Thuisland van Fernando Aramburu

Vaderland Het wordt beschouwd als het wijdende werk van de Spaanse auteur Fernando Aramburu, dankzij welke, ontving met volledige verdienste de National Narrative Award 2017. Het is een zeer grof verhaal over de Baskische samenleving temidden van de gecompliceerde politieke situatie die de Baskische regio van de tweede helft van de XNUMXe eeuw tot het begin van het nieuwe millennium in beroering bracht.

De verdeeldheid die het onafhankelijkheidsproces in Baskenland heeft veroorzaakt, heeft zelfs vandaag de dag aanzienlijke gevolgen gehad, zoals aangetoond door de recente demonstraties ten gunste van de vrijlating van mensen die verband houden met de acties van de separatistische groep ETA of in de voetbalwedstrijden tussen Athletic Club de Bilbao en de Real Sociedad de San Sebastián, wiens fans geschreeuw van verwijten met politieke ondertoon hebben geschreeuwd en bij meer dan één gelegenheid zijn ze zelfs zover gegaan als de fysieke confrontatie.

Sobre el autor

Fernando Aramburu werd geboren in 1959 in San Sebastián, Spanje. Hij groeide op in een gezin met een laag inkomen en studeerde in 1982 af met een BA in Spaanse filosofie aan de Universiteit van Zaragoza. Hij maakte deel uit van de oprichting van Grupo CLOC de Arte y Desarte, voornamelijk gericht op surrealisme en tegencultuur. Vanaf 1985 verhuisde hij naar Hannover, Duitsland.

Het Germaanse land zou zijn woonplaats worden, daar trouwde hij, kreeg zijn twee kinderen en diende als leraar Spaans aan afstammelingen van emigranten in het Rijnland, een baan die hij uitoefende tot 2009, toen hij besloot zich uitsluitend aan de literatuur te wijden. Op dat moment was Aramburu al 14 jaar geleden sinds de publicatie van zijn eerste roman, Branden met citroen (1996).

Zijn eerste belangrijke erkenning kwam van de hand van Trage jaren, zijn zesde gepubliceerde boek, winnaar van de Tusquets Novel Prize in 2011. De lancering van Vaderland dateert uit 2016, zijn verhaal van meer dan 600 pagina's over het geweld in zijn geboorteland was een succes bij de redactionele critici en het publiek, wat blijkt uit zijn meerdere onderscheidingen, waaronder de Critics 'Prize van 2017 en de Francisco Umbral Award voor het boek van het jaar. Niet voor niets is het boek geworden een van de meest gelezen in Spanje, Mexico, Argentinië en Colombia.

Een andere belangrijke publicatie van Fernando Aramburu is De trompettist van Utopia (2003) Met de naam van naar de bioscoop gebracht Onder de sterren (2007). Deze speelfilm zou de winnaar zijn van twee prestigieuze Goya-prijzen. De Baskische schrijver viel ook op in zijn carrière als vertaler, dichter en verteller van kinderverhalen; In de afgelopen jaren waagde hij zich via verschillende publicaties (voornamelijk in de krant El País) in het aforisme.

Universaliteit van het Patria-argument

Terwijl het argument van Vaderland is specifiek gericht op de Baskische regio, de beschrijving van de processen die leiden tot politiek radicalisme is een grensoverschrijdend motief, met gemeenschappelijke kenmerken op de verschillende plaatsen waar het gebeurt. Ondanks het feit dat elk land zijn eigen bijzonderheden heeft, leiden territoriale geschillen en de splitsing van een staat bijna altijd tot confrontaties en doden, zijn ze onvermijdelijk?

Kwesties als de rechtvaardiging van mensenrechten, terrorisme, culturele identiteit en de verdeeldheid van gezin en samenleving als gevolg van ideologisch fundamentalisme komen terug in de recente geschiedenis van veel naties. Vooral de verhalen van de hoofdrolspelers over de verslechtering van interpersoonlijke verbindingen zijn ontroerend in zijn naaste menselijke kring.

Daarom, Vaderland Het wordt ten zeerste aanbevolen om de mechanismen van internationale betrekkingen in de wereld van vandaag te begrijpen. Bovendien slaagt Fernando Aramburu erin om de lezer van begin tot eind verslaafd te houden aan deze roman vanwege de vertelstijl en de opname van echte gebeurtenissen.

Verhaalontwikkeling

Politiek conflict tussen Eta en Baskenland

Aramburu heeft een werk gemaakt dat spreekt over een van de ergste (zo niet de ergste) gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan in de recente geschiedenis van Spanje. Het toont het politieke conflict tussen ETA en Baskenland in al zijn rauwheid. Een van de grootste kwaliteiten is de uiteenzetting van verschillende standpunten, waardoor dit verhaal een relevant punt van objectiviteit krijgt door ruimte te geven aan alle betrokken stemmen.

Eerlijkheid van het verhaal

De eerste indruk die de lezer krijgt, is dus een gevoel van eerlijkheid. Dit is vrij moeilijk te bereiken als je bedenkt hoe pijnlijk het kan zijn voor de families van de slachtoffers. In consecuense, zijn volledig verenigbaar binnen hetzelfde verhaal, de termen van "terrorist" samen met die van goedari (soldaat). Beide concepten verwijzen naar een ETA-man die tot gevangenisstraf is veroordeeld.

De roman concentreert zich op het leven in Baskenland nadat ETA de gewapende strijd heeft afgezworen. De pijn van de families, zowel de doden als de gevangenen, moet worden overwonnen om de wonden te genezen en een samenleving op te bouwen waarin iedereen elkaar kan tolereren om in vrede samen te leven. Meer dan 600 pagina's over zo'n gevoelig onderwerp kunnen vervelend zijn.

Een meeslepend verhaal

Echter de constructie van de personages uitgevoerd door Fernando Aramburu omhult de lezer snel. De auteur creëert een verhalende vloeibaarheid die perfect in contrast staat met de gespannen en dikke sfeer waarin de gebeurtenissen plaatsvinden. De onbekenden die sommige hoofdrolspelers omringen, worden pas op de laatste pagina's van de roman opgelost. Het voorgaande was van cruciaal belang voor de schrijver om de belangstelling van de lezer vast te houden.

Daarnaast, de auteur beschrijft op meesterlijke wijze het Baskische volk. Aramburu benadrukte het nobele karakter, direct, eerlijk van de kolonisten en hoe het politieke geschil de mensen isoleerde. De schrijver presenteerde ook angst als een bepalende factor voor het uiteenvallen van de samenleving, buiten de overtuiging van sommige personages.

Het "geen gevoel van kwaad" als het middelpunt van de plot

Patria is een roman die onvermijdelijk leidt tot diepe reflectie door Spanjaarden over de separatistische processen in Euskadi en, meer recentelijk, in Catalonië. Hoewel hij niet rechtstreeks verwijst naar het al dan niet hebben van foltering door de Spaanse regering, maakte Aramburu duidelijk dat de wettelijke reikwijdte te allen tijde gerespecteerd moet worden.

Tenslotte Men kan zeggen dat de krachtigste boodschap die de auteur met zijn werk achterlaat, is om te wijzen op de zinloosheid van het kwaad. Waar het ook vandaan komt, er is geen reden. Het zijn geen feiten die halve maatregelen of tussenstanden aanvaarden; het kwaad kan onder geen enkele omstandigheid gerechtvaardigd worden, hoe extreem ook. Punt.