Coplas naar de dood van zijn vader.
Coplas naar de dood van zijn vader Het is het bekendste werk van de pre-renaissancistische Spaanse dichter Jorge Manrique (1440-1479). Het schrijven dateert van 11 november 1476. Het werd slechts enkele uren na de dood van de meester Santiago Rodrigo Manrique - de vader en gids van de auteur - voltooid, een slachtoffer van een kankergezwel.
Het gedicht vertegenwoordigt een van de belangrijkste getuigenissen van de literatuur tijdens de periode van de oprichting van Castiliaans als de dominante taal op Spaans grondgebied. Dezelfde manier, het is een van de beste voorbeelden van wat een elegie is. Het is een lyrisch subgenre waarvan het centrale doel is om te rouwen om de dood van een persoon en, nog belangrijker, om zijn leven en werk te eren.
De auteur
De geboortedatum van Jorge Manrique. Hoewel historici het er meestal over eens zijn dat het ergens in het jaar 1440 plaatsvond, in Paredes de Nava. Deze stad heeft tegenwoordig de categorie gemeente, het is gelegen in de provincie Palencia, in Castilla y León.
Zijn literaire werk werd gedeeld met een militaire carrière, waarin hij relatief gemakkelijk promoties kreeg. Het zou precies in het midden van oorlogstoewijzingen zijn dat hem een vroegtijdig overlijden (met 39 jaar) overleed. Hij vocht binnen de gelederen van de overwinnaars in de Grote Oorlog van de Castiliaanse Successieoorlog. Dit conflict eindigde met de definitieve kroning van Isabel de katholieke.
Jorge Manrique's werk
Ondanks zijn vluchtige reis door de wereld van stervelingen en zijn verantwoordelijkheden als militair, De poëtische creatie van Jorge Manrique was behoorlijk productief. Het is niet verrassend dat hij in praktisch alle volgende generaties wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke Iberische schrijvers.
Pionier, brutaal, vernietigend ... actueel
Zijn burleske, ironische en romantische stijl heeft zijn geldigheid behouden tijdens de moderniteit en postmoderniteit. In feite, Het is niet ongebruikelijk om hedendaagse theaterstukken en speelfilms te vinden met plots die beïnvloed zijn door Manrique's plannen., in meer of mindere mate. Evenzo was hij een van de eerste auteurs die erotiek formeel aan de orde stelde, openlijk en zonder pseudoniemen.
Als gevolg daarvan - zoals te verwachten was in de vijftiende eeuw - leidde dit tot verschillende schandalen en veel ergernis binnen de machtskringen. Hoewel, buiten de thematische 'focus' van zijn regels, in termen van verhalende structuur, Het was een trouwe exponent van de heersende kanunniken in die tijd.
Een liefhebbende, ironische en burleske dichter in gelijke mate
George Manrik.
In veel van zijn werken gaf Manrique veel ruimte aan sensualiteit en lust gekruid met onzedelijke elementen. Voor dit doeleinde, geëxtrapoleerde situaties uit zijn privéleven, evenals meerdere van zijn romantische avonturen en zelfs zijn eigen huwelijk met Dona Giomar de Castañeda.
Uiteindelijk gaf hij in sommige van zijn verzen een glimp van een serieuzer karakter, waarbij hij onderwerpen ontwikkelde als geloften van armoede en de betekenis van gehoorzaamheid. Even, de controverses kwamen uit de hand van een zwarte humor (te gewaagd en zijn tijd vooruit) op een directe manier uitgebuit, verzachtend. Daarom verzamelde Manrique een groot aantal beledigden (vooral vrouwen).
Coplas naar de dood van zijn vader
U kunt het boek hier kopen: Coplas naar de dood van zijn vader
In de geschriften van Jorge Manrique, Coplas naar de dood van zijn vader het is een uniek werk. Vooral in termen van structuur, taal, lyrisch object en gemoedstoestand zijn de verschillen duidelijk in vergelijking met de eerdere werken van de Castiliaanse auteur. Bovendien had hij na het eerbetoon aan zijn vader geen tijd om veel meer te schrijven.
De dichter uit Parede profiteerde van het bruisen van gemengde gevoelens die tijdens de begrafenissen van zijn vader naar boven kwamen om een waar juweel van Castiliaanse literatuur te bouwen. Op geen enkel moment schuwde hij de pijn, noch kwam hij in de verleiding om zijn gevoelens te verzachten. Het resultaat is een authentiek en origineel werk dat emoties kan opwekken bij de ‘koudste’ lezers.
Eerdere geschriften?
Sommige onderzoekers van Manrique's werk beweren aanwijzingen te hebben gevonden dat een groot deel van dit stuk is geschreven vóór de dood van de meester Rodrigo Manrique. Theoretisch, hun 'vroege' compositie in een relatief lange periode plaatsen, die 10 jaar omspant rond de jaren 1460.
Evenzo Aangenomen wordt dat de oorspronkelijke volgorde van de strofen werd gewijzigd tijdens de continue transcripties. Het is geen ondergeschikt feit, want het is belangrijk om te onthouden dat de realisatie ervan plaatsvond toen het gebruik van de drukpers nog geen algemeen probleem was.
structuur
Manrique gebruikt een stijl waarvan de titel een afgeleide is van zijn eigen naam: manriqueñas sextillas (ook wel "de pie quebrado" genoemd). Totaal, het werk bevat 40 verzen, verdeeld in drie delen. Op hun beurt zijn ze samengesteld uit achtlettergrepige verzen gecombineerd met andere uit drie lettergrepen, gegroepeerd in sextillae twee aan twee. De rijmpjes volgen de volgende combinatie: abc: abc- def: def.
thema
Het eerbetoon aan de vader resulteert in de versterking van al zijn kwaliteiten. Voor Manrique is het vaderlijke beeld een voorbeeld van deugdzaamheid, rechtschapenheid en moed. Dan, het uitbreken van de dood roept allerlei reflecties op. Wat mag er van worden verwacht, wat gebeurt er met degenen die zijn overleden? ...
Die aanvankelijke twijfels mobiliseren de draad van het stuk in het eerste deel. Dan rijst een andere nauw verwante vraag: waar gaan ze heen (nadat ze zijn overleden)? Daarentegen lijken de vijanden van de vader alles te illustreren wat er mis is.
Overlijden: onverwachte adviseur
Zin door Jorge Manrique.
De auteur gebruikt de figuur van de dood als personage met een hoofdrol in het werk. Hoewel hij in de eerste coupletten duidelijk maakt dat hij slechts een deel is van hetzelfde pad dat "in het leven" is afgelegd, is hij op dezelfde manier "iemand" die in staat is om degenen die nog "leven" te adviseren. In die zin raadt hij (de dood) aan om het volgende niet te vergeten: leven is een tijdelijke toestand en tegelijkertijd wreed.
Fragment:
"Leven dat is duurzaam
je wint niet met staten
werelds,
noch met een verrukkelijk leven
waar zonden wonen
helse;
maar de goede religieuzen
win het met gebeden
en met tranen;
de beroemde heren,
met moeite en beproevingen
tegen Moren ”.
Na de dood
Een andere slogan die door Magere Hein wordt uitgedrukt: het andere leven "is langer", het zal "een glorieuzere faam hebben dan hier is overgebleven". Verder, de auteur reflecteert over het werkelijke nut van materiële goederen en andere vragen (Wat op de lange termijn oppervlakkig blijkt te zijn).
Fragment:
"Dus de goederen - sterven
en met zweet zoeken ze
en de dagen;
kwaad komt aangeslagen;
nadat ze zijn gekomen, duren ze
veel meer".
In de laatste regels vergeet Manrique niet om het belang van God te vermelden, en om welsprekend zijn bewondering en vrees voor Christus uit te drukken. Ten slotte, het is noodzakelijk om de persoonlijke transcendentie van Coplas naar de dood van zijn vader voor de auteur. Omdat het een van zijn laatst bekende werken was, was het erg wraakzuchtig.