Als je geïnteresseerd bent in de Nobelprijzen voor de Literatuur en er iets over leest, richten we ons in dit geval op de auteur Orhan Pamuk, Nobelprijswinnaar in 2006. Er zijn veel werken van Orhan Pamuk, maar van allemaal willen we praten je over wat meer representatief.
Onthoud dat Orhan Pamuk heeft zowel romans, memoires als essays geschreven. Zijn eerste roman dateert uit 1982 en was de reden dat hij bleef publiceren. Momenteel is de nieuwste roman van deze auteur uit 2021 vertaald als De Nachten van de Pest. Wil je enkele van zijn beste werken kennen?
Herinneringen aan verre bergen
«Vijftien jaar lang heeft Orhan Pamuk dagelijks in zijn notitieboekjes geschreven en getekend. Hij schrijft zijn gedachten over actuele gebeurtenissen op, praat met de personages in zijn romans, bekent zijn angsten en zorgen, vertelt zijn ontmoetingen en reizen en reflecteert op liefde en geluk.
Voor het eerst toont de schrijver die ervan droomde schilder te worden ons een zorgvuldige persoonlijke selectie van zijn tekeningen, een prachtige benadering van Pamuks intieme en productieve lezing van de wereld en het leven door middel van een ontroerend mozaïek van landschappen en reflecties. Herinneringen aan verre bergen worden zo een echte artistieke ruimte, ver verwijderd van traditionele dagboeken of herinneringen, waardoor een uniek en onnavolgbaar boek ontstaat.
Het is niet echt een boek op zichzelf, maar een verzameling tekeningen van de auteur zelf.
Istanbul
«Istanbul is een portret, soms panoramisch en soms intiem en persoonlijk, van een van de meest fascinerende steden van Europa die naar Azië kijkt. Maar het is ook een autobiografie, die van Orhan Pamuk zelf.
Het verhaal begint met het hoofdstuk uit zijn jeugd, waarin Pamuk ons vertelt over zijn excentrieke familie en zijn leven in een stoffig appartement - "de Pamuk-appartementen", zoals hij ze noemt - in het centrum van de stad.
De auteur herinnert zich dat het in die verre dagen was dat hij zich ervan bewust werd dat hij in een ruimte had moeten leven die werd geplaagd door melancholie: een bewoner van een plek in puin die een glorieus verleden met zich meesleept en die een plek voor zichzelf probeert te veroveren. moderniteit." Oude en prachtige gebouwen in puin, waardevolle en muterende beelden, spookachtige villa's en geheime steegjes waar vooral de therapeutische Bosporus opvalt, die in de herinnering van de verteller leven, gezondheid en geluk is. Deze elegie stelt de auteur in staat schilders, schrijvers en beroemde moordenaars te introduceren, door wier ogen de verteller de stad beschrijft.
Zoals we je in het begin vertelden, heeft Orhan Pamuk zich niet alleen aan romans gewijd, maar ook aan memoires en essays. Met de nadruk op memoires was dit het enige boek dat hij in 2005 publiceerde.
Daarin Pamuk onthult welke relatie het heeft met de stad Istanbul en haar geschiedenis. En hij doet het door de herinneringen die hij aan de plek bewaart.
Sneeuw
“Midden in een sneeuwstorm reist Ka, een Turkse journalist die onlangs is teruggekeerd van een lange politieke ballingschap in Duitsland, naar de afgelegen stad Kars, in het noordoosten van Turkije.
Wat hij constateert is een conflicterende plek: de burgemeester is vermoord en alles wijst erop dat de islamisten de komende verkiezingen gaan winnen, er is een verschrikkelijke angst voor Koerdisch terrorisme en een golf van zelfmoorden onder meisjes die hun hoofd niet mogen dragen gedekt naar school.
"Als de storm heviger wordt en de sneeuw de communicatie met de buitenwereld verhindert, zal het gevaar van het uitbreken van spanningen onvoorstelbare niveaus bereiken."
Ongeacht de synopsis die je hebt gelezen, de waarheid is dat de roman verder gaat. En Ka, deze journalist-dichter, arriveert in zijn geboorteplaats en ontmoet daar een getrouwde vrouw op wie hij verliefd wordt.
Verder is het gezien betrokken bij politieke gebeurtenissen die de toekomst van uw stad beïnvloeden, en dus ook voor zichzelf.
Het nieuwe leven
«Het lezen van een boek verandert het leven van de jonge hoofdpersoon van deze roman, een student genaamd Osman, totdat het hem radicaal distantieert van zijn vroegere identiteit. Kort daarna zal hij verliefd worden op de lichtgevende en ongrijpbare Canan, getuige zijn van een moordaanslag en een rivaliserende vrijer, en zijn familie in de steek laten om doelloos door een nachtelijk landschap van cafés en apocalyptische busstations te dwalen. Het resultaat is het fantastische huwelijk van een intellectuele thriller en een verfijnde liefdesroman.
Met een vrij intens en verontrustend plot, Het volgt de lijn van de auteur door een complexe, dikke roman te creëren die je goed moet begrijpen voordat je verder kunt komen tot een goed einde. Om deze reden is het niet een van de romans voor iedereen, maar alleen voor degenen die het geduld hebben om tot het einde te volgen.
Het museum van onschuld
«Het liefdesverhaal van Kemal, een jong lid van de Istanbulse bourgeoisie, en zijn verre verwant Füsun is een bijzondere roman over passie die grenst aan obsessie. Wat begint als een onschuldig en ongeremd avontuur evolueert al snel naar grenzeloze liefde, en wanneer Füsun verdwijnt, naar diepe melancholie. Te midden van de duizeligheid die zijn gevoelens veroorzaken, duurt het niet lang voordat Kemal het kalmerende effect ontdekt dat de voorwerpen die ooit door haar handen gingen op hem hebben. Alsof het een therapie is voor de ziekte die hem kwelt, neemt Kemal dus alle persoonlijke bezittingen van Füsun mee die binnen zijn bereik liggen.
Het Museum of Innocence is een gefictionaliseerde catalogus waarin elk object een moment is van dat grote liefdesverhaal. Het is ook een rondleiding langs de veranderingen die de Istanbulse samenleving van de jaren zeventig tot nu hebben geschokt. Maar bovenal is het een tentoonstelling van talent van een schrijver die zich, net als zijn karakter, de afgelopen jaren heeft toegewijd aan het bouwen van een museum gewijd aan een van de meest oogverblindende liefdesverhalen uit de hedendaagse literatuur.
Onder het liefdesverhaal dat in het boek wordt verteld, en dat interessanter wordt naarmate de pagina's omslaan, beschrijft Pamuk langzaam de cultuur, landschappen en taferelen. Is een van de beste romantische verhalen, maar het gaat ook over depressie, verlangen en lijden.
Wit kasteel
«Een jonge Indiase wetenschapper wordt gevangengenomen door piraten terwijl hij van Venetië naar Napels reist. Kort daarna wordt hij als slaaf verkocht aan een Turkse geleerde die graag meer wil weten over de wetenschappelijke vooruitgang van het Westen. The White Castle speelt zich af in het 17e-eeuwse Turkije en vertelt het buitengewone verhaal van deze twee mannen, die merkwaardig genoeg een grote fysieke gelijkenis vertonen.
Een fascinerende verkenning van identiteit, van de noodlottige polsslag tussen traditie en moderniteit, en van het lot van de intellectueel door de relatie die tussen beide personages ontstaat.
Het is een korte roman, hoewel dik in zijn lezing. De achtergrond van het verhaal zorgt ervoor dat we te maken krijgen met thema’s als identiteit en splitsing, maar het is noodzakelijk om dieper te gaan en goed te begrijpen waar de auteur wil dat de lezer heen gaat.
De roodharige vrouw
«Aan de rand van Istanbul worden in 1985 een meesterputgraver en zijn jonge leerling ingehuurd om water te vinden op een dorre vlakte. Terwijl ze zonder geluk meter voor meter graven, ontstaat er een bijna vaderlijk-kinderlijke band tussen hen, een wederzijdse afhankelijkheid die zal veranderen wanneer de tiener smoorverliefd wordt op een mysterieuze roodharige vrouw: een eerste liefde die de rest zal markeren. van zijn dagen.
De reis van deze jongeman naar volwassenheid loopt parallel met die van een Turkije dat onomkeerbaar aan het transformeren is, en het helpt Orhan Pamuk terug te keren naar de thema's die een groot deel van zijn werk hebben gedomineerd. In deze mix van fabel, mythologisch verhaal en hedendaagse tragedie brengt de auteur de culturen van het Westen en het Oosten opnieuw oog in oog, waarbij hij twee van hun stichtingsmythen onderzoekt: Sophocles' Oedipus de Koning en het verhaal van Rostam en Sohrab, vereeuwigd door de dichter Perzische Ferdowsi in het epos van de Shahname of het Boek der Koningen. Beide tragedies gaan gepaard met een meeslepend plot, in een ideeënroman die onder meer ingaat op het gezin en de vaderfiguur, waarmee de Nobelprijswinnaar opnieuw wordt bevestigd als een van de grote schrijvers van onze tijd.
Het is een origineel en goed opgebouwd verhaal, al zijn sommigen van mening dat het halverwege de roman overbodig wordt en moeilijk te begrijpen en verder te lezen is, vooral omdat het zich te veel concentreert op de mythe van Oedipus en een secundair verhaal.
Maar als u op zoek bent naar een boek dat spreekt over eenzaamheid, schuldgevoel, het ontbreken van een relatie tussen vader en zoon, wroeging... dan moet je het eens proberen.
Cevdet Bey en kinderen
«Het verhaal van Cevdet Bey en zonen begint in 1905, aan het einde van de regering van de Ottomaanse sultan Abdülhamit, en biedt een prachtig panorama van Istanbul en zijn inwoners tijdens een reis door de geschiedenis van de XNUMXe eeuw.
Cevdet, een van de eerste moslimhandelaren en handelaar in lampen en ijzerwaren, staat op het punt met Nigân te trouwen. Hij droomt ervan het bedrijf uit te breiden, een fortuin te verdienen en samen met zijn gezin te genieten van een modern, westers leven. Dankzij zijn goede zakenkennis slaagt Cevdet erin zich te vestigen als een vooraanstaand burger in de gloednieuwe Republiek Turkije.
In de stijl van 19e-eeuwse familiesaga's beslaat Cevdet Bey and Sons drie generaties vanaf het begin van de vorige eeuw tot de jaren zeventig en vertelt het intieme verhaal van de inwoners van de Republiek Turkije. Vooral de grote Turkse gezinnen, die in Beyoglu boodschappen doen en op zondagmiddag samenkomen om naar de radio te luisteren.
Het is een klassieke roman, maar met een behoorlijk complex taalgebruik en voor geen enkele lezer gemakkelijk. Het is een zeer beschrijvende en langzame vertelling.
de pest nachten
«April 1901. Een schip vaart richting het eiland Minguer, de parel van de oostelijke Middellandse Zee. Aan boord zijn prinses Pakize Sultan, nicht van sultan Abdülhamit II, en haar recente echtgenoot, Dr. Nuri, maar ook een mysterieuze passagier die incognito reist: de beroemde hoofdgezondheidsinspecteur van het Ottomaanse Rijk, belast met het bevestigen van de geruchten over de pest die hebben plaatsgevonden. het continent bereikt. In de levendige straten van de havenhoofdstad kan niemand zich de dreiging voorstellen, noch de revolutie die op het punt staat vorm te krijgen.
Uit onze tijd nodigt een historicus ons uit om te kijken naar de meest verontrustende maanden die de historische loop van dit Ottomaanse eiland hebben veranderd, gekenmerkt door het fragiele evenwicht tussen christenen en moslims, in een verhaal dat geschiedenis, literatuur en legende combineert.
In dit nieuwe Nobelwerk, voorbestemd om een van de grote klassiekers over plagen te worden, onderzoekt Pamuk de pandemieën uit het verleden. The Nights of the Plague is het verhaal van overleving en strijd van enkele hoofdrolspelers die te maken hebben met quarantaineverboden en politieke instabiliteit: een gepassioneerd episch verhaal met een verstikkende sfeer waarin opstand en moord naast elkaar bestaan met het verlangen naar vrijheid, liefde en heroïsche daden.
Rekening houdend met het onderwerp in kwestie waar het over gaat, namelijk een epidemie, moet het bijna op zijn tenen worden gelezen omdat De sfeer die de auteur creëert is behoorlijk overweldigend en op sommige punten zelfs vergelijkbaar met de wereldwijde pandemie.
De lezing ervan is echter behoorlijk complex, vooral als gezondheidskwesties worden vermengd met politiek of religie.
Heb jij een werk van Orhan Pamuk gelezen?