De dichter Ida Vitale (Uruguay, 1923) is de winnaar van de Cervantes-prijs, de meest prestigieuze Spaanse brieven, opnieuw bezorgd op Boekendag. Het is weer een jaar op rij dat de prijs de oceaan oversteekt en in handen gaat van een auteur met een zeer lange carrière. Ik neem op 6 van zijn gedichten meest prominente.
Ida Vitale
Geboren in MontevideoIda Vitale is dichter, vertaler, essayist en literair criticus, en maakt deel uit van de oproep Generatie van de 45, waar schrijvers zoals Mario Benedetti, Juan Carlos Onetti o Idee Vilariño. Zijn poëzie draagt de bijvoeglijke naamwoorden van intellectueel, maar ook Populair, universeel en ook persoonlijk, en zo transparant zo diep.
Hij heeft verschillende andere onderscheidingen ontvangen, zoals de Octavio Paz-prijs, Alfonso Reyes Award, Reina Sofía-prijs of de Federico García Lorca Internationale poëzieprijs. De Cervantes is zonder twijfel de finishing touch van zoveel jaren en carrière. Hij verblijft momenteel in de Verenigde Staten.
Onder zijn werk, de titels van Het licht van deze herinnering, Dromen van standvastigheid, Waar de kameleon vliegt, denkbeeldige tuinen o Oneindige reductie.
7 gedichten
Om op de aarde te komen
Je trekt je regenlaarzen aan
de ogen van de regen
en het pessimisme van mogelijke hagel,
accepteer de oogverblindende ochtendbeker,
de modder gokt,
de kou tegen de kalkstenen huid,
verzint tegengestelde plannen,
apostrof en verkeerde voorstelling van zaken,
veronderstelt het snorren van het gedicht
beschut in bed, als een kat.
Maar geef beetje bij beetje toe
Kom naar beneden en betreed het veld van de radar van de dood,
Zoals iedere dag,
natuurlijk tautologisch.
Het woord
Verwachtende woorden,
fantastisch op zichzelf,
beloften van mogelijke betekenissen,
bevallig,
antenne,
boos,
Ariadnes.
Een korte fout
maakt ze decoratief.
Zijn onbeschrijfelijke nauwkeurigheid
wist ons.
Bijeenkomst
Er was eens een woud van woorden
een hinderlaag regen van woorden,
een luidruchtig of onuitgesproken
woordconventie,
een fluisterend heerlijk mos,
een zwak gerommel, een mondelinge regenboog
van mogelijke oh kleine lichte kleine afwijkende meningen,
er waren de voor- en nadelen,
het ja en het nee,
vermenigvuldigde bomen
met een stem in elk van de bladeren.
Nooit meer, zou er gezegd worden,
de stilte.
Deze wereld
Ik accepteer gewoon deze verlichte wereld
waar, wispelturig, de mijne.
Ik verhef alleen zijn eeuwige labyrint
en zijn veilige licht, zelfs als het verborgen is.
Wakker worden of tussen dromen door,
zijn graf begane grond
en het is uw geduld voor mij
degene die bloeit.
Het heeft een dove cirkel,
limbo misschien,
waar ik blindelings wacht
de regen, het vuur
ontketend.
Soms verandert het licht
het is de hel;
soms zelden
het paradijs.
Iemand misschien
half open deuren,
Om verder te kijken
beloften, opvolgingen.
Ik leef alleen in hem,
Ik hoop van hem,
en er is genoeg verwondering.
Ik zit erin,
Ik bleef,
herboren.
Dagelijkse verplichtingen
Denk aan het brood,
vergeet die donkere was niet
dat je in het bos moet liggen,
noch de garnering kaneel,
geen andere kruiden nodig.
Rennen, corrigeren, zeilen,
controleer elke huiselijke ritus.
Bijgewoond met zout, honing,
tot meel, tot nutteloze wijn,
stap op de nutteloze neiging zonder verder oponthoud,
de brandende schreeuw van je lichaam.
Steek, door dezelfde inrijgnaald,
avond na avond,
tussen de ene stof en de andere,
de bitterzoete droom,
de stukjes verbrijzelde lucht.
En dat er altijd een bolletje garen in de hand is
eindeloos dwaalt
zoals in de bochten van een ander doolhof.
Maar denk niet na
probeer niet,
weeft.
Het heeft weinig zin om te onthouden,
zoek gunst bij de mythen.
Ariadna, je bent zonder redding
en zonder een sterrenbeeld om je te kronen.
Alleen zijn
Een ongelukkig wezen alleen,
een gelukkige man op de rand van zichzelf.
Wat minder? Wat lijdt u nog meer?
Welke roos vraag je, ruik gewoon en roos,
alleen subtiele aanraking, kleur en roze,
zonder een harde doorn?
In Quevedo
Eén dag
hij klimt van de pool naar de evenaar
het gaat naar beneden
van de veren van het paradijs
naar de trog van bloed waar het valt
de meest nauwkeurige rekening
voor het blijven graven in Quevedo
cherubijn van scherpe haat
Luciferiaanse geesten
comfortabel in de laatste vier van de mens
dood oordeel hel glorie.