Willian faulkner was een Amerikaanse schrijver geboren in 1897 in de staat Mississippi. Zijn familie was een traditioneel zuidelijk gezin van vijf kinderen, van wie William de oudste was.
Zijn jeugd bracht hij door in het kleine stadje Oxford, en de aanwezigheid van dat Noord-Amerikaanse Zuiden, door zijn karakters, hun manier van zijn, spreken en denken, zal later in alle werken van de schrijver worden opgemerkt.
Tijdens het Eerste Wereldoorlog Hij kwam binnen als piloot van de Royal British Air Force, maar er zijn veel twijfels over wat zijn rol tijdens de oorlog was, gezien de natuurlijke neiging daartoe Faulkner naar fabel.
Zijn eerste baantjes waren bij de bank van zijn grootvader, daarna als (muur) schilder en daarna als postbode. Na verloop van tijd Fülkner kreeg banen die meer gerelateerd waren aan literatuur, de eerste als journalist in New Orleans.
Zijn eerste roman, Soldaten betalen, publiceerde het in 1926.
Toen maakte hij een reis door Europa waar hij onder meer zijn bewondering ontmoette James Joyce.
Toen hij terugkeerde naar de USA, waren zijn volgende romans in yoknapatawpha, een fictief en door schrijvers gecreëerd territorium dat schrijvers zoals geïnspireerd heeft Onetti (om uw Santa Maria te maken), naar Garcia Marquez (zijn Macondo) en vele anderen.
De eerste roman die zich afspeelt in yoknapatawpha was Sartoris in 1929, maar vele andere werken volgden (romans en korte verhalen) waarin de levens van de denkbeeldige bewoners werden gemengd en opnieuw vermengd, waar wegen elkaar kruisen en blikken zich vermenigvuldigen.
Vanaf de publicatie van The Sound and the Fury, Faulkner werd beschouwd als een leraar. Ondertussen was hij getrouwd Estelle Oldham, met wie hij in het kleine stadje woonde Oxford.
Het moet gezegd worden dat hoewel het voor hem mogelijk was om zijn werken te redigeren, hij nooit een schrijver was die zo goed bekend was bij het grote publiek, en zelfs vandaag de dag weet de gemiddelde Amerikaan niet wie hij is. Faulkner.
In de daaropvolgende jaren verdiende hij de kost als scenarioschrijver in Hollywood, totdat hij in 1949 het Literatuur Nobel.
In zijn werken valt de buitengewone beheersing van taal en techniek op. Het meest opvallende voorbeeld hiervan zijn zijn lange zinnen, soms drie of vier pagina's lang, met talloze uitweidingen, haakjes en ondergeschikte zinnen. Maar ook de sprongen in de tijd en de wisselingen in het standpunt van de verteller zijn oogverblindend.
In zekere zin was zijn stijl tegengesteld Hemingway en zijn karakteristieke korte zinnen (dat zeggen ze Hemingway Ik stuur hem een telegram met de tekst: "Ik zal een van je lange zinnen veranderen in twee van mijn korte zinnen"). Maar andere dingen verenigden hen: alcohol, het leven dat ze aan het schrijven wijdden, naast het zijn en denken als Amerikanen.
Faulkner Hij bleef schrijven (en zijn productie was erg ruw) tot hij stierf (totdat hij terugkeerde naar het land van dat zuiden waar hij zo veel van hield) in 1962.