De nini-generatie, die verdomde naam waarmee de meest 'volwassen' ons hebben veroordeeld, wat 'studie noch werk' betekent, heeft zijn eigen roman.
Het heet 'Operatieve Nini', en is van Jaime Alfonso Martínez Sandoval. Een roman die dinsdag werd aangekondigd als de winnaar van de derde editie van de wedstrijd georganiseerd door Editorial Normal en de Nationale boekenbeurs van León, na in totaal 16 papers te hebben ontvangen.
Een jury bestaande uit bepaalde schrijvers bepaalt het als:
“Het werk behandelt een precieze, ingenieuze en grappige manier, een maatschappelijk probleem dat in de jeugd van vandaag van kracht is. Hij stelt getalenteerde, bijtende humor voor als oplossing voor een uitzichtloze situatie. De personages, vertederend en volledig geloofwaardig, zullen jonge lezers helpen zich met hen te identificeren ”.
Het verhaal concentreert zich op de avonturen van een drietal jonge mensen die zich vijf jaar na het verlaten van de middelbare school alleen hebben gewijd aan het verzamelen van Chuck Norris-films, maar de toekomstige reünie van een geweldige hereniging met hun voormalige klasgenoten zet hen in actie.
De auteur heeft al enige ervaring met deze literatuur. Hij won eerder de Steam Boat Prize 2006 voor "Geesten, spoken en andere vuile lompen"; de groothoekstand van 2002 voor "Mutant Republic"; het Kasteel van Reading 2001 voor "Confidences of a superhero" en het FILIJ Story for Children 1998 voor "Murmurs under the bed."
Hoewel de auteur zichzelf verontschuldigt door te zeggen dat hij een klein type is geweest, en dat er ook kleine ouders of kleine regeringen zijn, heeft deze term mij altijd respectloos geleken en iets totaal buiten de realiteit. Als we erop rekenen dat de wereld die wij jongeren hebben geërfd, en vooral ons land, waar geen kansen op werk of toekomstmogelijkheden zijn, eerder is vernietigd door de ouderen, heeft het duidelijk geen kop noch staart van dit soort van termen. Het gaat erom, zoals altijd, het bruin naar de ander te laden. Om geen verantwoordelijkheid te erkennen voor permanente en voortdurende mislukking. De realiteit is dat we niet altijd krijgen wat we verdienen.