Als we denken dat een verhaal makkelijker te schrijven is omdat het korter is, hebben we het helemaal mis.. We hebben de neiging om te denken dat hoe minder woorden we nodig hebben om iets te zeggen, hoe gemakkelijker het zal zijn om een idee over te brengen. Maar eigenlijk is het het tegenovergestelde. En sommige meesters van het verhaal zeiden het al, zoals Cortázar of Borges.
Maar wat is een verhaal? In het Woordenboek van de Koninklijke Spaanse Academie wordt gezegd dat het een vertelling is, een verhaal. Dat wil zeggen, een kort verhaal, en meestal fictief. Natuurlijk zijn er veel soorten verhalen. Een verhaal kan zijn wat de buurman je vertelt over wat hem laatst op straat is overkomen, een anekdote.
We zijn nu ook erg gewend om te horen dat 'de kracht van het verhaal' is. Normaal gesproken houden journalisten zich daar in de pers aan vast als ze het hebben over de verschillende ideologische standpunten die ons omringen. Wie in staat is om een consistenter verhaal te creëren (of het zo te laten lijken), zal degene zijn die van die kracht geniet.
Maar nee, laten we teruggaan naar Cortázar, naar Borges. Laten we teruggaan naar de literatuur. Een verhaal is het verhaal van een reeks gebeurtenissen die al dan niet in chronologische volgorde worden gepresenteerd.. Dat is misschien wat een lezer verwacht te vinden bij het openen van een verhaal, of verhaal, dat van begin tot eind is geordend. Maar dat hoeft ook niet zo te zijn.
Misschien is het makkelijker om de elementen op te sommen die een verhaal moet hebben om te begrijpen waar het over gaat. Naast een fictief verhaal met een inleiding, midden en einde, zijn dit enkele punten die een verhaal kenmerken:
Elementen die een verhaal definiëren
Beknoptheid
Allereerst moet het kort zijn. Dat is per definitie een verhaal. Maar dit heeft ook gevaar. Er is geen specifieke uitbreiding om de verschillende soorten verhalen te classificeren. Er zijn schalen. We hebben het over verhalen van vijftig pagina's, want als het er meer zijn, hebben we het bijvoorbeeld over een korte roman. Maar over het algemeen zijn ze tussen de twee en twaalf pagina's (hoewel dit slechts een mogelijkheid is).
Ritme
Aangezien dit een vrij korte tekst is, het verhaal heeft een goed tempo nodig. Hier moet de schrijver gebruik maken van de verhalende middelen die hem ter beschikking staan, zoals ellips, de selectie van informatie en zijn manier om deze te beheren, het beheer van de beschrijving, symbolen (indien aanwezig), of het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden. clausules.
Daarnaast is laten we de dialogen niet vergeten. Er zijn verhalen die geen dialoog nodig hebben. Deze zijn een zeer kostbaar hulpmiddel bij het schrijven omdat ze veel informatie bieden, maar soms kunnen ze overbodig zijn. En in een verhaal moet je heel zeker weten of de dialogen gepast zijn of niet.
Tekens
in een druppelaar Als we het hebben over een verhaal van een paar pagina's, hoeveel karakters kunnen er dan zijn? In een kort verhaal moeten ze heel goed worden geschetst. We kunnen ons een vergrootglas voorstellen dat een functie vergroot en het verhaal draait erom. Een verhaal laat een stukje van het personage zien. Beschrijvingen, vorige context, omstandigheid, verlangens, actie, alles is onderhevig aan een specifiek moment. In het korte verhaal wordt het personage of de personages afgebeeld op een foto. Ze worden gesynthetiseerd zonder de focus te verliezen. Dit element is misschien wel een van de moeilijkst te definiëren.
Ruimte en tijd
geminimaliseerd. niet veel spaties; beschrijvingen zijn subtiel en specifiek. Als het relevant zou zijn, zou het zijn omdat het nog een personage is.
Tijd is goed gedefinieerd. De ellips zal een zeer nuttig hulpmiddel zijn als het goed wordt gebruikt en als het getimed is.
De keuze voor deze twee elementen is met voorbedachten rade en relevant voor het verhaal.
De verteller
doorgaans alwetend. Alleen een verteller die alles weet, kan vertellen wat echt belangrijk en significant is in een verhaal.
Het is echter ook gebruikelijk om vertellers te vinden in eerste persoon, misschien een beetje egoïstisch die zich alleen op zichzelf richten en ons vertellen wat hun probleem is of wat er met hen gebeurt. Op deze manier zou het principe van verdichting van ideeën worden opgelost.
Eenheid
Dit concept is bijna magisch. Want als we het over deze eigenschap hebben, hebben we het over bolvormigheid (wat Cortázar al zei). Hij schreef deze geometrische vorm toe aan het korte verhaal. In die zin is een verhaal een vervatte vertelling, perfect afgebakend. Een goed verhaal zou het essentiële kunnen omvatten, en alleen het essentiële, niets meer en niets minder.
En daar ligt de grootste uitdaging voor de verteller (in de goede zin van het woord), om niet te verdwalen in zijn verhaal en te vertellen wat echt belangrijk is, zodat het helemaal klopt. Perfect. En begin en einde maken ze gedenkwaardig (of probeer het in ieder geval).
Deze opvatting van circulariteit en dus van perfectie Dit is wat meester Jorge Luis Borges heeft bereikt met "El Aleph", zowel in vorm als inhoud.
congruentie
En voordat we het hadden over congruentie. Dit lijkt voor de hand liggend, maar de feiten die in elk fictief werk worden verteld, moeten consistent zijn, logisch zijn in de tekst zelf en daarom geloofwaardig zijn. Als een tekst logica of samenhang mist, kan men niet zeggen dat hij af was.
En als we nog steeds twijfelen over wat een verhaal is, of een verhaal, kan het zijn dat de woorden van Julio Cortázar licht ons wat meer toe:
“Voor mij heb ik het verhaal altijd als een bol gezien; dat wil zeggen, het is een gesloten vorm, en voor mij is een verhaal pas perfect als het die perfecte vorm benadert waarin niets meer over kan blijven en waarbij elk van de uiterlijke punten op dezelfde afstand van de centrum”.