Stendhal. Zinnen en fragmenten van zijn werken op zijn jubileum

Marie Henri Beyle, de Franse schrijver die vooral bekend is onder zijn pseudoniem Stendhal werd geboren op een dag als vandaag in 1793. Auteur van werken zoals Over liefde, Het Charterhouse van Parma o rood en zwartHij was ook een essayist en kunstcriticus, evenals een romanschrijver. Vooruitlopend op zijn tijd leidde zijn beroemde perceptie van kunst tot het zogenaamde Stendhal-syndroom, dat we zeker allemaal wel eens hebben meegemaakt. Ik herinner me dat haar figuur er een paar naar voren bracht fragmenten en zinnen van die werken.

Het Charterhouse van Parma

• Het leven vlucht: laat je niet zo moeilijk zien aan het geluk dat wordt aangeboden.
• Er bestaat niet zoiets als belachelijk als niemand het opmerkt.
• De minnaar denkt er vaker aan om zijn geliefde te bereiken dan de echtgenoot om zijn vrouw te houden.
• Er zijn geen vergeten meesterwerken. De leugens, de aflaten van de pen kunnen een slecht boek niet tot leven brengen.
• Als deze fatale gewoonte van wantrouwen eenmaal is gecontracteerd, past de menselijke zwakheid het op alles toe.
• Het enige serieuze in de wereld is de liefde en het geluk dat liefde geeft.
• Als half dwaas wezen, maar elke dag alert en voorzichtig, schenkt hij zichzelf vaak het genoegen te zegevieren over mensen met verbeeldingskracht.
• Liefde ontdekt tinten die onzichtbaar zijn voor onverschillige ogen en trekt er oneindige consequenties uit.
• De dood zien aankomen is niets als je omringd bent door heroïsche en aanhankelijke zielen, nobele vrienden die je hand dichtknijpen op het moment van de laatste ademtocht, maar hoe je enthousiasme kunt behouden temidden van enkele gemene boeven.

rood en zwart

Een of twee keer tijdens die scène voelde Madame de Renal bijna medeleven met het echte ongeluk van deze man die twaalf jaar lang haar vriend was geweest. Maar echte passies zijn egoïstisch. Bovendien wachtte ze elk moment tot hij zou bekennen dat ze de dag ervoor ook een anonieme brief had ontvangen en dat die bekentenis niet kwam.
Het bleef voor Madame de Renal om zich volkomen veilig te voelen, om te weten welke ideeën ze hadden kunnen suggereren aan de man van wie haar geluk afhing. Omdat in de provincies de echtgenoten de eigenaren zijn van de mening. Een echtgenoot die klaagt dat hij bedrogen is, is belachelijk, maar zijn vrouw zal, als hij haar geen geld geeft, als arbeider moeten werken met vijftien salarissen per dag en dat, als hij geluk heeft, omdat 'fatsoenlijke' mensen dat wel zullen doen. voel scrupules en zou hem geen werk willen geven.
Een odalisque, in de harem, moet de sultan met geweld liefhebben; hij is almachtig en ze kan zijn autoriteit niet wegnemen door een reeks kleine aardigheden. De wraak van de meester is verschrikkelijk, bloederig, maar ook militair en genereus: één steek maakt een einde aan alles.

• Liefde is een prachtige bloem, maar je moet de moed hebben om ernaar op zoek te gaan aan de rand van een vreselijke klif.
• In gewaagde en trotse personages zoals die van jou, is er maar één stap tussen woede tegen jezelf en slechte humor tegen anderen. De uitbarstingen van woede kunnen in dat geval voor een levendig genoegen zorgen.
• Naast een vurige ziel had Julian een van die verbazingwekkende herinneringen die zo vaak hand in hand gaan met dwaasheid.

Florence Dagboek, van het werk van Rome, Napels en Florence

Daar, zittend op een knieler, met zijn hoofd op de rug zodat hij naar het plafond kon kijken, de Sibillen del Volterrano gaf me misschien wel het meest intense plezier dat het schilderen me ooit heeft gegeven. Hij was al in een soort extase bij het idee in Florence te zijn en door de nabijheid van de grote mannen wiens graven hij zojuist had gezien. Verzonken in de contemplatie van sublieme schoonheid, zag hij het van dichtbij, raakte het als het ware aan. Hij had dat punt van opwinding bereikt waar hemelse sensaties geïnspireerd door beeldende kunst en gepassioneerde gevoelens elkaar ontmoeten. Toen ik Santa Croce verliet, klopte mijn hart; Ik voelde wat ze in Berlijn zenuwen noemen; het leven was in mij uitgeput en ik liep bang om te vallen.