Hoe een dialoog correct te schrijven

Het correct schrijven van een dialoog is een van de meest voorkomende obstakels waarmee de meeste nieuwe schrijvers, en zelfs enkele ervaren auteurs, worden geconfronteerd. En dit is niet verwonderlijk, want om deze bron onder de knie te krijgen, is volledige kennis van de regel «-» vereist, een orthografische teken met meerdere kwaliteiten die, als ze niet goed worden bestudeerd, de neiging hebben om te verwarren.

In feite beoordelen redacteuren de schrijfvaardigheid van een aspirant-schrijver vaak aan de hand van hoe goed ze ermee omgaan de lijn (onder andere stijlkenmerken). Waarschijnlijk, is het bord met de meest ingewikkelde regels in het Spaans, omdat het naast dialogen ook in andere contexten kan worden gebruikt. Daarom wordt in de volgende paragrafen beschreven hoe u de regel correct gebruikt om de dialogen goed onder de knie te krijgen.

Gebruiksregels van de regel bij het schrijven van dialogen in het Spaans

Wanneer een personage tussenbeide komt in een verhaal, hetzelfde wordt voorafgegaan door een streepje "-". Bovendien wordt elk lid van het verhaal in een andere regel uitgedrukt, daarom moet een punt de verklaring afsluiten. Evenzo zijn de secties van de verteller ze worden voorafgegaan door het eerder genoemde symbool en zijn in beide gevallen altijd direct gekoppeld aan een woord. Bijvoorbeeld:

'Uw verhaal is heel interessant, meneer,' zei ik tegen de oude man die me afgelopen zondag tegenhield om me dat allemaal te vertellen in het Juan Griego verpleeghuis, terwijl ik bij de grootouders op bezoek was.

- Zoals je bestelt, mijo. Het leven heeft heel vreemde mysteries,' antwoordde hij met zijn diepgroene ogen.

(Uittreksel uit «The Curse of Pedro», uit het boek Verhalen uit de schreeuw, van John Ortiz)

Regels voor dialoog interpunctie

Een van de meest gecompliceerde aspecten van het schrijven in het Spaans is de plaatsing van de punten, komma's en vraagtekens en uitroeptekens in dialoog. Allereerst moet de schrijver rekening houden met twee perspectieven met betrekking tot de paragraaf van de verteller, die in de volgende paragrafen worden beschreven:

Wanneer de alinea van de verteller gerelateerd is aan hoe het personage zichzelf uitdrukt

Dit type clausule wordt een werkwoord genoemd onenigheid, begint met een kleine letter en het bijbehorende leesteken wordt aan het einde ervan geplaatst. Opgemerkt moet worden dat in het geval: als er vraagtekens of uitroeptekens in de spraak van het personage staan, verandert de regel niet. Dat wil zeggen, de subsectie begint met een kleine letter. Bijvoorbeeld:

"Neem me niet kwalijk, mag ik gaan zitten?" vroeg een man in een glas, krant en koffie in de hand.

"Natuurlijk, er is ruimte," antwoordde hij glimlachend.

'Je geniet er erg van, nietwaar, Carlos?' schold de vreemdeling uit.

-Waar heb je het over? Hoe weet jij mijn naam? antwoordde Carlos verbijsterd.

Daarnaast is als de dialoog doorgaat na het citaat van de verteller, eindigt de alinea met een regel die aan het laatste woord is toegevoegd. Vervolgens wordt het bijbehorende leesteken (punt of komma) achter de slotregel van de alinea geplaatst. Om een ​​voorbeeld te geven, een fragment van "Limbo" van Ralatos van de schreeuw (2020) door J. Ortiz (wat een voortzetting is van de dialoog uit de vorige paragraaf):

'Van de vrouwen van andere mensen, natuurlijk,' antwoordde de mysterieuze man ironisch, terwijl hij een revolver onder de krant uitstak. Ze hebben bevolen die glimlach te wissen... maar vandaag ben je gered, er zijn veel mensen. Pas op,' zei hij voordat hij vertrok.

Voorbeelden met komma en weglatingsteken

'Blijf daar,' zei hij bedroefd, 'ik heb lang op je gewacht.'

'Blijf daar,' zei hij bedroefd, 'ik heb lang op je gewacht.'

- Ik wilde je voorstellen aan Alex - de vriend die ik aan het begin van het verhaal noemde - ... hij zal hier vandaag zeker niet zijn.

'Ik wilde je voorstellen aan Alex - de vriend die ik aan het begin van het verhaal noemde - die hier vandaag waarschijnlijk niet zal zijn.

Wanneer de alinea van de verteller verwijst naar de acties van het personage

Dit soort clausule wordt een werkwoord genoemd ik dissidente niet y treedt op wanneer de verteller problemen uitlegt die geen verband houden met de manier van spreken van het personage. Dienovereenkomstig is het een interventie van de verteller waarbij er geen werkwoord is dat synoniem is met "zeggen".

Vervolgens de alinea moet beginnen met een hoofdletter (tenzij het de dialooglijn onderbreekt) en voegt een punt toe aan het einde van de dialoog als de spraak van het personage niet op dezelfde lijn doorgaat. Anders wordt de interpunctie achter de regel na het opsommingsteken geplaatst en begint de hervatting van de dialoog met een hoofdletter. Bijvoorbeeld:

— We openen de tentoonstelling. Welkom.” De woordvoerder van het evenement kijkt met een uitdrukking van duidelijke opgetogenheid naar het publiek.

— We openen de tentoonstelling. Welkom.” De woordvoerder van het evenement is erg enthousiast. Geniet van deze schitterende avond.

— We openen de tentoonstelling. Welkom en – de woordvoerder van het evenement is zeer enthousiast – geniet van deze schitterende avond.

Andere toepassingen van de streep

• Om verduidelijkingen of wijzigingen binnen een idee te kaderen. Wanneer een clausule tussen streepjes staat, heeft deze meer kracht en isolatie in vergelijking met verklaringen tussen komma's. Schrijvers beschouwen het isolement van een uitdrukking tussen haakjes echter vaak als groter. Bijvoorbeeld:
  • “José herstelde langzaam van zijn harttransplantatie. Het waren zware dagen voor zijn familie. Hoewel het orgel net op tijd arriveerde - als hij het niet had gekregen, zou hij binnen enkele dagen zijn overleden -, het was verwoestend om hem meer dan een maand in coma in bed te zien liggen omdat hij de transplantatie niet volledig had verwerkt. voor zijn dierbaren.”
• Om een ​​nieuwe verduidelijking of uitleg in een tekst aan te geven eerder tussen haakjes geplaatst. Tegelijkertijd kan deze interpunctie ook in omgekeerde volgorde worden weergegeven (een nieuwe alinea gescheiden door haakjes binnen een andere alinea die al is gescheiden door streepjes).
• Opmerkingen van een transcriptionist binnen een citaat kunnen ook onderstreept zijn. Bijvoorbeeld:
  • Over de teleurstellingen die ik voelde Kafka Toen hij in een fabriek werkte, vertelde de Tsjechische schrijver zijn vriend Max Brod in een brief: "... de schijn van een goed uitgevoerde job”…
• Het streepje aan het begin van een regel wordt gebruikt in bibliografische indexen en in alfabetische lijsten. (onder andere soorten repertoires) om erop te wijzen dat genoemd item of regel is weggelaten om het niet te herhalen, aangezien het hierboven al is vermeld. In dit geval is het verplicht om na het plaatsen van het "-" teken een spatie over te laten.