Stilistische bronnen in literatuur

Schrijvers hebben altijd geprobeerd de aandacht te trekken van de auteur die hun werken leest (of luistert met audioboeken). Om dit te bereiken, gebruiken ze twee basis- en hoofdmethoden: maak een sexy verhaal wakker worden interesse van het lezerspubliek en gebruik de taal op een bijzondere manier die aantrekkelijk is en ervoor zorgt dat de lezer je werk wil blijven lezen.

Het is om deze reden dat er een groot aantal stilistische bronnen in de literatuur is die, hoewel vele zijn stopgezet of in ieder geval niet zo vaak worden gezien, nog steeds bestaan ​​en al eeuwenlang in de literatuur worden gebruikt. Als je een overzicht wilt hebben van alle stilistische bronnen, dan heb je het hier. We onderscheiden ze in drie categorieën op basis van de aspecten van de taal die ze beïnvloeden.

Fonische bronnen

Deze bronnen worden gebruikt om geluid met een esthetische en expressieve betekenis in de taal te gebruiken, waardoor een bepaald gevoel bij de lezer ontstaat:

• Alliteratie: Systematische herhaling van een geluid om bepaalde sensorische effecten te produceren. In het volgende voorbeeld worden bepaalde geluiden herhaald om het gevoel van vloeiende beweging te geven.
• Onomayopee: Imitatie van een echt geluid. Onomayopeya wordt soms bereikt door alliteratie. In de volgende verzen, bijvoorbeeld, roept de herhaling van de "s" het gezoem van bijen op.

Morfosyntactische bronnen

Ze komen voor door woorden toe te voegen, te verwijderen of te herhalen, of door de volgorde van de woorden in de zin te veranderen:

• Epitheton: Het bestaat uit het gebruik van een bijvoeglijk naamwoord dat een eigenschap uitdrukt van het zelfstandig naamwoord waaraan het is gehecht.
• Synonymie: Het is een opsomming van termen die een gemeenschappelijke betekenis hebben.
• Asyndeton: Het bestaat uit het weglaten van voegwoorden om een ​​snelheidseffect te produceren.
• Polysyndeton: Het is de tegenovergestelde bron van de eerder genoemde. Het bestaat uit het herhalen van onnodige voegwoorden; produceert een effect van plechtigheid, intensiteit of traagheid.
• Ovaal: Het bestaat uit het verwijderen van termen zoals ze geacht worden te zijn begrepen.
• Anafora: Het bestaat uit het herhalen van een of meer woorden aan het begin van verschillende verzen of zinnen.
• Parallelliteit: Het is de herhaling van soortgelijke constructies in twee of meer verzen of zinnen.
• Hyperbaton: Het bestaat uit het wijzigen van de logische volgorde van de woorden in de zin.

Semantische bronnen

Deze bronnen zorgen ervoor dat de betekenis van woorden in de tekst verandert:

• La paradox: Figuur waarin twee ideeën of concepten met elkaar verband houden die tegengesteld of tegenstrijdig lijken, maar die in diepere zin niet zijn.
• La antithese: Het bestaat uit tegengestelde woorden of zinnen met een tegengestelde betekenis.
• La ironie: Het bestaat erin het tegenovergestelde te impliceren van wat er wordt gezegd. De echte betekenis volgt uit de context.
• El vergelijking: Het is de vergelijking tussen twee woorden of ideeën.
• La hyperbool: Het is overdreven.
• La metafoor (trope): Het bestaat uit het benoemen van een realiteit met de naam van een ander waarmee de auteur zich identificeert door zijn gelijkenis.
• La metonymie (trope): Het bestaat uit het benoemen van een realiteit met de naam van een ander waarmee het een nauwe relatie onderhoudt, zoals die tussen de auteur en zijn werk, de inhoud en de container, de plaats en het product dat eruit komt, enz. .
• La synecdoche: Het is een bepaald type metonymie dat bestaat uit het aanduiden van het onderdeel voor het geheel of het geheel voor het onderdeel. Voorbeeld: 'Hij verzamelde meer dan driehonderd hoofden.'

Classificatie van stilistische bronnen van semantische aard

De eerder geziene semantische stilistische bronnen zijn op hun beurt onderverdeeld in drie verschillende categorieën, die als volgt zijn onderverdeeld:

• Semantische bronnen gebaseerd op de tegenstelling van ideeën: Hierin zou de ironie, de paradox en de antithese binnenkomen.
• Semantische bronnen gebaseerd op gelijkenisrelaties: In deze divisie zouden er de bronnen zijn van metaforen (die we hieronder meer en beter zullen zien), beeld en vergelijking.
• Semantische bronnen gebaseerd op contiguïteitsrelaties: Deze omvatten de bronnen van metonymie en synecdoche.

Op overeenkomsten gebaseerde bronnen

La metafoor het is een literair apparaat gebaseerd op gelijkenis. Voorbeeld: «Neem uit je vreugdevolle lente / het zoete fruit, vóór het boze weer / bedek de prachtige top met sneeuw» (verzen door Garcilaso de la Vega). In dit geval kan bovendien gesproken worden van een allegorie omdat het discours een systeem van metaforen presenteert die samenwerken om hetzelfde idee tot uitdrukking te brengen: "De vreugdevolle lente" in dit geval zou het de jeugd zijn; "De zoete vrucht"Het zou het huidige heden zijn; "Boos weer of winter" het zou ouderdom vertegenwoordigen; «De sneeuw, het grijze haar en de prachtige top» zou het hoofd zijn. De metafoor is echter niet de enige semantische bron die wordt gecreëerd als reactie op dit type relatie. De vergelijking en beeld ze hebben ook deze kenmerken. Hieronder een voorbeeld van de oproepen "Greguerías" door Ramón Gómez de la Serna kunnen we het zien:

• Vergelijkbaar voorbeeld: Lava ziet eruit als een oprukkende krokodil / De kikkers worden in de vijver gegooid alsof ze geposteerd zijn.
• Voorbeeld van een onzuiver beeld of metafoor: 8 is de zandloper van cijfers / De jager is de lepel met schoenen.

Het is belangrijk op te merken dat terwijl in de metafoor de ene term (grijs haar) wordt vervangen door een andere (sneeuw), in de vergelijking en in de afbeelding de twee vergelijkbare werkelijkheden worden genoemd (lava, krokodil, 8, zandloper).

Zoals we kunnen zien, zijn er veel concepten die worden toegeschreven aan stilistische bronnen, daarom is de beste manier om ze te leren, te onthouden en te identificeren, door een oud gedicht of tekst te selecteren en deze te analyseren.

Gerelateerd artikel:

Achtergrond en vorm in literatuur. Wat we zeggen en hoe we het zeggen.