High Flight, door John Gillespie Magee Jr. 75 jaar van het Airmen's Poem.

John Gillespie Magee Jr. Hij was negentien toen hij dit gedicht in augustus 1941 componeerde. Hij stierf kort daarna, in december van hetzelfde jaar. Al 75 jaar Hoge vlucht is, is en zal mogelijk de favoriet zijn van piloten over de hele wereld. En een klein juweeltje van poëzie. Het is de moeite waard om te onthouden.

Zelden heeft de euforie en het gevoel van vrijheid dat vliegen zo mooi kan worden uitgedrukt. John Gillespie Magee vond inspiratie op een trainingsvlucht toen de uitdrukking "raak het aangezicht van God" in me opkwam. Hoge vlucht werd bijna een volkslied, in feite is het het officiële gedicht van de RCAF (Royal Canadian Air Force) en de RAF, aangezien Magee stierf op Britse bodem. En het is vele malen gereciteerd, uitgevoerd, geïnspireerd en gebruikt.

Wie was John Gillespie Magee?

John Gillespie Magee Jr werd in 1922 in Shanghai geboren als zoon van missionarissen. Haar vader, de dominee John Gillespie Magee, was Amerikaans en haar moeder was Brits. Hij keerde in 1939 terug naar de Verenigde Staten en kreeg een studiebeurs voor Yale, maar in september 1940 meldde hij zich bij de RCAF en studeerde af als piloot.

Hij werd overgeplaatst naar het Verenigd Koninkrijk om zijn opleiding af te ronden en werd later onderdeel van de RCAF Combat Squad No.412., gevestigd in Digby, Engeland. Toen hij het gedicht schreef, stuurde hij een kopie in een brief naar zijn ouders. Ik zou tegen hen zeggen: «Ik stuur u enkele verzen die ik onlangs heb geschreven. Ze kwamen bij me op 30 meter hoogte en ik maakte het af zodra ik landde.

Magee stierf slechts drie maanden later en slechts drie dagen nadat de Verenigde Staten in de oorlog waren gekomen. Toen hij met zijn Spitfire op een hoogte van 400 voet vloog, kwam hij in de wolken in botsing met een ander instructeursvliegtuig. In het daaropvolgende onderzoek verklaarde een boer dat hij de piloot van de Spitfire zag worstelen om te openen en uit de cockpit te springen. Het lukte hem, maar omdat hij zo dicht bij de grond was, ging de parachute niet op tijd open en was Magee op slag dood. De piloot van het andere vliegtuig stierf ook.

Magee werd begraven op de Holy Cross Cemetery, in Scopwick (Lincolnshire), Engeland. Y op zijn graf staan ​​de eerste en laatste verzen van Hoge vlucht.

Vertaling en origineel geluid

Er zijn geen vertalingen die 'officieel' in het Spaans zeggen, maar dit zou een benaderende en vrij gratis kunnen zijn die ik mezelf heb toegestaan ​​te doen. Natuurlijk, de cadans van het Engels gaat verloren bij het reciteren, maar de schoonheid van de tekst blijft. De titel is degene die het meest onder dit verlies lijdt. Hoge vlieg o Hoge Cota helemaal niet overtuigend vergeleken met dat sonore Hoge vlucht origineel.

Oh! Ik heb me losgemaakt van de ruwe randen van de aarde en op lachende zilveren vleugels over de lucht gedanst.

Ik ben naar de zon geklommen en heb me bij de vreugde gevoegd van de wolken die door hun licht worden doorkruist - en ik heb honderden dingen gedaan waar je nog nooit van hebt gedroomd - ik heb me omgedraaid, ik ben opgestaan ​​en heb daar in de hoogte gebalanceerd, in de stralende stilte.

Vliegend door de lucht, heb ik de huilende wind achtervolgd en mijn angstige vliegtuig voortgestuwd door de oneindige gangen van lucht ...

Daar, daar in de hoogste en vurige lucht, heb ik gemakkelijk en gracieus de winderige hoogten bereikt waar de leeuwerik en de adelaar nog nooit eerder hebben bereikt.

En terwijl mijn zinnen in stilte werden opgewekt, ben ik de hoge en onschendbare heiligheid van de ruimte gepasseerd, heb ik mijn hand uitgestoken en heb ik het gelaat van God aangeraakt.

Voeg tot slot toe dat het postume succes van Magee weergalmend was. Zoals we al zeiden, dit gedicht werd een hymne, embleem en bijna gebed voor piloten over de hele wereld. Later ook voor de astronauten. Michael Collins nam een ​​exemplaar mee op zijn ruimtevlucht op de Gemini 10-missie.

Het is ook een bron van inspiratie geweest voor muzikale composities en is bij veel gelegenheden gebruikt, zowel in de bioscoop, het theater als bij officiële evenementen. In de bioscoop is het op de lippen geweest sinds bijvoorbeeld van Orson Welles tot die van een heel jonge Russell Crowe, die precies een piloot uit de Tweede Wereldoorlog speelde die in Canada was gestationeerd in het oorlogsdrama uit 1993 met de titel Gespannen wachten. Ja, de beroemde Spaanse generaal was in zijn tijd een gewone man. In deze scène, en vooral in zijn stem en jeugd, resoneert dit gedicht met alle betekenis en het gevoel dat een echte piloot eraan gaf. Een piloot die voor altijd te vroeg ging vliegen.

Gespannen wachten (Op dit moment) door Aaron Kim Johnston, 1993.