Centrale foto: (c) Rafael Plaza Aragonés. De rest komt uit mijn persoonlijke bestanden en mijn boeken.
In de Boekendag Ik schrijf over schrijven. Zijn er een paar Reflexiones na bijna een heel leven woorden bij elkaar te hebben gestoken sinds ik het leerde om mezelf te vertellen en verhalen te vertellen. Redenen of excuses, of gewoon leuk. En altijd binnen eenzaamheid o abstractie, en stilte meestal, of in duisternis. Dit zijn mijn redenen. U kunt ze delen met collega's, ook al zijn ze uniek en niet overdraagbaar.
Leren schrijven
De foto's bovenaan dit artikel tonen de evolutie van mijn handschrift en mijn favoriete afdruklettertypen. Ook het begin van enkele van mijn verhalen. De eerste, oefeningen om verhalen te vertellen op school vol spelfouten.
Later is die brief gestileerd en bont gekleurd verhalen voor tieners. En tot slot worden de letters sleutels en de verhalen en de verhalen worden romans. Twee zijn er al gepubliceerd, de ene via een redactioneel artikel en de andere via zelfpublicatie. Omdat ik ook heb geleerd om ze fysieke vorm te geven uit boeken.
En waarom schrijven we dat we schrijven? Zoon evenveel redenen als schrijvers en zeker delen we ze allemaal. O misschien is er niet echt een. Gewoon het plezier of de gruwel van het creëren van een verhaal, een universum en levens waarvan je niet weet hoe je eruit komt of waar ze je heen zullen brengen. Zoveel als je aan de touwtjes trekt. Het punt is ook dat we niet stoppen met leren hoe we het moeten doen.
behoefte
Er is altijd een verhaal daarbuiten of diep van binnen. Soms geeft een beeld ze aan jou (het is me meer dan eens overkomen), soms een liedje (het is ook mijn geval geweest), of een detail van de realiteit waarin je leeft. Goed, slecht of gemiddeld. Er is ook een persoonlijke situatie bepaald of anderen die u moet analyseren, begrijpen of interpreteren. De realiteitHoe dan ook, het gaat altijd voorbij fictie en we hebben de neiging het aan onszelf uit te willen leggen. Of te varieer het naar onze smaak en manier.
Er is ook een behoefte aan expressie voor degenen, zoals ik, die veel minder bedreven zijn in woorden met klank. En er is ook een wijdverbreid geloof over vermeende capaciteiten van een schrijver om onder ogen te zien of omgaan met nieuwe reële situaties. U heeft ze niet meegemaakt, maar u heeft ze opnieuw kunnen maken, zodat u ze wellicht gemakkelijker kunt beheren. Maar ik geef alleen toe dat het mogelijk is, niet dat het waar is.
Vrijheid en macht
Dat maakt het mogelijk om het mee te doen absolute vrijheid om een tool te gebruiken. Of wees wie je maar wilt. En het beste: spelen om een god te zijn met de kracht om levens te geven en te nemen in elk echt of fantastisch universum. Nog meer. De set bevat alles veranderingen in persoonlijkheid, leeftijd, geslacht, toestand, nationaliteit, taal en kleur van de huid. Er zijn ook geen beperkingen. Als de god die je bent, kun je ook besluiten om een demon. En er gebeurt niets.
Er is geen censuur en er is geen politieke correctheid. De poetas, die ik bewonder en vereer als meesters van de combinatie van woorden, ze bewegen ze door figuren te creëren, ze te roteren en ze een uitzonderlijke schoonheid te geven. Degenen onder ons die meer zijn prozaïsch en we vertellen dezelfde verhalen in een ander tempo, we genieten ook van dat voorrecht. En we profiteren ervan, al was het maar in fictie.
Eén geval: degenen onder ons die er dol op zijn zwarte roman We hebben ons vaak afgevraagd hoe deze of gene auteur zoveel kwaad, wreedheden en andere schurken kan bedenken die typerend zijn voor de meest meedogenloze psychopaat. Maar het is gewoon een kwestie van spelen fundamentele en universele emoties en gevoelens van menselijke aard, het beste en het slechtste.
Er zijn ook veel gevallen van schrijvers gered van hun eigen leven dankzij literatuur. Niet alleen voor het succes dat ze hebben behaald, maar ook voor de echte redding door te vermijden dat ze ze op de slechtste manier hebben voltooid. U hoeft bijvoorbeeld alleen maar te lezen: Mijn donkere hoekendoor James Ellroy.
Creatie-uitdagingen
Die vrijheid en kracht stellen ons ook in staat om in tuinen te komen die soms erg dik kunnen zijn. Dus zochten we gidsen. Het is waar de beroemde vraag rijst: Hebben we de ervaringen nodig waarover we schrijven? Duidelijk niet. En natuurlijk kunnen we ze ook uit de eerste hand vertellen als we ze hebben. Maar het punt is dat als we ze gebruiken, we het misschien niet zullen doen zoals we ze in hun tijd echt hebben geleefd.
Tijd is een geweldige bondgenoot. Geeft nuance en perspectief. Vooral als het verleden tijd is. Voor degenen voor wie het heden ons geen specifieker belang biedt dan het op de best mogelijke manier te leven, laatste het is een heel universum op zichzelf. Het kan opnieuw bedenken en opnieuw creëren, zelfs uitvinden vanaf hun steigers. Hetzelfde als hij toekomst, veel groter om te creëren en voor te stellen. Om het te schrijven en misschien om het goed te krijgen.
Al deze uitdagingen kunnen helpen vind de verhalende stem. Niet zo lang geleden vroeg iemand die wil gaan schrijven het mij. Maar ik ben niemand om te begeleiden of advies te geven. Ze zijn allemaal anders en ik stelde alleen de meest basale voor: "schrijf over wat je wilt, wat je leuk vindt, en probeer stemmen." Er is niet meer. Ze kunnen je ook iets leren, train je, maar eerst moet je het zelf proberen, zelfs als je duizend papieren vervaagt. En je moet vooral blijven lezen. Zijn die favoriete lezingen en genres degenen die ook inhoud en stijl voor u markeren.
Schrijf gewoon omdat
Gewoon. Geen redenen. Gewoon om het te doen. Toetsen aanraken of een potlood of pen over je vingers schuiven op een blanco, elektronisch of papieren canvas. Soms is het een een enkele zin van een idee dat tijdens het vliegen is gevangen of van een gedachte die we kunnen gebruiken voor dat verhaal of gedicht. En soms is het dat inspiración dat verschijnt wanneer het minst verwacht. Anderen zijn misschien wel de beroemde stroom van bewustzijn, wat zeggen de Saksen, dat stroom van bewustzijn of psychonarratie waarbij gedachten stromen zonder duidelijke controle.
Maar altijd, altijd, alleen of in abstractie. Van tijd en ruimte. Van onszelf. Om eruit te komen of het te transformeren of te delen door duizend. Omdat we graag schrijven.