Onwaardig om mens te zijn
Onwaardig om mens te zijn -of Ningen Shikkaku, onder de oorspronkelijke Japanse titel, is een hedendaagse roman geschreven door de overleden Japanse auteur Osamu Dazai. Het werk werd in 1948 in afleveringen gepubliceerd, er werden meer dan tien miljoen exemplaren van verkocht en het werd een van de belangrijkste teksten in de Japanse cultuur. Na de release en het daaropvolgende succes werd het boek in veel andere talen gepubliceerd, waaronder Italiaans, Portugees en Spaans.
Een van de Spaanse versies die het meest trouw zijn aan de moedertaal van Onwaardig om mens te zijn Het werd uitgegeven door het onafhankelijke label Sajalín Editores, door de vertaler, schrijver en journalist Montse Watkins, die een directe vertaling uit het Japans maakte. Deze roman van Osamu Dazai Het heeft een grote autobiografische component, die om voor de hand liggende redenen echte sequenties onthult over het leven van de auteur
Synopsis van Onwaardig om mens te zijn
Begrijpen Onwaardig om mens te zijn Het is noodzakelijk om rekening te houden met de context waarin de auteur het schreef. In 1948 waren de gevolgen voelbaar van de Segunda Guerra Mundial. De oorlogszuchtige daden die in deze periode werden gepleegd, hebben Osamu Dazai diep getekend, waardoor zijn kijk op de samenleving donkerder was dan wat tot dan toe voor hem gebruikelijk was.
Als een triest merkwaardig feit, Een paar maanden na de publicatie van zijn boek besloot Dazai zelfmoord te plegen. Voordat hij stierf, was hij nog maar net verlegen om 39 jaar oud te worden, en hij bevond zich op het hoogtepunt van zijn carrière als schrijver.
Dit deel van zijn biografie is sindsdien transcendentaal om de dikte van zijn werk te begrijpen De hoofdpersoon, een sociaal vervreemde man, probeert verschillende keren zelfmoord te plegen, totdat hij uiteindelijk slaagt. Andere gegevens die het bestaan van de auteur zelf nabootsen zijn alcoholisme en morfineverslaving.
Structuur van het werk
Introducción
Het wordt gepresenteerd als een korte proloog door een onbekende auteur. De tekst maakt deel uit van het verhaal als een extern perspectief op het leven van de hoofdpersoon.
Notebook
De paar pagina's van Onwaardig om mens te zijn Ze zijn samengevat in drie notitieboekjes met een onderverdeling in het derde, waardoor er vier geconcentreerde hoofdstukken ontstaan. De tekst heeft niet de structuur van een dagboek, maar van een logboek, een reeks chronologische aantekeningen die de biografie van de hoofdpersoon en zijn perceptie van de samenleving proberen te ordenen. Dit persoonlijke record vindt plaats vanaf zijn kindertijd tot zijn zevenentwintigste jaar.
Via deze notitieboekjes is het mogelijk om het leven, de gedachten, reflecties en emoties van Yōzō Ōba te leren kennen. Dit gaat over het verkennen, kennen en begrijpen van jezelf door middel van woorden. Bijna per ongeluk ontstaat uit deze analyse een verhaal.
Een nadere blik op deze deur in Yōzō waardoor de lezer zich een indringer voelt, een verstekeling die in de privacy snuffelt van een gestoord persoon, die een alter ego van Osamu Dazai zou kunnen zijn.
Eerste notitieboekje
Yōzō Ōba lijdt aan een intens gevoel van vervreemding. Hij begrijpt niet hoe zijn leeftijdsgenoten zich zo verachtelijk, egoïstisch en traag kunnen gedragen.. Hij bevindt zich in een toestand waarin hij geen bevredigende sociale relaties met wie dan ook kan onderhouden, omdat hij denkt dat iedereen in zijn omgeving maskers draagt die zijn ware aard, zijn kwaad, verbergen. Omdat hij de mogelijkheid niet ziet om lang een façade in stand te houden, beschouwt hij zichzelf in dit opzicht als nutteloos, onwaardig om mens te zijn.
Een tijdlang neemt hij zijn toevlucht tot satire en humor om de samenleving binnen te komen, maar dat is onmogelijk. Op een gegeven moment, Hij zegt dat hij als kind werd misbruikt door een bediende in zijn huis. Hij heeft echter besloten deze informatie niet te delen, omdat hij of anderen daar niets aan zouden hebben. Yōzō gelooft dat hij gediskwalificeerd is om tot de mensheid te behoren, omdat hij niet in staat is zich zo te gedragen.
Tweede notitieboekje
Het verhaal van Yōzō's leven ontvouwt zich als een draaikolk richting verval. De hoofdpersoon probeert zijn gelukkige mannenmasker te behouden tijdens de interactie met zijn vriend Takeichi., de enige om hem heen die lijkt te beseffen dat er iets mis is met Ōba.
De hoofdpersoon houdt van kunst, een van de weinige uitingen waarmee hij een bepaalde emotie ervaart. Via de schilderijen van Amedeo Modigliani ontdekt hij bijvoorbeeld dat veel kunstenaars hun gaven gebruiken om hun eigen trauma’s vast te leggen.
Deze observatie brengt hem ertoe een zelfportret te schilderen, maar het lijkt te verschrikkelijk om aan iemand anders dan Takeichi te laten zien. Yōzō Ōba raakt steeds meer betrokken bij de kunstwereld, waar hij een schilder ontmoet genaamd Horiki., die hem aanmoedigt om de geneugten van alcohol, tabak en vrouwen te ontdekken. Op een nacht ontmoet de hoofdpersoon een getrouwde vrouw met wie hij zelfmoord wil plegen. Maar de zaak loopt niet goed af: zij sterft en hij overleeft.
Derde notitieboekje
Zijn schuldgevoel vernietigt geleidelijk zijn geestelijke gezondheid. Vervolgens wordt hij van de universiteit gestuurd en naar het huis van een vriend van zijn familie gebracht. Later probeert hij een normale romantische relatie te onderhouden, maar geeft deze op om mee te gaan met de vrouw die eigenaar is van een bar die hij bezoekt. In zijn voortdurende dronken toestand probeert hij te onderzoeken wat de ware betekenis van de samenleving is, en welke rol hij daarin speelt.
Echter, zijn angst en afkeer van mensen drijven hem alleen maar dieper in de alcohol. Dit scenario herhaalt zich tenminste, totdat hij een meisje ontmoet dat hem ervan overtuigt te stoppen met drinken.
Tweede deel van het derde notitieboekje
Dankzij de invloed van zijn nieuwe jonge geliefde slaagt Yōzō Ōba erin te stoppen met het drinken van alcohol en herstelt hij zijn leven als cartoonist. Maar deze re-integratie duurt niet al te lang. Horiki verschijnt opnieuw in het leven van de hoofdpersoon, wat hem opnieuw tot zelfdestructief gedrag leidt. wat nog erger is dan de vorige. Later wordt Yōzō's relatie met haar redder verbroken na een gebeurtenis waarbij ze wordt misbruikt door een vriend van Ōba.
Die laatste gebeurtenis bezegelde het verwachte laatste debacle van het personage. Na verloop van tijd raakt Yōzō volledig alcoholisch en verslaafd aan morfine.. Al snel heeft hij geen andere keuze dan zich in te schrijven in een kliniek voor geestelijke gezondheidszorg. Als hij vertrekt, vlucht hij naar een afgelegen plek, waar hij zijn verhaal afsluit met een lethargische reflectie die afsluit met zijn misvormde visie op de wereld.
Over de auteur, Osamu Dazai
osamu-dazai
Osamu Dazai, wiens echte naam Shūji Tsushima was, werd geboren in 1909 in Kanagi, in de prefectuur Aomori, Japan. Hij wordt door velen beschouwd als een van de meest prominente romanschrijvers in de hedendaagse Japanse literatuur. Zijn no-nonsense pen gaf zijn land van herkomst precies wat het nodig had in de naoorlogse tijden: een frisse stem die op grove wijze laat zien hoe de canons van formaliteit en discipline die Japan hebben geregeerd aan het afbrokkelen zijn.
De meeste werken van Osamu Dazai hebben een breed karakter autobiografisch. Daarom is het niet vreemd om benaderingen te vinden die, zelfs vandaag de dag, overgenomen lijken te zijn uit onze huidige wereld, aangezien ze het tijdperk vertegenwoordigen waarin de auteur leefde, dat niet ver verwijderd is van de XNUMXe eeuw.
Andere werken van Osamu Dazai
novelas
- Doe geen hana - Bloemen van grappenmakerij (1935);
- Shayo - De achteruitgang of de achteruitgang (1947).
bloemlezingen van korte verhalen
- Acht scènes uit Tokio (Spaanse editie, 2012);
- Colegiala (Spaanse editie, 2013);
- verhalen aan het bed (Spaanse editie, 2013);
- groeten (Spaanse editie, 2014);
- Voer Melos en andere verhalen uit (Spaanse editie, 2015);
- verworpen (Spaanse editie, 2016);
- Familie geluk (Spaanse editie, 2017).