Julio Cortázar is een van de meest charismatische schrijvers van de XNUMXe eeuw. Zijn beeld, net als dat van Roberto Bolaño, is al een icoon van de XNUMXe-eeuwse Spaanse literatuur.
Zijn grote bijdrage aan de wereldliteratuur is Rayuela, een moeilijk te definiëren werk en dat is de website Smaakdraad heeft een van de 50 moeilijkste werken voor lezers opgenomen.
Onder de titel 50 boeken voor extreme lezers de pagina neemt een rondleiding door vijftig werken die om verschillende redenen een uitdaging vormen voor de lezer.
Het kan het aantal karakters zijn, de lengte van het boek, de verhalende stijl, de overlapping van verhalen en plots, enz. Alle lezers hebben een of meer boeken die een persoonlijke uitdaging vormen.
Dat herken ik Rayuela het is een van mijn gefrustreerde lezingen. Eigenlijk heb ik niets tegen het werk, maar ik denk dat het niet de beste keuze was voor die bijzonder hete en winderige zomer van 2008.
¿Es Rayuela een lezen voor extreme lezers? Wat ik te lezen kreeg, vond ik leuk, hoewel ik moet toegeven dat de delen waarin hij over muziek praat, voornamelijk jazz, me bijzonder vervelend maakten. En het genade is dat ik nu lees dat een deel van de charme van het boek is dat Cortázar al zijn muzikale wijsheid op deze pagina's laat zien. Een aardig cadeau voor lezers, vinden ze.
Dit doet me denken aan De pilaren van de aarde, door Ken Follet, en aan die mensen die aan mij hebben toegegeven dat ze het hebben gelezen, maar dat de delen waarin de auteur de kathedraal beschrijft en dat soort dingen, ze direct overgeslagen hebben.
Afgezien van die passages die ik persoonlijk saai en zelfs vervangbaar vond (excuseer de fans van het werk), Rayuela Het is een klassieker om het rustig aan te doen. Niet alleen omdat het op twee manieren kan worden gelezen, maar omdat het een diep en subtiel werk is dat passages biedt zoals de bekende zin:
We liepen zonder ons te zoeken, maar wisten dat we elkaar zouden ontmoeten.
Of het beroemde hoofdstuk zeven, dat van de kus, een verhalende oefening die het onderwerp is van studie en ontleding in veel creatieve schrijflessen.
¿Es Rayuela een lezen voor extreme lezers? Ik denk dat als het boek op het juiste moment wordt genomen, het niet moeilijk is om te lezen.
Een boek dat me fascineerde, een tijdlang leek al het daaropvolgende lezen eenvoudig en saai. Ik vergeleek het met naar het park gaan en eerst in de achtbaan rijden, alle andere spellen daarna slaan nergens op!
Hallo Roxie,
Iets soortgelijks overkwam me toen ik enkele van Cortázars verhalen las toen ik een tiener was. 'House Taken', bijvoorbeeld, lijkt me een van de meest onthutsende verhalen die ik ooit heb gelezen.
Zoals ik echter in de post opmerk, ben ik niet in staat geweest om "Hopscotch" te lezen, denk ik omdat het niet het juiste moment was om me onder te dompelen in zo'n fascinerende lezing.
Ik heb twee keer hinkelen gelezen, het verbaasde me, maar als je erover nadenkt en het herleest, ben je gefascineerd. Het is goed, het zet je aan het denken.