De hond in de voerbak is een toneelstuk geschreven door de beroemde dichter en toneelschrijver Lope de Vega. Het is een komedie uit de 1618e eeuw, die in 1996 in première ging. Het is aangepast aan de bioscoop, het medium waarmee het bekend werd gemaakt door Pilar Miró, die het werk in XNUMX verfilmde. De film was een groot succes en werd gespeeld door Emma Suárez, Ana Duato en Carmelo Gomez. Deze versie was echt uniek omdat de tekst in verzen werd gehouden.
Behalve dat het een creatie is van de beroemde Lope de Vega, De hond in de voerbak Het wordt herkend door het beroemde gezegde: "Het is als de hond in de kribbe, die niet eet en niet laat eten". De betekenis van het gezegde wordt overgebracht op het hele werk. Als je dit werk niet kent en meer wilt weten, vind je hieronder meer informatie en een uitgebreide samenvatting.
Auteurschap en context
Het stuk wordt ingevoegd het kader van de Spaanse Gouden Eeuw, een tijd verspreid over het laatste derde deel van de XNUMXe en XNUMXe eeuw. De literaire composities van deze tijd worden beschouwd als het hoogtepunt van de Spaanse schepping, evenals enkele van de meest opmerkelijke literaire brieven uit Latijns-Amerika. In deze context vinden we deze komedie die tegelijkertijd behoort tot wat in de volksmond «palatine komedie» wordt genoemd, een soort komedie, een subgenre dat beweegt tussen humor en plechtigheid.
De auteur is ook een van de grootste schrijvers in de Spaanse literatuur, verantwoordelijk voor enkele van de beste werken in de Spaanse taal, Felix Lope de Vega en Carpio (1562-1635). Hij bracht een revolutie teweeg in de kunst van het maken van komedies en hij was een tijdgenoot van Cervantes, die hem benijdde vanwege het enorme succes dat Lope de Vega in zijn professionele carrière ervoer.
daarom De hond in de voerbak werd geboren in een tijd van culturele pracht, maar ook economisch en politiek, aangezien Spanje in die tijd een wereldmacht was. Het waren de gouden jaren van een tijdperk dat enkele decennia later abrupt zou eindigen.
Het populaire gezegde en argument van het werk
Titel De hond in de voerbak eert de gebeurtenissen van het stuk. Hoewel een tuinman een tuinder is die zich toelegt op het verbouwen van groenten en fruit in een boomgaard, is zijn hond zijn beschermer tegen ongedierte dat hem zou kunnen naderen. Het opvallende is dat een hond meestal geen groenten eet, het is een carnivoor: hij eet niet uit de tuin, maar hij laat de andere dieren ook niet eten. Het is dezelfde onzin en absurditeit in het gedrag van de jaloerse hoofdpersoon, de gravin van Belflor die, aangezien ze de liefde van de man van wie ze houdt niet kan krijgen, ook niet toestaat dat iemand anders hem het hof maakt.
Het werk en de boodschap
Het werk kon op een actuele manier gelezen worden alsof het een soap was. Er is een reeks komische gebeurtenissen waaruit het werk bestaat, evenals een liefdesverhaal dat er een centraal onderdeel van lijkt te zijn.Zo is het echter niet helemaal. Er is een liefdeselement dat nodig is vanwege de literatuur van die tijd, aangezien het een komedie is en omdat het publiek er ook om vroeg, plezier had en zich kon inleven in de personages. Hoewel het waar is, heeft het werk een serieuze moraliserende boodschap, juist vanwege het gebrek aan moraliteit van de hoofdrolspelers.. De komedie, met een aantrekkelijk plot, heeft een dubbel doel: mensen vermaken (wat succes genereert en geld opbrengt) en gedrag laten zien dat tot een les dient.
De hond in de kribbe: samenvatting
Voorbereidingen van het werk
De actie vindt plaats in Napels toen de regio tot de Spaanse Kroon behoorde. In grote lijnen is het een verhaal opgebouwd uit een liefdesdriehoek vol twijfels en aarzelingen., gemaakt door gravin Diana de Belflor, haar secretaris Teodoro en Marcela, dame van de gravin die een relatie heeft met Teodoro. Er raken echter meer personages betrokken bij de ingewikkelde relaties.
hou van verwikkelingen
Teodoro en Marcela hebben een affaire. De twee behoren tot de entourage van de gravin van Belflor die, als ze hoort over de liefdesrelatie tussen haar secretaresse en zijn vrouw, jaloers begint te worden en ze denkt dat ze van Teodoro houdt. Marcela bekent dat ze bij Teodoro is, maar ze zijn van plan te trouwen, omdat ze het gevoel hebben dat haar eer in het gedrang komt, en dan geeft de hertogin haar goedkeuring.
De gravin heeft echter andere plannen. Schrijf een liefdesbrief aan Teodoro en hij, die eigenlijk alleen maar van plan is om meer geluk te vinden en hogerop te komen op de sociale ladder, hij is ervan overtuigd dat hij een reële kans krijgt om met zijn minnares te trouwen. Dus verlaat hij Marcela en Marcela, gekwetst, en zoekt troost bij een bediende genaamd Fabio.
Maar Diana heeft een zeer veranderlijk karakter. Hij gelooft dat zijn status te hoog is om zich te laten meeslepen door een passie en ze zoekt iemand met dezelfde positie onder haar vrijers, zoals de markies Ricardo of graaf Federico. Dan zoekt Teodoro Marcela, die Fabio verlaat en de secretaresse vergeeft.
Echter Wanneer de gravin van Belflor hoort over de verzoening van haar dame en haar secretaresse, spreekt ze rechtstreeks met Theodore en bekent ze haar gevoelens aan hem., het ermee eens dat Marcela in deze situatie met haar vriend Fabio moet trouwen. En dan, hoewel de gravin haar vrijers, graaf Federico en markies Ricardo definitief afwijst, Teodoro laat haar weten dat hij niet langer in onzekerheid wil blijven en keert terug naar Marcela..
Het plan: graaf Ludovico
De edelen, die door de gravin zijn afgewezen en nadat ze hebben begrepen dat de reden hiervoor een gewone burger is, geven opdracht om Teodoro te vermoorden. en het bevel wordt gegeven aan Tristán, Teodoro's trouwe dienaar en vriend. In plaats daarvan waarschuwt Tristan zijn meester en helpt hem zich voor te doen als een edelman, om zichzelf in een positie te krijgen die overeenkomt met die van Diana om met haar te trouwen.
Tristán gaat naar graaf Ludovico omdat hij lang geleden zijn zoon (ook wel Teodoro genoemd) heeft verloren. Hij stelt zich voor als de koopman die het in verre landen heeft gekocht, in de veronderstelling dat Teodoro geen slaaf is, maar zijn verloren zoon. En de edelman accepteert het verheugd met het idee dat hij eindelijk zijn nageslacht heeft teruggevonden.
kluwen resolutie
Eindelijk vindt iedereen het verhaal van Teodoro en zijn vader graaf Ludovico waar. Hoewel ze enigszins stomverbaasd is, gelooft gravin Belflor dat het mogelijk is om met Teodoro te trouwen, aangezien hij echt adellijk bloed heeft. Zodat, Diana trouwt met Teodoro, die erin slaagt om, zoals hij wilde, in de samenleving te stijgen, en Marcela trouwt, na alle rotzooi, met Fabio, de bediende van de gravin.