De slapende stem (alfaguara, 2002) is een historische roman van de Spaanse schrijver Dulce Chacón. Het werd in 2002 door de Booksellers' Guild erkend met de Book of the Year Award. De verfilming kwam in 2011 uit van de filmmaker en scenarioschrijver Benito Zambrano (Solas, Citroenbrood met maanzaad).
Het is een verhaal uit de Spaanse naoorlogse periode waarin de hoofdrolspelers vrouwen zijn die naar voren stapte om voor de vrijheid te vechten. Hun moed bracht velen van hen naar de gevangenis, wat de belangrijkste setting van de roman is. De slapende stem vertelt het verhaal van de verslagenen.
De slapende stem: het verhaal van de verslagenen
Benadering van de percelen
Het verhaal speelt zich grotendeels af in de vrouwengevangenis Ventas in Madrid. Daar worden de hoofdrolspelers gepresenteerd, vrouwen die gebaseerd zijn op echte karakters, zoals Reme, Tomasa, Elvira of Hortensia. De actie van de roman speelt zich af over meer dan twintig jaar, tussen 1939 en 1963.. Tientallen jaren waarin we de personages, hun angsten, hun ideologie en zaak, hun families zullen leren kennen... kortom, is een verhaal gewijd aan het ontdekken van de gevoelens en gedachten van vergelde vrouwen voor de burgeroorlog. Hetzij omdat zij eraan deelnamen, hetzij omdat familieleden betrokken waren bij politieke kwesties.
Het karakter van Hortensia valt op, evenals dat van haar zus Pepa.. Hortensia is zwanger en weet dat ze zal worden neergeschoten. Haar zus doet er echter alles aan om te voorkomen dat het vonnis vóór de geboorte van haar nichtje Tensi wordt uitgevoerd. Pepa is een spraakzame en sterke vrouw die de Communistische Partij mijdt. en hij wil weinig weten over een zaak die zijn familie eindeloze tegenslagen heeft gebracht. Ze wordt echter smoorverliefd op een guerrillaleider en haar leven wordt getekend door de dood van haar zus, de opvoeding van haar nichtje en de relatie met Paulino, of Jaime, zoals hij zichzelf noemt. Op dezelfde manier zal zijn zwager, Felipe, de echtgenoot van zijn zus Hortensia, ook lijden onder de gevolgen van het voeren van een verloren oorlog.
Ondanks dit alles is Pepa zeker het hoofdpersonage van de roman, hoewel anderen in de roman voorkomen. En ook mannen, zoals al vermeld, of de dokter Don Fernando die een grote steun voor vrouwen zal zijn. Omdat dit vooral een verhaal van vrouwen die leden onder de gevolgen van hun deelname aan de kant fout. Dit is de kant van de verslagenen en de verslagenen. De meerderheid, non-conformisten en idealisten, bleef ook vanuit de gevangenis vechten voor hun waarden. Anderen, zoals Pepa, hadden familieleden om te onderhouden. Het pensioen waar Pepa werkte zal ook een andere terugkerende verhaalruimte zijn.
Karakter van de roman
De roman valt op door de gevoeligheid die de auteur erin giet.. Er zijn veel gevoelens en een grote kennis van de personages vanwege de emotionele diepgang die aan hen wordt toegeschreven. Dus, De slapende stem Het is niet zomaar een naoorlogs verhaal.. De angsten, tekortkomingen, liefde, lijden, moed en waardigheid die in de personages worden weerspiegeld, stellen de lezer in staat een ander perspectief op de verschrikkingen van oorlog te leren. Door de wisselvalligheden van echte en compacte karakters zal het verhaal het hart veroveren van de lezer die naar die tijd wil reizen zonder in het middelpunt van de strijd te staan.
Het is een emotionele roman, maar niet gevuld met holle sentimentaliteit. Dit is een verhaal om enthousiast over te worden, te begrijpen en in te leven van de kant van de verslagenen tijdens de Spaanse burgeroorlog. Degenen die nog lang daarna de gevolgen hiervan bleven ondervinden, en in een omgeving die vreemd was aan de rest van de samenleving, zoals een gevangenis.
De slapende stem Het is verdeeld in drie delen. In het eerste boek vordert de tijd langzaam en is de ontwikkeling van de personages essentieel. Zo zijn ze perfect opgebouwd en benadert de lezer ze vanaf het begin. Het tweede deel is gewijd aan het karakter van Hortensia en is het kortste verhalende deel. De derde beslaat bijna twee decennia waarin de lezer getuige is van de gebeurtenissen die de actie van het verhaal opbouwen en die de personages markeren met wie de lezer voldoende tijd heeft gehad om vertrouwd te raken.
Conclusies
De slapende stem Het is een gevoelige roman waarbij de ontwikkeling van de personages het allerbelangrijkste zal zijn. Het is een interessante roman om de rol te begrijpen die vrouwen die door het Franco-isme werden vergeld, speelden in het naoorlogse Spanje en de daaropvolgende decennia.. Dulce Chacón concentreert een intiem perspectief op wat er na de burgeroorlog met de linkse sector is gebeurd en geeft vooral een stem aan die vrouwen die, op eigen initiatief of omdat ze banden hadden met mannen die aan de Republikeinse kant vochten, in de gevangenis belandden of omkwamen. . Er wordt zonder enige twijfel erkend dat dit werk gericht is op menselijke ontdekkingen en niet zomaar een verhaal wordt dat over de burgeroorlog gaat.
Over de auteur
Dulce Chacón was een Spaanse auteur die zich wijdde aan het componeren van toneelstukken, poëzie en romans.. Hij werd geboren in Zafra (Badajoz) in 1954 en in zijn werk zie je de linkse ideologische projectie die hij verdedigde. Zijn gedichten zijn verzameld in Vier druppels (2003), waarin zijn gedichten voorkomen Ze zullen het een naam willen geven, De woorden van de steen, Tegen het in diskrediet brengen van lengte y Dood de engel. Zijn “Escape Trilogy” valt op (Sommige liefde die niet doodt, Blanca vliegt morgen y Praat met me, muze van die man). Als toneelschrijver schreef hij Tweedehands (1998) y Sommige liefde die niet doodt (2002).
Zijn roman modderige luchten (2000) zorgde ervoor dat ze zich onderscheidde als schrijfster en in 2000 ontving ze de Azorín-prijs. De slapende stem (2002) is zijn laatste roman. Chacón stierf in 2003 als gevolg van de alvleesklierkanker waaraan hij leed..