De mythe van Sisyphus
De mythe van Sisyphus -of De mythe van Sisyphus, volgens de oorspronkelijke titel in het Frans, is een filosofisch essay geschreven door de journalist, romanschrijver en Nobelprijswinnaar voor de literatuur (1957) Albert Camus. Het werk werd voor het eerst gepubliceerd in oktober 1942 door de uitgeverij Éditions Gallimard. Leuk vinden Buitenland y De pest, dit is een van de geweldige teksten van de schrijver, die bij talloze gelegenheden wordt besproken.
dus Buitenland als De mythe van Sisyphus Ze verschenen op dezelfde datum, het literaire talent, het vermogen tot theoretische reflectie en de ethische gevoeligheid van Camus aan het publiek onthullen. De auteur schreef toneelstukken, essays, verhalen en recensies. Via deze media onderzocht hij vaak de rijkdom en dubbelzinnigheid van de menselijke conditie.
Oorsprong van de mythe van Sisyphus
De naam van Camus' essay vindt zijn oorsprong in – excuseer de overtolligheid – de mythe van Sisyphus, een Griekse koning die bekend stond om het liegen, bedriegen en manipuleren van de mensen in zijn koninkrijk. Op een dag bedroog hij Thanatos, de dood, en toen hij in de onderwereld belandde, bedroog hij de god Hades om hem nieuw leven in te blazen en zijn jeugd en schoonheid te herstellen. Nadat hij oud was geworden, stierf Sisyphus opnieuw.
Het was echter niet Thanatos die hem ging zoeken, maar Hermes, de god van de leugens. Het goddelijke wezen maakte gebruik van de bewondering van de oude man om een deal voor te stellen. Hij nam hem mee naar een heuvel en beloofde hem dat, als hij een steen kon duwen en Maak dit zal nog steeds bovenaan staan, zou hem een Olympiër maken. De man accepteerde het. Daarom bracht hij de hele eeuwigheid door met het duwen van de rots.
Synopsis van De mythe van Sisyphus
Goddelijke straf of metafoor voor de filosofie van het absurde?
Dit werk van Albert Camus is verdeeld in vier hoofdstukken en een bijlage. Als idealist van de filosofie van het absurde beschouwt Camus Sisyphus als een hartstochtelijk strijder tegen de irrationele stilte van de wereld. Dus, De tekst brengt een interessant uitgangspunt naar voren: als het leven geen betekenis heeft, Waarom zou je het niet besteden aan datgene waar je echt van houdt? Op deze manier wordt het absurdisme van Camus niet negatief gefocust.
In feite Zijn filosofie legt de basis om het absurde te gebruiken als versterking die waarden als vrijheid verdedigt, solidariteit en steun onder de burgers. In principe is de opbouw van het werk wat chaotisch. Beetje bij beetje legt Camus echter zijn principes bloot, toont vervolgens de mythe van Sisyphus en componeert daardoor zijn metaforen.
De vergelijking van de moderne mens met de Griekse koning
De mythe van Sisyphus beschrijft de iconografie van de absurde held. Dat wil zeggen: de man die bezwijkt voor zijn passies en zich geen zorgen maakt over de diepe betekenis van het bestaan. Uiteindelijk heeft dit geen duidelijke betekenis, dus De mens moet zich geen zorgen maken over iets dat niet bestaat of zijn dagelijks leven niet zal beïnvloeden.
In die zin is de absurde held toegewijd om niets af te maken, juist vanwege de passie die hij voelt voor het leven en alles wat dat met zich meebrengt, inclusief negatieve ervaringen. Als het paradoxaal lijkt, is het omdat het zo is. De absurditeit die erin schuilt De mythe van Sisyphus laat zien hoe hij de meester is van zijn lot, en zelfs de goddelijke straf van de goden ondergaan.
Een analogie met zelfmoord
Een complementaire interpretatie van de eerder voorgestelde interpretatie zegt dat De mythe van Sisyphus Het gaat over de waarde van het leven en de onophoudelijke en nutteloze inspanning van de mens. Als gevolg van zo’n onbeduidend bestaan, waarin het enige dat waarde heeft datgene is wat wij creëren, vraagt de auteur zich af: “Is er een alternatief voor zelfmoord?”, waarbij hij ook vermeldt: “Er is maar één echt serieus filosofisch probleem: zelfmoord. .”.
Over de absurde man
In grote lijnen zou dit door Camus voorgestelde archetype, dat hij ‘de absurde mens’ noemde, drukt de ongerijmdheid uit van de man die, zelfs zonder de wereld te begrijpen, voortdurend met dit onbegrip wordt geconfronteerd. Tegen deze achtergrond stelt de auteur: “De rebel ontkent de geschiedenis die hem omringt niet en probeert zichzelf daarin te laten gelden. Maar hij bevindt zich ervoor zoals de kunstenaar tegenover de werkelijkheid: hij wijst het af zonder het te vermijden. Het maakt het nog geen seconde tot een absoluut gegeven.”
Om uw concept uit te leggen, Afsnauwen beweert datHet accepteren van het absurde is het enige alternatief voor de ongerechtvaardigde geloofssprong die religies eisen en het existentialisme zelf. Op zichzelf bevordert de filosofie van de auteur geen quiëtisme of passiviteit, integendeel. Volgens Camus ervaart Sisyphus vrijheid wanneer hij klaar is met het positioneren van de rots; die korte periode redt hem van zijn suïcidale lot.
Sobre el autor
Albert Camus werd geboren op 7 november 1913 in Mondovi, nu Dréan, Frans Algerije. De auteur begon en voltooide zijn studies op de lagere en middelbare school dankzij een studiebeurs die de kinderen van oorlogsslachtoffers ontvingen. Gedurende die tijd, Zijn leraren waren de belangrijkste promotors van zijn lezing van de filosofie, vooral die van Nietzsche.. Later studeerde hij af in filosofie en letteren.
Zijn proefschrift gaat over de relatie tussen het klassieke Griekse denken en het christendom, gebaseerd op de geschriften van Plotinus en Sint-Augustinus. Camus begon al op zeer jonge leeftijd met schrijven. Later, werkte als journalist Alger Republikein, waar hij verschillende artikelen publiceerde waarin de situatie van moslims in de regio Kabylië werd geanalyseerd. De auteur pleitte voor sociale rechtvaardigheid en de arbeidersklasse.
Andere boeken van Albert Camus
novelas
- L'Étranger - De vreemdeling (1942);
- De pest – De pest (1947);
- La Chute - De val (1956);
- La mort heureuse – Dood gelukkig (1971);
- Le premier homme – De eerste mens (1995).
Theater
- Caligula — Caligula (1944);
- Le malentendu — Het misverstand (1944);
- L'Impromptu des philosophes - De geïmproviseerde van de filosofen (1947);
- L'état de siège - De staat van beleg (1948);
- Les justes – De rechtvaardige (1950).
Essay en non-fictie
- Métaphysique chrétienne et Néoplatonisme - Christelijke metafysica en neoplatonisme (1935);
- Révolte dans les Asturies - Opstand in Asturië (1936);
- L'envers et l'endroit - Het omgekeerde en het recht (1937);
- Noces — Bruiloften (1938);
- Les Quatre Commandements du journaliste libre – De vier geboden van een vrije journalist (1939);
- Le mythe de Sisyphe - De mythe van Sisyphus (1942);
- Lettres à un ami allemand - Brieven aan een Duitse vriend (1943-1944);
- Noch slachtoffers, noch bourreaux – Noch slachtoffers, noch beulen (1946);
- Pourquoi l'Espagne? – Waarom Spanje? (1948);
- Le témoin de la liberté -De getuige van vrijheid (1948);
- L'Hommerévolté - De rebelse man (1951);
- De levende woestijn (1953);
- Actuelles I, Chroniques - Actuales I, Kronieken (1944-1948);
- Actuelles II, Chroniques — Actuales II, Kronieken (1948-1953);
- Actuelles III, Chroniques algériennes - Actuales III, Kronieken van Algerije (1939-1958).