Álvaro Arbina | Fotografie: (c) Lander Arbina
Allvaro Arbina Hij komt uit Vitoria en is geboren in 1990. Hij begon al op zeer jonge leeftijd in de literatuurwereld en debuteerde op vierentwintigjarige leeftijd met De vrouw met de klok un thriller historisch dat in de bestsellerlijst terechtkwam en er enkele maanden op bleef staan. En hij consolideerde het succes met zijn tweede roman, De symfonie van de tijd, die ook de winnaar was van de Hislibris Award voor beste historische roman van 2018. Nu net gelanceerd De jaren van stilte. Ik waardeer je tijd en vriendelijkheid hiervoor enorm interview waar hij ons over haar en andere zaken vertelt.
Alvaro Arbina Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwe roman is getiteld De jaren van stilte. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
ÁLVARO ARBINA: In augustus 1936 verdween Josefa, een raadselachtige zwangere vrouw, van de aardbodem met haar zes minderjarige kinderen. Bij het aanbreken van de dag leek niemand in de stad iets te weten, maar geheimen en geesten begonnen zich in de huizen te nestelen. Zo begon een stilte die veel langer duurde dan iemand zich had kunnen voorstellen. Via de radio kwam ik dit verhaal tegen waar hij meewerkte aan een programma om interessante verhalen over ons verleden te redden. Ik wist meteen dat een kwartier in de ether niet genoeg was.
- AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
AA: Het klinkt misschien vreemd, maar ik ben van de generatie van Harry Potter en ik begon te lezen met deze fantastische sage. Toen kwamen er nieuwe boeken en nieuwe universums. Het eerste verhaal dat ik schreef was direct een roman, De vrouw met de klok. Ik wist niet waar ik aan begon...
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
AA: Huidige schrijvers, Maggie o'farrell of Lucia Berlijn. Als het me terug in de tijd zou brengen, Albert Afsnauwen, Stefan Zweig, Alexander Dumas en nog veel meer.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
AA: De kapitein Alatriste.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
AA: Als ik moe ben, ga ik uit rennen. Het maakt me helder en stimuleert me om te schrijven.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
AA: Als ik schrijf, ben ik me niet bewust van wat mij omringt. Ik duik in een andere wereld. Het maakt me niet uit waar ik ben.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
AA: Sciencefiction. Als het serieus en reflectief is. Als ik denk dat het echt kan zijn.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
AA: Ik lees verschillende essays over neurowetenschappen, een onderwerp dat me opwindt.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?
AA: Ik wou dat die er waren meer honger naar verhalen dat ze manieren zoeken verschillend tot het gebruikelijke.
- AL: Is het moment van crisis dat we meemaken moeilijk voor je of kun je iets positiefs behouden op zowel cultureel als sociaal gebied?
AA: Dit zijn geen goede tijden, maar perspectief is essentieel. op de bodem van dit alles, ons vergelijken met andere plaatsen in de wereld en met de meeste historische perioden, we zijn niet zo slecht.