David Gistau en Arturo Pérez-Reverte het zijn twee erkende namen journalisten en schrijvers met een meer dan breed traject. Y Mikel Lejarza, de Wolf, Is een van de meeste fascinerende karakters, die de fictie overtreffen, van de laatste veertig jaar van de Geschiedenis van Spanje. Alle drie hebben ze nieuwe boeken onder de arm die al op straat liggen. Het zijn die drie.
ik beken - Mikel Lejarza en Fernando Rueda
Ik hoorde onlangs een radio-interview aan Fernando Rueda, een journalist die hem een handje heeft geholpen om de zijne te schrijven Memorias aan Mikel Lejarza, El Lobo. Hij sprak natuurlijk ook vanuit een onbepaalde plaats en met de plak van stilte die gedwongen werd gehandhaafd door de aard van zijn activiteiten.
Het interview was zo goed dat ik hiervoor ging ik beken en ik hoop dat ik het binnenkort kan zien. Wat telt: een leven lang sinds 1974 begon hij te werken in de geheime dienst infiltreren ETA met de alias van El Lobo. En tot op heden, wanneer hij voor hem blijft werken CNI.
Over alles gesproken zonder halve maatregelen, met oprechtheid en zonder iets achter te laten, zelfs niet het ergste. En laat mij zelfs spreken zijn vrouw, Mamen, vertrouweling, vriend en metgezel in enkele van zijn missies. Ze draagt haar persoonlijke visie bij over deze gebeurtenissen en momenten waarin ze leefde in een logisch gecompliceerde relatie van een vrouw die 40 lange jaren met hem heeft gedeeld. oudste agent van onze geheime diensten.
Mensen die vertrokken - David Gistau
Aan David Gistau Ik volg het in de pers en op de radio, ten eerste omdat hij uit mijn klas van 70 komt, en ten tweede omdat hij me bewondert de vloeiendheid van zijn gesproken toespraak, zijn heldere denken en zo goed overrompeld, zonder mazen in de wet en humor die ik zo veel tekortkom als ik mezelf uitdruk zonder sleutels. Ik volgde hem ook als columnist en De wereld en dan in ABC. Het is een van die journalisten die kunnen schrijven en spreken van waar je ze altijd zult volgen. Ze haken jou, niet het medium.
Auteur van Lage slagen, Achtergrondgeluid o Omdat er geen eieren zijn, onder andere in dit nieuwe boek dat hij verzamelt rapporten die verschillende personages verzamelen die op verschillende marges van het leven en het verleden leven. Zij zijn kleine kronieken die licht mengen met duisternis, humor met geweld, en het buitengewone uit het gewone halen in hun karakters: overlevenden van een verhuizing dat is nooit gestopt, rockers van verschillende vacht, journalisten slapelozen, kapot speelgoed van de artisteo en meer stedelijke fauna die door de overgang liep.
Een geschiedenis van Spanje - Arturo Pérez-Reverte
Het was duidelijk. Degenen onder ons die deze geschiedenis van Spanje gedurende deze jaren hebben gelezen "Octrooi van corso", De kolom van Pérez-Reverte in de XL Wekelijks, we wisten het heel goed. Al die artikelen zouden hierin terechtkomen compilatie die op de 14e in de verkoop ging. Uiteindelijk zijn ze binnen gebleven 91 hoofdstukken plus een epiloog.
En het zal een nieuwe vreugde zijn om ze opnieuw te lezen. Door zijn toon zo aangenaam, zuur, bitter en ironisch. En subjectief natuurlijk, of liever Único dat de heer Pérez-Reverte ons dingen moet vertellen.
Deze geschiedenis van Spanje gaat van de oorsprong tot het einde van de overgang en je kunt zien dat de auteur het leuk vond om het te schrijven. Daar kwam hij ook op in hoekjes en gaatjes die je niet zo graag ziet of probeer het te begrijpen. Of dat ze direct niet willen begrijpen waarom bedoelen om na te denken en na te denken. En niet iedereen is bereid om het te doen, vooral de meest punctuele en orthodoxe mensen.
Maar het is een ideale lectuur voor degenen onder ons die toegewijd zijn van de auteur, vooral in zijn columnist-facet, van de geschiedenis in het algemeen en van het feit dat het niet veel hete doeken zijn. En het is dat met paragrafen als deze, zijn ding is om het ja of ja te lezen:
Van hoofdstuk XII: «Een van deze stammen was die van de Almohaden, een hardnekkig volk, dat de Jihad, de heilige oorlog - dezelfde term klinkt voor hen - uitriep, het zuiden van het oude Ispaniya binnenviel en koning Alfonso VIII van Castilië gaf - een andere het koninkrijk was verdeeld onder zonen, om de gewoonte niet te verliezen, waren Leon en Castilië gescheiden - een pak slaag van mijn vader en mijn lieve heer in de slag bij Alarcos, waar de arme Alfonso gekleed was voor de eerste communie ».