Foto van Lady Ottoline Morrell.
Thomas Stearns Eliot Hij werd geboren in San Luis op een dag als vandaag in 1880. Hij was een dichter, criticus en redacteur, en een van de meest opvallende stemmen in de Amerikaanse poëzie in de eerste helft van de XNUMXe eeuw. Voor zijn bijdrage en vernieuwing aan het genre ontving hij de Nobelprijs in 1948. Vandaag herinner ik me zijn werk met 4 van zijn gedichten korter.
TS Eliot
Het werd gevormd in Harvard, de Sorbonne en Oxford. Hij was een vriend van de eveneens dichter Ezra Pound, wat hem aanmoedigde om zijn eerste dichtbundel in Engeland te publiceren, Het liefdeslied van J. Alfred Prufrock. Later werd hij Brits staatsburger.
Zijn meest representatieve werken zijn de Vier kwartetten, De woestenij o Moord in de kathedraal. En schreef ook gedichten voor kinderen zoals LBoek van de bekwame katten van Old Possum, de inspiratie voor Katten, de veel bekendere musical aangepast door componist Andrew Lloyd Weber.
4 korte gedichten
Ogen die ik met tranen zag
Ogen die ik de laatste keer met tranen zag
door scheiding
hier in het andere rijk van de dood
het gouden visioen verschijnt weer
Ik zie de ogen maar niet de tranen
dit is mijn aandoening.
Dit is mijn aandoening:
ogen die ik nooit meer zal zien
besluit ogen
ogen die ik niet zal zien tenzij
bij de deur van het andere rijk van de dood
waar, zoals in deze
ogen duren een tijdje
een beetje tijd langer duren dan tranen
en ze kijken ons met spot aan.
Dapper gesprek
Ik observeer: «Onze sentimentele vriend, de maan!
Of misschien (het is fantastisch, ik beken)
het zou de ballon van Preste Juan kunnen zijn
Of een gehavende oude lantaarn hing hoog
om de arme reizigers in hun nood te verlichten.
En toen: "Wat zwerf je!"
En dan ik: «Iemand weeft op de toetsen
dat voortreffelijke nachtdier, waarmee we het uitleggen
de nacht en het maanlicht; muziek die we pakken
om onze eigen leegte te materialiseren.
En toen: "Bedoel je mij?"
"Oh nee, ik ben het die zinloos ben."
«U, dame, bent de eeuwige humorist,
de eeuwige vijand van het absolute,
Onze vage humor de minste draai geven!
met je onverschillige en heerszuchtige houding
om meteen onze gekke poëzie te weerleggen.
En "Maar zijn we zo serieus?"
Huwelijksreis
Ze hebben Nederland gezien, ze keren terug naar de Hooglanden;
maar op een zomernacht, hier zijn ze Ravenna,
zeer comfortabel tussen twee lakens, waar tweehonderd vlooien;
zomerzweet en een sterke teefgeur.
Ze liggen op hun rug, met hun knieën uit elkaar,
vier poten gezwollen door beten.
Ze gooien de lakens terug en gebruiken hun nagels beter.
Minder dan een competitie is San Apolinario-
en -Class, een basiliek voor fijnproevers,
acanthus-hoofdsteden geschud door de wind.
Ze zullen om acht uur de trein per uur nemen en vanuit Padua
ze zullen hun ellende naar Milaan brengen,
waar zijn het diner en een goedkoop restaurant.
Hij denkt na over tips, hij rekent uit.
Ze zullen Zwitserland hebben gezien en Frankrijk hebben doorkruist.
En Saint Apollinarius, rechts en asceet,
oude fabriek van God die niets met elkaar te maken heeft, behalve
nog steeds in zijn stenen die de precieze vorm van Byzantium instorten.
Het eerste koor van de rots
De adelaar zweeft boven in de lucht,
de jager en het peloton ontmoeten hun kring.
O onophoudelijke revolutie van gevormde sterren!
O eeuwige bron van vastberaden seizoenen!
Oh wereld van zomer en herfst, van dood en geboorte!
De oneindige cyclus van ideeën en acties,
oneindige uitvinding, oneindig experiment,
brengt kennis van mobiliteit, maar niet van stilte;
kennis van spraak, maar niet van stilte;
woordkennis en woordonwetendheid.
Al onze kennis brengt ons dichter bij onze onwetendheid,
al onze onwetendheid brengt ons dichter bij de dood,
maar de nabijheid van de dood brengt ons niet dichter bij God.
Waar is het leven dat we in het leven hebben verloren?
Waar is de wijsheid die we in kennis hebben verloren?
Waar is de kennis die we aan informatie hebben verloren?
De hemelse cycli in twintig eeuwen
ze scheiden ons van God en brengen ons dichter bij het stof.