Sor Juana Ines de la Cruz Ze werd geboren op een dag als vandaag in San Miguel Nepantla, een stad in Mexico, in 1651, hoewel 1648 in andere bronnen voorkomt. Ze wordt beschouwd als een van de Mexicaanse schrijvers meest erkend uit de zeventiende eeuw. En haar toestand als non was verre van het product van toewijding of goddelijke roeping, maar hield verband met haar verlangen ernaar blijf je hobby's en intellectuele capaciteiten cultiveren. Dit is een Ik herinner me zijn figuur en werk waarvan ik opvalt 4 van zijn sonnetten.
Sor Juana Ines de la Cruz
Ze zeggen dat ik het op driejarige leeftijd al wist lezen en schrijven. Hierdoor kreeg ze veel relatie met de hoogste functies van de rechtbank van de Onderkoninkrijk van Spanje. Maar naar de Tot 16 jaar ging het Ongeschoeide karmelieten van Mexico en later in de Orde van Sint-Hiëronymus, waar het altijd bleef. Had de ondersteuning en bescherming van verschillende onderkoningen aan wie hij veel van zijn gedichten opdroeg.
In zijn literaire werk cultiveerde hij de lyrisch, die het meeste dekt, het auto-sacramentele, het theater en het proza. Zijn stijl roept herinneringen op en sluit aan bij namen als die van Góngora, Lope de Vega of Quevedo. Ze behoren tenslotte allemaal tot de Gouden Eeuw. Maar sor Juana viel op door de rol van vrouwen te willen verhogen van zijn tijd die verder ging dan dat hij naar huis en gezin werd gedegradeerd.
Werk
- Dramatisch: De tweede Celestina, De inspanningen van een huis, Liefde is meer een doolhof
- Sacramentele auto's: De goddelijke Narcissus, Joseph's scepter De martelaar van de sacramennaar
- Prosa: Allegorische Neptunus, Athenagore brief, Antwoord aan Sr. Filotea de la Cruz, Protest van geloof, loas en vkerstliederen
4 uitstekende sonnetten
Probeer de complimenten te ontkennen
Deze zie je, kleurrijke misleiding,
dat, van kunst die de schoonheid laat zien,
met valse syllogismen van kleuren
het is voorzichtig bedrog van de zin;
deze in wie vleierij heeft gedaan
excuseer de verschrikkingen van de jaren
en het overwinnen van de ontberingen van de tijd
zegevieren van ouderdom en vergetelheid:
het is een ijdele kunstgreep van zorg;
het is een bloem in de tere wind;
het is een nutteloze schuilplaats voor het lot;
het is een dwaze, foutieve ijver;
Het is een achterhaald verlangen, en alles bij elkaar genomen,
het is lijk, het is stof, het is schaduw, het is niets.
***
Van een touwreflectie
Met de pijn van de dodelijke wond,
van een liefdesverdriet klaagde ik,
en om te zien of de dood zou komen
Ik heb geprobeerd het groter te maken.
Alles in het kwaad de grappige ziel,
verdriet voor verdriet zijn pijn toegevoegd,
en in elke omstandigheid nagedacht
dat er in één leven duizend doden vielen.
En wanneer, op de klap van een en ander schot
gaf het hart over, gaf pijnlijk
tekenen van het nemen van de laatste adem,
Ik weet niet met welke wonderbaarlijke bestemming
Ik ging terug naar mijn afspraak en zei: wat bewonder ik?
Wie is er meer gelukzalig geweest in de liefde?
***
Dat troost een jaloerse
Liefde begint met rusteloosheid,
bezorgdheid, ijver en slapeloosheid;
het groeit met risico's, uitdagingen en twijfels;
hou vast aan huilen en smeken.
Leer hem lauwheid en onthechting,
bewaren tussen bedrieglijke sluiers,
tot met grieven of met jaloezie
dooft zijn vuur met zijn tranen.
Het begin, midden en einde is dit:
Dus waarom, Alcino, voel je de omweg
van Celia, welke andere keer hield je goed van?
Welke reden is er dat pijn u kost?
Nou, mijn liefste, Alcino heeft je niet bedrogen,
maar de precieze term kwam aan.
***
Van liefde die in een onwaardig onderwerp wordt geplaatst
Als ik mijn fout en jouw gemeenheid zie,
Ik denk na, Silvio, aan mijn verkeerde liefde,
hoe ernstig is de boosaardigheid van de zonde,
hoe gewelddadig de kracht van een verlangen.
In mijn herinnering geloof ik het nauwelijks
dat zou bij mij passen
de laatste regel van de verachte,
de laatste termijn van een slechte baan.
Ik zou graag willen, als ik je zie,
het zien van mijn beruchte liefde die het kan ontkennen;
maar dan waarschuwt de rede mij
dat lost me alleen maar op bij het publiceren ervan;
vanwege de grote misdaad om van je te houden
Het is gewoon triest genoeg om te bekennen.