John Gelman Hij werd geboren op een dag als vandaag in 1930 in Buenos Aires. Hij belandde in ballingschap in Mexico, nadat hij Argentinië had verlaten toen de militaire dictatuur werd ingesteld. Als kind begon hij met het schrijven van poëzie. Later stopte hij met scheikunde om zich volledig aan het schrijven te wijden. Hij won verschillende prijzen van poëzie, van de Nacional in Argentinië, de Juan Rulfo, of de Ramón López Velarde Ibero-Amerikaanse poëzieprijs. En in 2007 ontving hij de Cervantes Award. In zijn geheugen is dit een selectie van enkele van zijn gedichten.
Juan Gelman - Chosen Poems
Een ander kan
wanneer je je herfst op sleeptouw hebt genomen
Moge door mijn raam
en je maakte signalen met het licht
van de laatste bladeren
Wat wilde je me mayo vertellen?
Waarom was je verdrietig of lief in je verdriet?
Ik heb het nooit geweten, maar altijd
er was een man alleen tussen het goud van de straat
maar ik was dat kind
achter het raam
wanneer je besteedde mei
zoals mijn ogen beschutten
en de man zou ik zijn
Nu ik het me herinner
Een vrouw en een man meegesleept door het leven ...
Een vrouw en een man meegesleept door het leven,
een vrouw en een man van aangezicht tot aangezicht
Ze wonen in de nacht, ze lopen over uit hun handen,
ze zijn te horen komen vrij in de schaduw,
hun hoofden rusten in een mooie jeugd
die ze samen creëerden, vol zon, licht,
een vrouw en een man aan hun lippen vastgebonden
vul de langzame nacht met heel hun geheugen,
een vrouw en een man mooier in de andere
ze nemen hun plaats op aarde in.
Grafschrift
Er leefde een vogel in mij.
Een bloem reisde in mijn bloed.
Mijn hart was een viool.
Ik wilde of niet. Maar soms
ze hielden van me. Ik ook
ze maakten me blij: lente,
handen in elkaar, wat blij.
Ik zeg dat de mens moet zijn!
Hier ligt een vogel.
Een bloem.
Een viool.
Sabel
Het gedicht zwemt in de wind en glanst.
Hij weet pas wie hij is
die hem hierheen slepen, waar
zal zeker sterven
in de open lucht met de beesten.
Ik zou de beesten graag willen begrijpen
om mijn beest te begrijpen. De
het maakt je eigenlijk kreunen van dierenhijgen.
Welke genade werd er in uw adem gewonnen?
Niets dat niet verloren was.
De verdenking knettert onder het zachte.
In deze handen.
De deur
Ik opende de deur / mijn liefde
til / open de deur
Ik heb mijn ziel vastgelijmd aan mijn gehemelte
bevend van angst
het wilde zwijn vertrapte me
de wilde ezel achtervolgde me
in deze middernacht van ballingschap
Ik ben zelf een beest
Afwezigheid van liefde
Hoe zal het zijn, vraag ik me af.
Hoe zal het zijn om je aan mijn zijde aan te raken?
Ik ben gek door de lucht
dat ik loop, dat ik niet loop.
Hoe zal het zijn om te gaan liggen?
in je land van borsten zo ver weg.
Ik loop van de arme Christus naar uw herinnering
genageld, teruggewonnen.
Het zal zijn zoals het is.
Misschien zal mijn lichaam alles doen ontploffen waar ik op hoopte.
Dan eet je me zoet op
stuk voor stuk.
Ik zal zijn wat ik zou moeten doen.
Jouw voet. Je hand.
Houd van fabrieken
En ik bouwde je gezicht.
Met waarzeggerij van liefde, bouwde ik je gezicht
in de verre binnenplaatsen van de kindertijd.
Metselaar met schaamte,
Ik verstopte me voor de wereld om jouw beeld te snijden,
om je de stem te geven,
om zoetheid in je speeksel te stoppen.
Hoe vaak beefde ik
nauwelijks bedekt door het zomerlicht
Zoals ik je beschreef aan de hand van mijn bloed
Pure van mij,
je bent gemaakt van hoeveel stations
en uw genade daalt af als hoeveel schemerlichten.
Hoeveel van mijn dagen hebben uw handen uitgevonden?
Wat een oneindig aantal kussen tegen eenzaamheid
zinken uw stappen in het stof.
Ik heb je gediend, ik heb je op de wegen gereciteerd,
Ik schreef al je namen onderaan mijn schaduw,
Ik heb een plekje voor je gemaakt in mijn bed
Ik hield van je, onzichtbaar wakker, nacht na nacht.
Dat is hoe de stiltes zongen.
Jaren en jaren heb ik gewerkt om jou te maken
voordat je een enkel geluid uit je ziel hoort.
Doe je armen omhoog ...
Doe je armen omhoog
ze sluiten de nacht op,
laat het los op mijn dorst,
trommel, trommel, mijn vuur.
Moge de nacht ons bedekken met een bel,
dat klinkt zacht bij elke liefdesstreek.
Begraaf me de schaduw, was me met as,
Graaf me van de pijn, maak de lucht schoon:
Ik wil gratis van je houden.
Je vernietigt de wereld om dit te laten gebeuren,
je begint de wereld om dit te laten gebeuren.