Insolatie werd gepubliceerd in 1889. Het is een roman die ongemak veroorzaakte omdat hij als gedurfd werd beschouwd. Een verhaal geschreven door een vrouw, Emilia Pardo Bazán, dat vertelt hoe een jonge weduwe een liefdesverhaal begint met een man jonger dan zij. De roman is onlangs gepubliceerd in een geïllustreerde publicatie waarin dit uitstekende portret van vrouwelijk seksueel verlangen opnieuw wordt belicht.
Pardo Bazán gepubliceerd Insolatie nadat hij als schrijver werd erkend. Maar veel van haar mannelijke collega's waren haar eigen tegenstanders van haar werk. Het was nog vroeg om een liefdesrelatie te durven schrijven met de kenmerken van de markiezin de Andrade en Diego Pacheco.
Zonnesteek: liefdesaffaire van een jonge weduwe
Moraliteit en seksueel verlangen
Het verhaal begint in medias res, dat wil zeggen, terwijl de hoofdactie al is verstreken. Uit de gedachten en gevoelens van een 32-jarige weduwe zullen we leren wat er de dag ervoor is gebeurd.. Asís Taboada, de markiezin van Andrade, wordt na een nacht alcoholgebruik wakker met hoofdpijn en begint zich de gebeurtenissen van de afgelopen nacht te herinneren. In een stroom van ideeën is de lezer getuige van de interne discussie die plaatsvindt in de hoofdpersoon, verdronken door moraliteit en gretig om het verlangen te leven dat een nieuwe man, Diego Pacheco, in haar ontwaakt. Ze ontmoetten elkaar allebei tijdens een kermis in San Isidro in de XNUMXe eeuw, waar de jongeman de markiezin hopeloos verleidde..
Insolatie Het is het verhaal van een vrouw die, nadat ze weduwe is geworden, verlangen en aantrekkingskracht voelt voor een andere man. Wanneer de markiezin Diego Pacheco ontmoet, zal ze het ontwaken van haar lichaam ervaren en zullen er seksuele behoeften ontstaan die voor vrouwen altijd verboden zijn geweest. Het schandaal van die tijd was onvermijdelijk. Pardo Bazán laat zien hoe vrouwen niet vrij konden leven en hun lichaam niet konden voelen, omdat ze altijd onderdrukt waren. Daarom is het een roman die zijn tijd ver vooruit was en waarin duidelijk wordt dat mannen en vrouwen niet in dezelfde omstandigheden verkeerden. De vrouw was een onvergankelijk wezen dat moest waken voor elke amorele situatie die het gezin verstoorde. Natuurlijk was het ondenkbaar om met vrouwelijke seksualiteit om te gaan; Ze konden niet buiten de nauwe marges komen waarbinnen het systeem hen had gescheiden.. Mannen werden op een heel andere manier beoordeeld, omdat ze met verschillende vrouwen konden omgaan zonder bang te zijn afgewezen te worden.
Warmte en vooroordelen
Emilia Pardo Bazán creëert in deze roman een veel intiemere sfeer dan in haar eerdere werken. Ze laat het naturalisme dat de auteur altijd heeft getoond buiten beschouwing om diepere karakters en een zeer goed getekende hoofdrolspeler te presenteren. Het maakt een diepgaande uitwerking van Asís de Taboada door een vrouw te presenteren die gekweld wordt door wat ze niet precies weet wat ze de dag ervoor heeft gedaan.. De alcohol, de uren zonneschijn, het lijkt erop dat ze hem voor de gek hebben gehouden en nu heeft hij last van een zonnesteek. De auteur speelt met het feit dat ze in de lente buitensporig veel buiten is geweest en met de uren die ze heeft doorgebracht in het gezelschap van een aantrekkelijke jongeman, een damesman uit die tijd. Er is zeer consistent werk over de innerlijke wereld van vrouwen en de roman duikt in de diepten van de geest.. Dit is wat aan deze tekst opvalt tussen de andere, ondertekend door de Galicische auteur.
Insolatie Het is een harde uitspraak over de vooroordelen van die tijd over het authentieke seksuele ontwaken van een vrouw die heeft geleefd volgens en voor sociale conventies. en dat ze, nadat ze weduwe is geworden, een ervaring heeft waar ze nooit naar zou hebben gezocht. Onzekerheid, twijfel, schuldgevoel verschijnen in een interne dialoog met de markiezin van Andrade in de hoofdrol, terwijl een alwetende verteller de context presenteert die het vrouwelijke personage omringt. Op dezelfde manier pronkt de auteur met haar kennis van andere personages die in haar tijd leven en ontwikkelt ze een hypocriete context met verschillende sociale klassen die goed keken en het gedrag beoordeelden. De manier van leven van vrouwen: individuen ontdaan van vleselijke verlangens.
Conclusies
Insolatie Het is een XNUMXe-eeuwse roman met een duidelijke feministische claim over wat het betekende om vrouw te zijn, jezelf te ontdekken in lichaam en geest, en te genieten van je eigen seksualiteit.. Een roman die zijn tijd ver vooruit was, zowel voor de vrouwelijke hoofdpersoon als voor de schrijfster zelf. Een werk dat opvalt door zijn literaire kwaliteit, afgezien van het feit dat het onderwerp voor die tijd obsceniteit zou zijn geweest. Dankzij dit boek kunnen we iets meer te weten komen over Emilia Pardo Bazán, een vrouw die verder keek dan haar tijd en haar toestand als vrouw, en die zich verdiepte in andere literaire uithoeken dan het naturalisme dat zo relevant was voor haar werk.
Over de auteur
Emilia Pardo Bazán werd in 1851 in La Coruña geboren. Ze behoorde tot een familie van hogere klasse en genoot dus ondanks haar status als vrouw een opleiding. Ze werd een beschaafde vrouw en auteur van poëzie, verhalen, essays en verhalen. Maar als ze ergens om bekend staat, dan is het wel vanwege het succes van haar twee grootste romans: De pazos de Ulloa y Moeder natuur. Zo was het ook Vooral zijn bijdrage aan het Spaanse naturalisme was relevant en niet zonder controverse werd over dit onderwerp een reeks artikelen gepubliceerd met de titel De brandende vraag. Hoewel ze trouwde, ging ze uit elkaar en onderhield ze jarenlang een relatie met Benito Pérez Galdós, een exponent van het Spaanse realisme, wat tot uiting kwam in de talrijke brieven die ze allebei aan elkaar wijdden.
Ze was hoogleraar Romaanse literatuur aan de Universiteit van Madrid en viel altijd de ongelijke situatie aan waarin vrouwen zich ook in de hoogste sferen van de samenleving en intellectuele groepen bevonden. Pardo Bazán stierf in 1921.