Mar Cantero. Interview

zee steenhouwer, schrijver, columnist in verschillende tijdschriften en coach creatief, heeft een vruchtbare carrière met verschillende gepubliceerde boeken van verschillende genres. Ze is ook de directeur van literaire en persoonlijke ontwikkelingscursussen en workshops. Andere titels zijn oa de zeeën van de dageraad, Het leven is makkelijk, Hij heeft tatoeages, De reiziger van geluk o schrijf om gelukkig te zijn. net uitgetrokken Na Straatsburg en zijn vorige roman was Een kostbare nacht om te vliegen. In deze interview Hij vertelt over beide titels en diverse andere onderwerpen over schrijven en publiceren. Hartelijk dank voor uw tijd en vriendelijkheid.

Mar Cantero — Interview 

• ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwste roman is getiteld Een kostbare nacht om te vliegen. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?

MAR CANTERO: Nou, dat is niet mijn laatste roman. De laatste die ik dit jaar heb gepubliceerd is getiteld Na Straatsburg en het gaat om een verboden en schijnbaar onmogelijke liefde, vanwege de vele verschillen die de twee mensen scheiden: cultuur, land, taal, leeftijd, etc. En hoe slagen ze erin om dat allemaal te overwinnen en hun liefde te beschermen, ondanks het feit dat iedereen om hen heen ertegen is en sommigen al het mogelijke zullen willen doen om die verbintenis te verbreken. 

Een kostbare nacht om te vliegen is anders. Is een Historische roman geïnspireerd op de eerste Spaanse vliegeniers die deelnamen aan de Tweede Wereldoorlog, en later, in de jaren zestig, toen het in Spanje ondenkbaar was dat er een vrouwelijke piloot was. We praten meestal niet over hoeveel vrouwen in die tijd in Spanje en in andere landen hebben gedaan, en ik denk dat het belangrijk is om het bekend te maken. Bovendien leeft elk van de drie leidende vrouwen hun eigen liefdesverhaal, en er is een vierde vrouw die de lezer zal laten weten welke relatie deze drie vrouwen verenigt, maar dat zal pas aan het einde van de film bekend worden. roman. , wanneer alle geheimen worden onthuld. 

• AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef? 

MC: Nee, dat zou onmogelijk zijn. Ik kan me het eerste boek dat ik las niet herinneren, omdat ik volgens mijn moeder begon te lezen toen ik drie, twee en een half was, en sindsdien ben ik niet meer gestopt, dus stel je voor. Als volwassene kan ik me de boeken van herinneren Oscar Wilde en Poe, die niet stopte met lezen; naar Terenci moix, wat lange tijd mijn Spaanse favoriet was; en nog veel meer, het zou onmogelijk zijn om u er een te vertellen. 

 En het eerste boek dat ik schreef was een verhalenboek toen ik heel klein was, en later, op mijn zeventiende, een roman die nooit werd gepubliceerd. Ja, ik kan je de titel van de eerste boek die ik heb gepubliceerd, Op vrijdag slaapt de werkloosheid, wat was finalist in Young Ateneo Novel Award van Sevilla en el año 98.

Schrijvers en personages

• AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen. 

MC: Ik zou het je moeten vertellen zoveel dat het nooit zou eindigen. Degenen die ik eerder heb genoemd, bijvoorbeeld. En ik verander veel, het is niet altijd hetzelfde of hetzelfde. Ik ontvang boeken elke week in mijn huis, van uitgevers en auteurs, voor schrijven recensies of artikelen erover in de bladen waar ik als columnist werk. Ik heb dus altijd twee of zelfs drie boeken in mijn handen. Ik kan niet stoppen met het lezen van meerdere tegelijk, hoe noem je er maar één. Onmogelijk. 

• AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?  

MC: Ik voelde me altijd erg geïdentificeerd met Gregory Samsa, Metamorfose, van Kafka, omdat ik leefde omringd door wezens die me niet begrepen en nog steeds niet begrijpen, in een samenleving die voor mij ouderwets en retrograde was. Altijd Ik heb het gevoel gehad dat ik geboren ben in een tijd die niet bij mij paste en dat ik tot de toekomst behoor, dus wie dat verhaal heeft gelezen weet wat ik bedoel.

Wij buitenbeentjes voelen ons onvermijdelijk erg geïdentificeerd met dat personage. Maar het creëren van een personage is anders. Ik hou echt van alle die ik heb gemaakt en ik denk dat ze het leven alleen en ondanks mij hebben. De personages zijn eeuwig en de mijne zijn geladen met zoveel leven dat ik zeker weet dat ze voor altijd zullen leven. 

Gebruiken en genres

• AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen? 

MC: Ninguna. Ik ben in het verleden chagrijnig geweest, maar nooit met werk. En ik stopte met al die hobby's omdat ik ze niet leuk vond en ik deed mijn best om ze te overwinnen. Ik heb er dus geen. Op het werk ben ik zeer gedisciplineerd en respectvol met wat ik doe Maar ik denk niet dat dat een hobby is, het is eerder iets dat ik heb geleerd dankzij het schrijven in tijdschriften, met deadlines, waarin je niet mag falen of uitstellen, of al die onzin. Discipline als schrijven heilig is. Soms vragen ze me hoe het komt dat ik zoveel schrijf en op tijd bij alles kom. Nou, daar is het antwoord. 

• AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen? 

mc: altijd in mijn studeerkamer. Ik schrijf mijn boeken 's morgens en' s middags, artikelen of iets lichters. Maar ik werk acht uur per dag, net als iedereen. 

• AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt? 

MC: Muchosen niet alleen om te lezen, maar ook om te schrijven. Ik schrijf verschillende genres en daardoor heb ik trouwe lezers altijd, want bij mij vervelen ze zich nooit. En ik ben een van degenen die denken dat als ik de capaciteit heb om het te doen, en het goed doe, met een goed resultaat, waarom niet? Ik ben veel auteurs en uitgevers tegengekomen, en zelfs af en toe een literair agent, die hebben geprobeerd me in een hokje te stoppen, maar auteurs zoals ik kunnen niet in een hokje worden geplaatst omdat ik volledig vrij ben als ik schrijf.

Bovendien heeft veel van mijn professionele succes het zit precies in die lvrijheid die lezers voorgoed verrast, omdat lezers zich niet graag vervelen, en wanneer hetzelfde boek altijd wordt geschreven, de namen van de personages en plaatsen veranderen, en niets anders, koopt de lezer uiteindelijk iets nieuws van een andere auteur. Het is simpel, we zijn hier om te entertainen, Onder vele andere dingen. EN als je jezelf altijd herhaalt, verveel je je. Hoewel dat niet is waarom ik het doe, eigenlijk, het is gewoon dat ik van verschillende onderwerpen en genres hou, en ik zou mezelf gaan vervelen als ik altijd hetzelfde zou schrijven. Als je naar mij zoekt op Google, kun je zien hoe verschillend mijn boeken van elkaar zijn. 

Mar Cantero op de redactionele scène

• AL: Wat ben je nu aan het lezen? 

MC: Lezen, zoals ik al zei, meerdere boeken tegelijk, drie om precies te zijn, maar ik ga geen titels geven, omdat sommige uitgevers of auteurs boos zouden zijn als ik die van hen niet zou noemen, en er zijn er zoveel die mij sturen dat het een onmogelijke taak is om ze allemaal tevreden te stellen. En schrijven? Ik schrijf een nieuwe roman die veel gaat verrassen en waarvan ik denk dat hij zelfs de mal kan doorbreken. Ik probeer ze altijd te breken, de waarheid is, ik doe het onbedoeld, het zit in mijn aard, maar deze keer was het een geweldige leerervaring om het te schrijven omdat het een ander niveau is, en als ik er overheen kom, denk ik dat het zou kunnen zijn een bom, eerlijk en met alle nederigheid, zeg ik je. 

• AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is? 

MC: Jammer, zoals altijd, niet iets nieuws. Het komt zelden voor dat een auteur tevreden is met zijn redactioneel commentaar. Als je dit aan een redacteur vraagt, vertellen ze je natuurlijk iets anders. Ik spreek vanuit mijn plaats, die van de auteur. En van daaruit zien we de dingen anders dan zij. We spelen helaas niet in hetzelfde team. Het zou anders moeten zijn, maar ze maken het erg moeilijk. 

• AL: Is het moment van crisis dat we meemaken moeilijk voor je of kun je iets positiefs behouden op zowel cultureel als sociaal gebied? 

MC: ik Ik ga door mijn eigen moment van crisis. Persoonlijk heb ik zojuist een aantal zeer moeilijke dingen meegemaakt, en professioneel heb ik zojuist mijn laatste literair agent ontslagen, omdat ik besefte dat ze probeerde te voorkomen dat ik verder ging en uiteindelijk besefte ik het. Dus nu Ik zit zonder agent en dat maakt alles altijd ingewikkelder omdat je tijd moet verspillen aan het omgaan met uitgevers terwijl dat niet jouw taak zou moeten zijn, maar schrijven. Maar wat gaan we doen, ik ging niet verder met een onbeholpen persoon. Dat nooit. Ik heb het al een paar keer gedaan door onervarenheid en vindingrijkheid, soms ben ik te goed en ben ik dom, maar goed, meer niet.

Zo Ik heb niet eens tijd om de algemene crisis te zienIk heb te veel met mijn persoonlijke en professionele. Bovendien wordt er altijd over deze redactionele crises gesproken. Ik hoor er al over sinds ik begon met publiceren, vele jaren geleden. Ik denk dat het diep van binnen een beetje een "pose" is van de uitgevers zelf om zichzelf belangrijk te maken.