In het Café van de Verloren Jeugd is een boek dat in oktober 2019 verscheen, midden in de Covid-pandemie. Misschien is hij daarom nog steeds een van de meest gewilde, omdat hij in zijn tijd veel aandacht trok.
geschreven door Patrick Modiano, Nobelprijswinnaar voor de Literatuur in 2014, Het boek valt binnen het genre zelfhulp of psychologie. Heb je het gelezen? Wil je weten waar het over gaat? Kijk dan eens wat wij van hem hebben verzameld.
Synopsis van In het café van de verloren jeugd
In het café van de verloren jeugd ontmoeten we elkaar in de Parijs in de jaren twintig. Met een recreatie van de auteur waardoor het bijna lijkt alsof je er echt bent, probeert hij dat verleden te reconstrueren en tegelijkertijd mysterie te geven in de hoofdpersoon, Louki, de dochter van een arbeider bij de Moulin-Rouge, en het object van onbereikbaar verlangen van velen.
Hier laten we u de samenvatting achter:
«Tussen exactheden waaraan ze zich graag zouden willen vastklampen en nevels die ze niet willen benoemen, worden vier personages opgeroepen om over een van hen te praten, die ook spreekt. Tegenstrijdige versies? Nee. Complementair? Bah. De wereld van In het Café van de Verloren Jeugd is geen wereld die weer in elkaar gezet kan worden. Natuurlijk staan er enkele scenes uit het Boheemse leven in, maar het boek dat hij het meest citeert is Lost Horizons, de uitvinding van Shangri-La, waar de tijd stilstaat. "Maar het is niet de moeite waard om zo ver te gaan", zegt Louki, het middelpunt van de roman. «Ik herinner me mijn nachtwandelingen. Voor mij was Montmartre Tibet." En toch, waar je ook bent – een in kaart gebrachte plaats, een ‘neutrale zone’, een specifiek nummer in een specifieke straat in Parijs – het verlaten van een plaats is altijd hetzelfde als het verlaten van Shangri-La: dan word je oud, ga je dood.
Recensies en kritieken
Gezien dat In het Café van de Verloren Jeugd verscheen in 2019 en die tijd is verstreken, meningen, recensies en kritiek zijn er in overvloed op internet en, zonder in details te treden om het verhaal van het boek niet te bederven (of te onthullen), kunnen sommige van pas komen om je een idee te geven van wat je gaat krijgen.vind.
Onder hen hebben we het volgende geselecteerd:
«Ik was op zoek naar een boek dat zich afspeelt in Parijs, ik had net enkele verhalen van Cortázar en Tropic of Cancer van Henry Miller gelezen en ik wilde de Parijse geografie blijven onderzoeken. Het was een wonder om Modiano te vinden, niet alleen omdat hij je onderdompelt in dat Parijs van cafés en lifers dat je kunt lezen in Hemingway's Fiesta of in sommige verhalen uit All the fires the fire is Cortázar, maar ook vanwege Modiano's manier van schrijven It dompelt je in in een spiraal naarmate het verhaal vordert, waardoor je uiteindelijk verward en verwoest achterblijft en meer wilt lezen.
«De prestigieuze onderscheiding die hem is toegekend is welverdiend. Minder is meer. Beknopt zonder stil te staan bij retoriek en nutteloze invulhoofdstukken. "Het zal verlangen wekken bij iedereen die in een café zat om te schrijven wat het ook was in Parijs of waar dan ook."
«Een meesterlijk geschreven roman, een duister verhaal dat ons meeneemt naar Parijs en zijn uithoeken. Sommige verloren levens die vechten om zichzelf te vinden. "Ik hield van de manier waarop de auteur verhalen vertelde."
“Het is het eerste wat ik lees van Modiano, de Nobelprijswinnaar van 2014, aangemoedigd door een zeer lovend artikel van Muñoz Molina in Babelia. Het heeft me een bitterzoete smaak gegeven, alsof het karakter van Louki, de hoofdpersoon, gezien door de herinneringen van anderen, iets miste, ze was te ondoorzichtig, alsof het onverwachte, verrassende einde niet gerechtvaardigd was.
Ik hield van het schrijven, de nachtelijke rondleidingen door Parijs, de neutrale straten en buurten, bewoond door passerende mensen, het gevoel dat het uitstraalt van eenzaamheid, van de behoefte om terug te keren naar een verleden dat niet meer terugkomt, of om eraan te ontsnappen. Maar Modiano is spaarzaam in het verstrekken van sleutels aan de lezer. Misschien is het passend om meer nadruk te leggen op zijn werk.
"Het heeft stijl en gecultiveerd proza."
«Het is lang geleden dat ik iets heb gelezen dat zo grotesk slecht in alle opzichten is geschreven. Beschrijvend is het een schop onder de tanden; de metaforen zijn volkomen verkeerd, en de beschrijvingen zijn als een dronkaard die op straat struikelt.
Narratief zorgt het ervoor dat je jezelf in de voet wilt schieten; Op dit moment geef ik geen commentaar omdat ik zin heb om te huilen."
‘Het is een sterk aanbevolen, zeer beroemde roman, geschreven door een beroemde schrijver die de Nobelprijs en de Goncourt heeft ontvangen. Het beschrijft goed hoe de linkeroever van de Seine er in de jaren zestig uitzag, kort voor de explosie van 68. Voor nostalgische mensen, of ze dat nu wel of niet hebben meegemaakt, kan het interessant zijn. "Ik wil de plot of het einde niet onthullen, maar eerlijk gezegd had ik, toen ik de roman uit had, de indruk dat ze me niets hadden verteld."
Uit al deze reacties kun je concluderen dat je het boek leuk vindt of er een hekel aan hebt. En hetzelfde geldt voor de auteur. Onder de problemen die zij zien, ligt het niet zozeer aan het schrijven, want, afgezien van enkele opmerkingen die verder gaan dan die welke we hier presenteren, Ze klagen meer over de plot zelf, de uitkomsten en de omgeving waarin het wordt verteld. (iets dat niet iedereen heeft meegemaakt of meegemaakt en daardoor kracht verloren gaat in de omgeving).
Toch kun je het altijd de kans geven om te zien of het de stijl is die je leuk vindt.
Patrick Modiano, Nobelprijs voor de Literatuur 2014
Patrick Modiano is een Franse romanschrijver. Zijn grote prestaties zijn het winnen van drie prestigieuze prijzen: de Grote Prijs voor romans van de Franse Academie, in 1972; de Goncourt-prijs, in 1978; en ten slotte de Nobelprijs voor de Literatuur in 2014.
De eerste roman die Modiano publiceerde was "The Place of the Star", in 1968, precies drieëntwintig jaar oud. En dat was het startschot voor zijn literaire carrière, want vanaf dat moment wilde hij schrijver worden.
Wat de auteur wel typeert, is dat hij in vrijwel al zijn boeken spreekt over de Duitse bezetting in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is niet de tijd waarin hij leefde, maar het is duidelijk dat hij erover heeft gelezen en behoorlijk wat kennis heeft.
Werken van Patrick Modiano
Als je In the Café of Lost Youth of een ander boek van Patrick Modiano hebt gelezen en je vond het leuk, weet dan dat deze auteur een groot aantal romans heeft om uit te kiezen. Bijna allemaal zijn ze in het Spaans vertaald.
Deel, ze heeft een kinderboek, "Catherine's Worlds"; twee toneelstukken “Muñequita blonde” en “Ons begin in het leven”; en een essay getiteld "Toespraak op de Zweedse Academie."
Maar als je meer een romanschrijver bent, de laatste die werd gepubliceerd was Chevreuse, in 2021 (Het arriveerde in 2023 in Spanje). De lijst is de volgende:
- De plaats van de ster
- Ronde nacht
- De perifere boulevards. Hiermee ontving hij de Grote Prijs voor Roman van de Franse Academie
- Occupation Trilogy (inclusief de drie voorgaande boeken)
- Trieste Villa
- Familieboek (1977)
- De straat van de donkere kelders, waarmee hij de Goncourt-prijs won. In Spanje werd het vertaald als Straat van Donkere Winkels.
- een jeugd
- zo goed jongens
- verloren buurt
- Zondagen in augustus
- Exculpatie
- De kinderhoek
- kindergarderobe
- Huwelijksreis
- Flores de ruïne
- Een circus gaat voorbij
- lente hond
- Voorbij de vergetelheid
- Dora Bruder
- De onbekende
- Joyita
- nachtelijk ongeluk
- een stamboom
- In het café van de verloren jeugd
- De horizon
- Het gras van de nachten
- Zo verdwaal je niet in de buurt
- slapende herinneringen
- Vriendelijke inkt
- Chevreuse
Veel van de boeken zijn twee keer gepubliceerd, waardoor het kan zijn dat je hetzelfde boek tegenkomt, met verschillende titels.
Heb jij In het café van de verloren jeugd al gelezen? Kende jij Patrick Modiano?