Het walgelijke (2018) is een boek uitgegeven door Blackie-boeken. Het is de vierde roman van Santiago Lorenzo, een auteur die veel van zichzelf in dit boek achterlaat. De roman vertelt het dwaze avontuur van Manuel, een man die, omdat hij zich op de minst geschikte plaats en het minst geschikte moment bevindt, van de stad naar het platteland moet vluchten. En het is dat Lorenzo ook verhuisde naar een dorp met een handvol inwoners (uiteraard niet op dezelfde manier als de hoofdrolspeler).
In de roman worden enkele gebeurtenissen verteld die, hoe ongelukkig of buitensporig ze ook mogen lijken, de lezer zo kunnen interesseren dat hij zich geïdentificeerd voelt met de hoofdrolspeler. Het walgelijke Het is dus geen ontsnapping, maar een oefening om onze behoeften te heroverwegen en dat wat zo veel op televisie is leeggemaakt Spanje.
Het walgelijke
De ontsnapping
Manuel heeft een aanvaring met een politieagent in de buurt van een demonstratie die uit de hand loopt. Het personage heeft het grootste geluk van de wereld wanneer, wanneer hij tegenover de agent staat die hem wil slaan en verkleinen, steekt hij hem neer zonder te weten of hij leeft of dood is. Hij vlucht in een wirwar van razernij door wat er om hem heen gebeurt in hartje Madrid en wat er tegelijkertijd door zijn hoofd gaat. Als hij zonder enig plan thuiskomt, komt hij tot de conclusie dat niets van wat er die middag is gebeurd hem zal helpen. Dus kiezen om te vertrekken. Hij weet niet waar of hoe lang het genoeg zal zijn, noch wat hij vanaf dat moment gaat doen.
Met weinig spullen en een auto met een slinkende benzinetank bereikt hij een veld waar zijn voertuig stopt.. Een paar ogenschijnlijk verlaten huizen vormen het ruige landschap. Nadat hij zich ervan heeft vergewist dat niemand hem heeft gezien, verbergt hij de auto en zoekt onderdak. Manuel denkt dat hij zijn mobiele telefoon het beste weinig kan gebruiken, ook omdat hij niet weet wanneer hij de gelegenheid zal hebben om hem op te laden.
Niemand kan echter alleen overleven. Met de hulp van zijn oom, Manuel zal een nieuw leven beginnen, ver verwijderd van het landelijke, leven in ondenkbare omstandigheden en, met behulp van vindingrijkheid, profiteren van alles om hen heen, hoe nutteloos het ook mag lijken. De tijd zal verstrijken tussen pagina en pagina van een oude collectie zuidelijk. Dit is hoe de eerste pagina's en hoofdstukken van De walgelijke.
Behoeften in de consumptiemaatschappij
Ondanks alles tegen Manuel te hebben hij probeert vooruit te komen met de grootste fout van zijn leven. Santiago Lorenzo componeert alles zodat de lezer zich in hem inleeft en zijn eigen leven heroverweegt. En hij gebruikt met talent en gratie een stijl, een vocabulaire en een humor vol bitterzoete grappenmakerij.
De roman verheerlijkt het plattelandsleven in een originele kreet tegen de stad en overmatig consumentisme. Naast politiek, Het walgelijke het klinkt als een economische verhandeling wanneer Manuel zijn middelen begint te verdelen. Laurentius probeert de lezer te verleiden om de rust en bevrijding te proberen die het platteland en het discrete leven geven.
Het boek waarschuwt al dat Manuel een soort schipbreukeling is die voor de daad die hij heeft begaan, ook zonder het eerst te beseffen, zijn toevlucht probeert te zoeken tot de samenleving waarvan hij tot voor kort deel uitmaakte. Omringd door tekortkomingen Manuel zal zich gaan afvragen of wat hij heeft achtergelaten zoveel moeite waard was.. In zijn nieuwe leven ontdekt hij dat weinig beter is dan niets en zelfs het sobere leven begint hem te verbazen. Het is aan de lezer om te beslissen of het personage verdriet of jaloezie veroorzaakt.
Conclusies
Het smerige is een thriller dat belooft een duizelingwekkende actie en dompelt ons dan echter in de meest absolute eenzaamheid altijd met dat gevoel van nervositeit door onzekerheid in de schaduw van een misdaad. Het is een vrij statische roman op maat van een politiek-literair discours over de materie, de ontvolking en de behoeften die wij mensen delen.
Het is ook een weerspiegeling van de werkelijkheid en van de samenleving die tot het uiterste is doorgevoerd, zodat we kunnen nadenken over wat we hebben, wat we nodig hebben en wat we zijn. Het boek ook Het heeft een geestig karakter dat ondanks het ongemak de roman met humor vult die geschiedenis en omstandigheden projecteert.
Sobre el autor
Santiago Lorenzo werd geboren in Portugalete (Vizcaya) in 1964. Hij studeerde Beeld en Scenarioschrijven aan de Complutense Universiteit, en later bij RESAD deed hij regie. Nadat hij zich aan de cinematografie had gewijd, maakte hij de sprong naar de literatuur. Schrijven is in ieder geval zijn passie en hij is een geboren verhalenverteller die zijn tijd en ruimte nodig heeft om een tekst te ontwikkelen. Hij is een van die ouderwetse schrijvers die contemplatie en rust nodig hebben om te werken. Misschien is hij daarom naar een Segoviaans dorp verhuisd, hoewel hij voor zijn werk vaak naar Madrid moet.
In 2010 publiceerde hij zijn eerste roman, de miljoenen. Santiago Lorenzo mixt graag humor met de ups en downs van het leven daarom staan zijn boeken vol met een zekere sluwe ironie. Hij houdt zich ook bezig met echte problemen en actualiteiten, waarvoor hij altijd voorstelt de wereld bewust en direct te zien. tostonaz (2022) is zijn nieuwste roman.
Ik heb het net gelezen... (gelukkig hebben ze het aan mij uitgeleend)
Het is een eenvoudig verhaal dat op een verwrongen manier wordt verteld waardoor het interessant lijkt totdat de plot in een saaie en zinloze lus terechtkomt. Het verhaal gaat op en neer, ik verdwaalde en raakte op een gegeven moment weer verslaafd. Maar voor meer INRI, (voor mij) zijn er nog 3 hoofdstukken over.
De conclusie: een "walgelijk" boek...