji w obu aspektach, PASJA. Jeżeli twój Literacka sieć krwi, zbrodni, korupcji policyjnej i surowej sekcji najbardziej odrażającej natury ludzkiej, już ciężko jest uciec. Jeśli zostaniesz przez nią zahipnotyzowany tak wyjątkowy styl telegrafii i cięcia szyi bez znieczuleniazostaniesz zarażony bez lekarstwa. A jeśli fascynuje Cię także wyjątkowa galeria postaci, to każda jeszcze jedna przestępca, zakłócony, nieuczciwy, brutalny lub skorumpowanyA jednak, człowieku, nie będziesz już miał zbawienia.

Ellroy, pobożny Angeleno ze swojego rodzinnego miasta, który nie chciał liczyć czasu (ani go nie interesuje) poza rokiem 1972, Jest postacią w takim samym stopniu lub więcej niż w jego powieściach. Bezczelny, zabawny, prowokacyjny, podżegający w swoich pomysłach i słowach, narcystyczny i rzekomo niepokojący lub niepokojący. Obecnie, nie idąc dalej, pozostawia perły tak samo niepoprawne politycznie jak poprzednie. Bo jeśli coś to Ellroy, to właśnie tak błędny we wszystkich aspektach. A to w dzisiejszych czasach jest zarówno brawurą, jak i osiągnięciem.

Jego osobowość przewyższa surową literaturę a raczej odzwierciedla to. Zostań bohaterem okropna historia osobista w dzieciństwie, jak było nigdy nie rozwiązał kwestii gwałtu i morderstwa swojej matkiz pewnością oznacza istnienie kogokolwiek. Jak to zrobił w Ellroy, widać bardzo szczegółowo bez cenzury we wspomnianym wcześniej Moje ciemne kąty. Ale żeby poznać świat, w którym żyje, najlepiej czytać jego powieści. Nadal istnieje kilku takich autorów, którzy go przyćmiewają i zostawił po sobie ślad w wielu.

Wściekły pies i ja

Notatki wskazywały na ograniczonego człowieka poszukującego gwiazd i docierającego do prawie wszystkich z nich. Granice przekroczone dzięki wściekłej wytrwałości. Absolutna, anonimowa sprawiedliwość, bez awansów i chwały. […] Wendell Bud White widziany po raz pierwszy.

James Ellroy - Poufne w LA (1990)

My Fall Into The Hells autorstwa Ellroy wydarzyło się to na początku tego tysiąclecia. To było dla Poufne w LA, Curtisa Hansona (1997), którego nie widziałem wtedy w kinie, ale w 2000 roku. Od tego czasu straciłem rachubę, ile razy tam byłem. Ale była to zwłaszcza jego wina:

Pączek biały

Si la interpretacja że wtedy nieznany Russell Crowe czy White nie miał na myśli strzał w serce, który dosłownie złamał mnie do tej pory, w tej chwili nie pisałbym tych słów. Moja dusza nie byłaby też całkowicie zdruzgotana, kiedy „zobaczyłem” ją w jej oryginalnym papierowym utworze. Pan Crowe jest odpowiedzialny za tak wiele pasji w moim życiu. Najwspanialsze było użyczenie twarzy i ciała postaci literackiej, która znajduje się na szczycie listy dziesięciu, które dotknęły mnie najbardziej w literackich głębiach.

Bud White jest mój uosobienie męskiej postaci literackiej, która może mnie najbardziej pociągnąć i złapać. To pełne krawędzi, cdoskonały kontrast brutalności i przemocy na udręczonym tle i mieszanych uczuciach, która inspiruje największą z moich fascynacji. Bo czemu temu zaprzeczać, jestem niepoprawnym politycznie czytelnikiem i pisarzem. Nic na to nie poradzę. Wszyscy mamy swoją ciemną stronę a mój nie mógł uniknąć poświęcenia Powieść tonem fikcja fanów który krąży do dyspozycji personelu.

Ale jest też ...

że po przeczytaniu Poufne w LA, wszyscy inni upadli, podążali za nimi i kompulsywnie, ponieważ złapał mnie ten sposób opowiadania o Ellroy styl czasami tak niezręczny, duszący, pistolet maszynowy, który strzela pociskami z bliskiej odległości. Styl, który może cię przytłoczyć, wręcz oszołomić, przytłoczyć złożonością swojej narracji. Nie jest odpowiedni dla wszystkich odbiorców, nawet dla wszystkich fanów gatunku. I oczywiście nie nadaje się do delikatnych żołądków. Do tego dochodzi tysiąc wątków i wątków pobocznych, tysiące prawdziwych i fikcyjnych postaci, które wchodzą w interakcję w gobelinie z epicentrum najbardziej filmowego miasta, tak że pojawiają się te skorumpowane, fałszywe lub powierzchowne środowiska.

Lata czterdzieste i ich Czarne dalie, 50 i Krwawe święta Wszechmogącego LAPD ze swoim legendarnym szefem, Williamem H. Parkerem. Lata 60. i ta sama aura świętości i zepsucia JFK. FBI z EJ Hoover, potentat Howard Hughes, gangsterzy Sam Giancana, Mickey Cohen, Santo Trafficante czy Jack Dragna. El Golden Hollywood I pełne skandali czarne listy senatora McCarthy, kryzys rakietowy, tajne misje w Cuba najemników CIA ... Najlepsze z najgorszych w XX wieku w Ameryce Północnej powtarzane w kółko w obsesyjnej obsesji na punkcie swojej historii, takiej jak historia Ellroya.

Są też ...

detektyw Fritz brązowy, funkcjonariusze policji Bucky Bleichert i Lee Blanchard, Sierżancie Lloyda Hopkinsa, przerażający Pete bondurant, diabelski kapitan Dudley Smith, agent Dwight ostrokrzewThe czerwona Królowa, boski Jezioro Veronica w spojrzeniu prostytutki Lynn bracken, ohydny zabójca na autostradzie. I o wiele więcej, ponieważ są tysiące wspaniałych postaci stworzonych przez tego ogromnego literackiego psa z miasta pełnego upadłych aniołów.

Ale przede wszystkim to, że jeśli ktoś szczyci się tym, że jest czarnoskórym czytelnikiem, Ellroy jest jednym z najważniejszych. Możesz zacząć od bardziej klasycznej struktury i rozwoju, takiej jak pierwsza. Trylogia sierżanta Hopkinsa to niezły początek. Ale także, oczywiście, Czarna Dalia. I oczywiście LA Quartet Tytuły bardziej, powiedzmy, niewygodne lub trudne, dla mnie: Zabójca autostrady o Sześciu wielkich.

Jego powieści

• Requiem dla Browna. Siano Adaptacja filmowa 1998 z udziałem Michaela Rookera.
• Tajny
• Zabójca autostrady
• Noce w Hollywood 
• Fala przestępstw
• Cel: kostnica
• Szalony o Donnie

Trylogia Lloyda Hopkinsa

1. Krew na księżycu
2. Z powodu nocy
3. Wzgórze samobójców

Los Angeles Quartet

1. Czarna Dalia. Brian De Palma przystosował go do kina w 2006.
2. Wielka pustynia
3. Poufne w LA
4. Biały jazz

America Trilogy

1. Ameryka
2. Sześciu wielkich
3. Błądząca krew

Drugi kwartet z Los Angeles

1. Perfidia
2. Ta burza (Wkrótce)