Curiosa over poëzie en muziek

Soms zeggen sommige mensen, als ze willen zeggen dat de tekst van een liedje erg goed is, van wel een echt gedicht (of soortgelijke uitdrukkingen).

Deze bewering gaat (blijkbaar) uit van de basis dat de songtekst (vooral rock) zijn iets heel anders, heel anders dan de poëzie (maar dat kan worden benaderd). Dit is een vergissing.

De teksten van de liedjes zijn bijna gedichten en staan ​​dicht bij de literatuur. Ze onderscheiden zou zijn alsof iemand zegt over een zeer geïnspireerde solo van Eric ClaptonLaten we zeggen dat "het zo goed is dat het zelfs op echte muziek lijkt", het zou toch niet logisch zijn?

De teksten van de liedjes en de poëzie zijn van dezelfde familie en zelfs meer, ze zijn zeer naaste familieleden, en hun prestaties, en hun waarden en hun gebreken moeten met dezelfde parameters worden gemeten. Er zijn weliswaar verschillen, maar er zijn meer elementen gemeen: middelen, mechanismen, technieken, traditie en doel.

Hoewel de tekstschrijvers van de liedjes vaak niet door de wereld van de literatuur reizen en kinderen fouten maken door hun onwetendheid (fouten omdat ze niet wisten dat ze werden meegebracht!).

Op hun beurt bestaan ​​muziek en poëzie naast elkaar in dat grensgebied dat 'het lied' wordt genoemd en net zoals de muziek van een lied moet worden beoordeeld vanuit de hoogten van muzikale composities, moeten de teksten van de liedjes worden beoordeeld op basis van (en in relatie tot ) de hoogste punten in de literatuur.

Iemand die songteksten schrijft moet (moeten) bekend zijn, meer dan dat, hij moet de wereld van de poëzie breed kennen en hanteren, hoewel zijn producties later verschillende stijlen doorlopen. Anders zullen we eeuwig moeten luisteren naar liedjes waarin verkleinwoorden rijmen (ik hoorde er een die zei: "hou een beetje van me / je bent mijn liefje), met amorfe coupletten, en waar paden worden bewandeld met een inaugurele sfeer die , voor nu zijn tours saai.

Misschien deelt het beeld (zijn beeld) dat velen (ik heb het over artiesten en lezers / luisteraars) van poëzie hebben, niet het beeld (zijn beeld) van muziek (een dichter is niet hetzelfde als een rocker) en dat is waarom beide werelden los van hen lijken te staan.

En er zijn die wezens, vol vertrouwen en arrogantie, daar gaan ze ... en net zoals er voor alles een publiek is, hebben we allemaal het recht om te kiezen naar wie we niet willen luisteren.