10 dzieł Eduardo Mendicuttiego
Eduardo Mendicutti to znany i wielokrotnie nagradzany hiszpański dziennikarz i autor, wyróżniany jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli literatury homoseksualnej w swoim kraju. Jego zaangażowanie w historie LGBTI przyniosło mu laury, takie jak nagroda Café Gijón i nagroda Ciudad de Alcalá. Przez całą swoją karierę pracował jako felietonista dla takich mediów jak El Mundo y Zero. Ten ostatni to magazyn gejowski, który ukazywał się na rynku w latach 1998-2009.
Eduardo Mendicutti współpracował także jako komentator telewizyjny przy kilku projektach. Pierwsze książki autora były cenzurowane ze względu na treść. W rzeczywistości, Tatuaż, jego debiut filmowy, który zdobył Nagrodę Sezamową, pozostaje niepublikowany. Jego pierwsza opublikowana powieść ukazała się w 1982 roku nakładem Unali Narrativa.
10 dzieł Eduardo Mendicuttiego
Literatura Eduardo Mendicuttiego odegrała zasadniczą rolę w literaturze hiszpańskiej w ciągu ostatnich trzech dekad. Choć teksty autora zaczęły ujrzeć światło dzienne w latach siedemdziesiątych, Od lat osiemdziesiątych pisarz poświęcił się kultywowaniu stylu wiele więcej osobisty, do tego stopnia, że jest nieprzenoszalny i pełen znaków reprezentujących osoby marginalizowane.
Jego twórczość nakierowana jest na homoseksualizm Generują one pewną krytykę etyczną wobec grupy ludzi, która jest na ogół izolowana, zwłaszcza w epoce, w której autor je stworzył. Większość jego książek ma humorystyczny wydźwięk, biorąc pod uwagę, że lepiej jest opierać się na niuansach, które każdy może zrozumieć, jak w tych 10 pracach cytowanych poniżej.
1. Kulawy gołąb (1991)
Ta książka opowiada historię nastolatka, który odkrywa swoją seksualność, aż doszedł do wniosku, że lubi osoby tej samej płci. Bohater książki jest biernym obserwatorem ekscentrycznych i dziwnych ludzi, którzy przychodzą i odchodzą z domu jego dziadków, do którego trafia on cierpiący na długą i wyczerpującą chorobę.
Spotyka przy tym własne potrzeby. Na zawiły rytuał wyrzeczeń dziesięciolatka wpływa kontrast z tymi ludźmi, wszyscy niezwykłymi i tajemniczymi. Przy okazji poznaje poezję i podróże.
2. Los Novios Bulgaros (1993)
Powieść opowiada historię Daniela Vergary, homoseksualny pan po czterdziestce, o zamożnej pozycji społecznej i dobrych manierach. On Zwykle szuka towarzystwa na Puerta del Sol, społeczność gejowska w Madrycie. Podczas jednej z wizyt poznaje Kyryla, pięknego i uroczego młodego Bułgara, w którym się zakochuje. Znając jej podziw dla niego, chłopak prosi ją o przysługi graniczące z prawem.
Od handlu uranem po znęcanie się emocjonalne, Los Novios Bulgaros przedstawia rzeczywistość przymusowych wysiedleń i konsekwencje migracji przez młodych ludzi. Pisarka porusza także temat upływu czasu, strachu przed samotnością, starości i śmierci, i to poprzez Daniela, który przeżywa brudny romans w poszukiwaniu odrobiny ludzkiego ciepła.
3. California (2005)
Opowiada historię Charly'ego, dwudziestokilkulatka, który lato 1974 roku zamierza spędzić w Kalifornii. Jedną z jego charakterystycznych cech wydaje się być to, że fizycznie przypomina Johnny'ego Weismullera, a przynajmniej tak mówili mu przyjaciele. Bohater, oszołomiony urokiem tego amerykańskiego miasta, spędza czas z deifikowaną piosenkarką Ynką Pumar, a także wykorzystuje uwagę działającego agenta Armando Herna.
4. Pocałunek Kozaka (2000)
Akcja powieści rozgrywa się w La Desembocadura, starej rezydencji rodzinnej, w której kiedyś mieszkał. Elsa Medina Osorio, dziewięćdziesięciodwuletnia kobieta, która w jakiś sposób Próbuje ożywić wspomnienia poprzez wielkie przyjęcie, które zorganizuje przed śmiercią. Kobieta stopniowo ulega fantazji, która przywraca zmarłych, także tych, którzy zginęli po pocałunku Włodzimierza Kozaka.
5. Kolejne życie do przeżycia z tobą (2013)
To historia miłosna w najlepszym stylu Eduardo Mendicuttiego, czyli pełna humoru. Fabuła koncentruje się na romantycznej relacji młodego witalisty, waleczny i błyskotliwy, który jest radnym La Algaida, i dojrzały pisarz z Madrytu. Ich miłość rośnie między listami, e-mailami i guasapami. Muszą jednak przezwyciężyć zniszczenia spowodowane przez starego chłopaka i zobowiązanie małżeńskie.
6. malandar (2018)
Relacje międzyludzkie i ich rozwój są głównym i często powracającym tematem w twórczości Eduardo Mendicuttiego. W tym przypadku jego powieść opowiada o przygodach Toni, Miguela i Eleny, trójki ludzi, którzy spotykają się w wieku ośmiu lat i zaczynają spędzać razem dużo czasu. Wkrótce Miguel i Antonio zdają sobie sprawę, że łączy ich wyjątkowa więź, choć wyznają też, że lubią Elenę.
7. Każdy ma złą noc (1994)
Ta książka porusza dwa tematy, które na pierwszy rzut oka wydają się niezwiązane ze sobą. jednym z nich jest przejęcie Kongresu Gwardii Cywilnej w nocy 23 lutego 1981 r.; drugi, La Madelón, andaluzyjski transwestyta uważany za czułego, przytomnego, gadatliwego i komunistycznego. Książka splata wydarzenia i sposób, w jaki przeżył je ten bohater i jego bliscy.
8. To nie moja wina, że urodziłam się taka seksowna (1997)
Opowiada o obawach Rebeki de Windsor, pięknej kobiety oddanej światu rozrywki. który pewnego dnia odkrywa w lustrze, że czas zaczął zostawiać ślady na jego ciele. Zrobiwszy to, czego chciała i będąc zawsze doskonałą w każdym swoim dziele, postanawia wkroczyć w świętość i prowadzić życie monastyczne. Problem w tym, że oprócz Rebeki nosi on tożsamość Jesúsa Lópeza Solera.
9. Boskie Furie (2016)
Centralną osią tej powieści są relacje i sytuacje, które powstają w wyniku bezrobotnego Full Monty, co kończy się skandalem Priscilli, Królowej Pustyni. W książce występuje bardzo zróżnicowana obsada, na przykład Furiosa, domowa wizażystka i „urodzona komunistka”.; La Tigresa de Manaus, kelner w jadalni i Píter, alias La Canelita, nauczyciel w szkole podstawowej bez stanowiska.
10. Lepsze czasy (1984)
Fabuła podzielona jest pomiędzy historie z 1968 i 1988 roku. Na pierwszej randce Antonio Romero, pseudonim „Dédalus” był bojownikiem w celi komunistycznych dżentelmenów w andaluzyjskim miasteczku, na drugiej pracuje jako dekorator w Madrycie. Enrique Muñoz, La Queta i Doña Patro również przechodzą przez te czasy zmian. Pomimo pozornego stoicyzmu, jest w nich ogromna potrzeba, aby się nie poddawać.