Miguel de Unamuno.
mist (1914) van de Bilbao-schrijver Miguel de Unamuno, is een fundamenteel stuk binnen de referenties van de moderne existentialistische roman. Zeker, bij het analyseren van de stijlkenmerken van dit werk, is het noodzakelijk om de kenmerken te identificeren van een nieuw genre dat, precies, door Unamuno werd ingehuldigd met mist.
Het is de «nívola», een verhaal opgebouwd uit de meest onwaarschijnlijke monologen van de hoofdrolspelers. Onder die interne dialogen zijn ze gedetailleerd van de gedachten van een hond tot een communicatie van de hoofdpersoon met zijn maker. Verder, de meesterlijke omgang met fictie en de materialisatie van het etherische, make mist een echt literair juweeltje.
Sobre el autor
Miguel de Unamuno zag voor het eerst licht in Bilbao, Spanje, op 29 september 1864. Tijdens zijn jeugd was hij van dichtbij getuige van de hardheid van de Carlistenoorlog. In de jaren 1880 voltooide hij een graad in filosofie en letteren aan de Universiteit van Madrid. Zijn eerste banen waren als leraar op een middelbare school (hij doceerde Latijn en psychologie), maar zijn voornaamste doel was het behalen van een universitaire leerstoel.
Na verschillende mislukte pogingen, werd hij in 1891 benoemd tot hoogleraar Grieks aan de Universiteit van Salamanca. (In die stad woonde hij het grootste deel van zijn leven). In 1901 werd hij rector van dat studiehuis (de eerste van drie lange termijnen). De langste onderbreking van zijn universitaire werk vond plaats tijdens de dictatuur van Primo Rivera (1924 - 1930), toen hij in ballingschap ging in Frankrijk.
karakter
De grimmige tegenstrijdigheden van Unamuno zijn duidelijk wanneer hij zijn veranderingen in politieke overtuiging, in zijn spirituele dilemma's en in zijn eigen werken observeert. In feite, Hij was een individualistische man met een aanzienlijk ego, dat zelfs met zichzelf in constante spanning stond. Daarom is het niet verwonderlijk dat hij strijdlustig was in de PSOE of zijn empathie voor socialistische ideologieën tijdens zijn jeugd.
Later neigde hij naar meer conservatieve tendensen en ging hij sympathiseren met het Franco-regime, ondanks dat hij tijdens de Republiek als plaatsvervanger was gekozen. Hoewel hij zich tegen het einde van zijn leven uit deze positie terugtrok. Dus, Hij stierf in gevangenschap bij hem thuis op 31 december 1936. Een paar weken voor zijn dood sprak hij een van zijn beroemdste zinnen uit voor een menigte:
"Je zult winnen, maar je zult niet overtuigen."
Kenmerken van zijn werk
Legacy
De omvang en betekenis van de artistieke creatie van Unamuno is alleen vergelijkbaar met andere reuzen van de Spaanse literatuur uit de XNUMXe eeuw. Op dezelfde manier, hij was een succesvol schrijver in alle genres: proza, poëzie, essays, dramaturgie ... Aan de andere kant bevond deze Spaanse auteur zich historisch gezien in de generatie van 98.
Onderwerpen
Citaat van Miguel de Unamuno.
Miguel de Unamuno was altijd een persoon die zich zorgen maakte over de geschiedenis, literatuur, ondeugden, het heden en de toekomst van Spanje. Evenzo hij was een groot voorstander van een spirituele vernieuwing van een natie die traditioneel geneigd was tot contemplatieve houdingen. Binnen zijn intellectuele evolutie veranderde hij zijn aanspraken om "Spanje te Europeaniseren" door "Spanishize Europe".
Een ander zeer tastbaar aspect in zijn werk is zijn aandacht voor de angst en problemen van de mens. Daarom de schrijver uit Bilbao werkte argumenten uit rond diepe existentiële problemen over het eeuwige dilemma tussen de eindige toestand van de mens. Evenals zijn relatie met God en de onsterfelijkheid van de ziel of ideeën.
stijl
Unamuno's creatieve proces en de berichten die in zijn stukken worden overgedragen, weerspiegelen getrouw zijn persoonlijkheid. Zijn werken zijn een perfecte mix van de strengste nuchterheid met een levendigheid uitgedrukt in hernieuwde retoriek., weg van ouderwetse manieren. Bovendien bedacht de Baskische auteur nieuwe termen om ideeën en emoties te verdiepen.
Analyse en samenvatting van mist
Mist.
U kunt het boek hier kopen: Geen producten gevonden.
Nadering
De roman vertelt de omstandigheden van Augusto Pérez, een rijke jonge jurist die net zijn moeder, een weduwe, heeft verloren. Als enig kind voelt de hoofdrolspeler zich erg gedesoriënteerd over zijn eigen bestaan. Zijn reactie op elke situatie is - zogenaamd - om te filosoferen, maar om de waarheid te zeggen, zijn beslissingen neigen nogal impulsief en weinig overwogen te zijn.
Ondanks dat hij nobele gevoelens koestert, is hij vatbaar voor traag gedrag. Bijgevolg laat Augusto 'zichzelf leven' in plaats van de leiding over zijn leven te nemen. Om deze reden, zijn niet in staat om hun gevoelens te identificeren en / of te confronteren wanneer ze zich voordoen, vooral na te zijn afgewezen door een prachtige pianist, Eugenia Domingo del Arco.
ontwikkeling
In eerste instantie stelt de jonge vrouw die het hof maakt, dat ze een vriend heeft, Mauricio. Echter, wanneer Augusto een liefdesrelatie begint met Rosario —Een van haar dienstmeisjes— zij kiest er (wantrouwend) voor om het uit te maken met haar partner. Dan stemt Rosario ermee in verloofd te zijn met Augusto en wordt er een datum afgesproken voor de toekomstige bruiloft.
Crisis
Echter, kort voor het huwelijk laat Eugenia Augusto per brief weten dat ze niet zijn vrouw zal zijn. In plaats daarvan besluit ze met Mauricio terug te keren en met hem mee te gaan naar de provincie. Ook legt het meisje in de brief haar plannen uit om in haar levensonderhoud te voorzien ten koste van de baan die de advocaat had gevonden voor Mauricio (die lui was) en in een huis waarvan Augusto de hypotheek had betaald.
Op deze manier verdwijnt de perceptie van een prachtige en vechtende vrouw die Augustus (en de lezer) had, wanneer haar ware gewetenloze aard verschijnt. Overeenkomstig, Eugenia's kwaliteiten als leugenaar, sluipend, manipulatief en profiteur zijn duidelijk. Geconfronteerd met dit verraad, is de uitgang van de hoofdpersoon zelfmoord.
De openbaring
Als laatste handeling voordat hij zelfmoord pleegde, besluit de hoofdpersoon naar Salamanca te gaan om Unamuno te bezoeken. Met de auteur gaat hij een epische dialoog aan, waarin Don Miguel God incarneert en Augusto het schepsel vertegenwoordigt. Op dit punt verschijnt er een verkwistende openbaring van de kant van Unamuno - de Schepper: Augusto Pérez is niet echt. De advocaat is een fictief personage met een duidelijk lot, anders dan zelfmoord.
Ten slotte spreekt Augusto Unamuno tegen en beweert dat hij echt bestaat. Bovendien, Het herinnert hem aan de onontkoombare sterfelijke toestand van alle mensen (inclusief Don Miguel, de lezers en hijzelf). Deze verklaring maakt de auteur een beetje van streek, die zich terugtrekt om thuis te rusten ... Terwijl hij slaapt, stopt God met dromen van Augustus, bijgevolg valt de hoofdpersoon "uit elkaar", dat wil zeggen, hij sterft.