Toren van de kerk van Santa Catalina. La Solana (Ciudad Real). Foto van (c) Mariola Díaz-Cano.

Vandaag staat u mij toe om recensies, vieringen, nieuws of recensies van de grote literatuur van gisteren, vandaag en morgen buiten beschouwing te laten. In de afgelopen Pasen gaat men naar zijn stad en maakt meestal weer contact met vrienden die er nog een tijdje zijn. NAAR een van die vrienden, daterend uit de kindertijd, dit artikel is opgedragen.

Dragen theater in het bloed en als auteur, actrice en regisseur van haar eigen werken, naast het aanpassen of deelnemen aan andere. Zoals uw geval zullen er zeker nog veel meer zijn. Anonieme toneelschrijvers uit zoveel andere plaatsen, onbekend bij het grote publiek maar zeer erkend door die van hen. Als niemand bekend met de eigenaardigheden van een stad en haar inwoners en die in staat zijn deze te weerspiegelen en te reflecteren in een drievoudig werk. Zoals Mari Carmen Rodríguez. Het geldt voor allemaal.

vroeg

Ik ken Mari Carmen sinds we zeven jaar oud waren en ik kwam als nieuwe student aan op de San Luis Gonzaga-school in mijn stad. Laten we dat een tijdje geleden zeggen. Op die leeftijd, en nieuw zijn, komt het allemaal neer op je aanpassen, de rest van de meisjes ontmoeten en eerste vrienden maken. De San Luis Gonzaga was toen niet gemengd en gerund door de Daughters of Charity. Mijn eerste levendige herinneringen van haar zijn ze van 3º van EGB kijken hoe ze op het bord schrijft toen die geweldige zuster Emilia ons liet uitgaan. Mari Carmen is linkshandig en ik was gefascineerd om haar te zien.

Later, met zowel zelfvertrouwen als creativiteit, voor schoolfeesten met kerst of eindejaar had Mari Carmen de leiding over het schrijven van haar eigen toneelstukken. Bovendien, Ik heb de cast gekozen waaronder we wilden deelnemen en gaf ons de karakters precies volgens onze persoonlijkheid (en uiterlijk). Natuurlijk, hij regisseerde ons en reserveerde ook een ondergeschikte rol maar met gewicht.

Hij gaf me de rol van de knappe en brave jongen die het vriendje, de vriend was of de hoofdrolspeler hielp. Omdat ik natuurlijkDe mannelijke personages die we hebben gemaakt, lijken op de Griekse klassiekers, maar dan omgekeerd. Ik was gewoon blij om een ​​snor te schilderen met een verbrande kurk en een jasje en stropdas van mijn vader aan te trekken. Dat ik ook zo gek werd, was de druppel.

De titel die in mijn geheugen intact blijft van een van die werken is Gif tegen gif, wat al veel zegt over wat er zou kunnen gebeuren. Er was altijd een mysterie, misdaad of vergissing dat, natuurlijk, werd opgelost en goed.

Deze

Met interpretatie in haar bloed, benadruk ik dat Mari Carmen's verdienste nog steeds haar eigen toneelstukken schrijft, regisseert en uitvoert, nu in haar eigen theateratelier, De braadpan van het colosseum, binnen de vereniging AFAMMER (Vereniging van gezinnen en plattelandsvrouwen), waarvan hij voorzitter is. Daarnaast maakt het deel uit van theatergezelschap solanera Margarita Xirgu.

hervatten

In het bedrijf Margarita Xirgu.

• Atrabilisdoor Laila Ripoll. Ze speelde een bittere en jaloerse vrijster genaamd Daria.
• Groene tegels. Monologen. Een reeks personages hekelt de martelingen die in Chili ten tijde van Pinochet werden gepleegd. Ze was het Tell-tale.
• Dammen, door Ignacio del Moral en Verónica Fernandez. Ik kon haar Mari Cruz, de rebel, meesterlijk zien interpreteren.
• Het huis van Bernarda Alba, van Lorca, waar Martirio was.
• sommige liefde die niet doodtdoor Dulce Chacón. Monologen tegen gendergeweld.