Portret van Alexandre Pope in de National Portrait Gallery in Londen. Door Mikael Dahl.
Alexander Pope werd geboren op een dag als vandaag Londen. Schrijver, essayist en vertaler, wordt beschouwd als de belangrijkste dichter van de XNUMXe eeuw Engels. Hij was een tijdgenoot en vriend van schrijvers als Jonathan Swift. Tot zijn bekendste werken behoren die van hem Pastorale liederen. Dit is een korte fragment selectie van hen.
Alexander Pope
Nacido en 1688, begon gedichten te schrijven in zijn kindsheid. hun Pastorale liederen, gepubliceerd in 1709, waren van hem première ambtenaar in de literatuur. Al erkend als auteur, ging hij verder met werken zoals Elegie ter nagedachtenis van een dame, Heloise voor Abelard, De gestolen krul o Essay over de mens. vertaalde De Ilias y De Odyssee en hij was ook de auteur van Isaac Newton grafschrift.
Beïnvloed door tuberculose en van een fysieke misvorming dat zijn leven kenmerkte, hij wilde het met veel goedmaken talent, verstand en een groot gevoel van vriendschap. Zijn vrienden waren onder meer John Gay en Jonathan Swift, met wie hij de bijeenkomst creëerde Scriblerus club in Londen.
Enkele fragmenten van zijn werken
Van Eloísa tot Abelardo (Begin)
Van deze afschuwelijke cellen en diepe eenzaamheid
waar de hemelse contemplatie rust,
waar de echte aandachtige melancholie heerst,
Wat drukken de tumulten van de vestale aderen uit?
Waarom vluchten mijn gedachten weg van deze retraite?
Waarom brandt het verborgen vuur in mijn hart?
de fout is Abelardo, als ik nog steeds liefheb,
en hij moet toch zijn naam kussen, Heloise.
Fatale en geliefde naam! het geheim blijft
van deze lippen verzegeld met heilige stomheid;
mijn hart, verberg het is zijn intieme vermomming,
waar gemengd met God zijn geliefde idee ligt;
de naam wordt zichtbaar gemaakt -ah, schrijf niet, mijn hand-;
vol is al gecommuniceerd -mijn tranen wissen het! -
Heloise verloren, het is leeg dat ik huil en bid,
zijn hart dicteert nog steeds, en zijn hand gehoorzaamt.
Elegie ter nagedachtenis van een dame (fragment)
Oh, altijd mooi, altijd vriendelijk, vertel het me
Is te goed liefhebben in de hemel een misdaad?
Om een hart te zacht of te stevig te hebben?
Speel je de rol van een Romein of een minnaar?
Is er in de hemel geen schitterende restitutie?
voor degenen met een geweldige gedachte of een moedige dood?
De gestolen krul (fragment)
Van onze menselijkheid, het voedde
Twee krullen, dat met pelgrims gratie
Leuk ornament uitgeleend
Net en ketting aan het liefhebbende hart;
En als zien op elk moment gebeurt
Met de dunne manen om de vogels aan te steken: Noch, u, keizerlijk mensenras, lof;
Dat een gouden vlecht hem gevangen houdt,
En een prachtig blazoen,
Wat is er van zijn grote krachtige korte flits,
De krullen die de gelukkige man bewondert,
Observeer en wees stil, en de prooi is waardeloos;
En vastbesloten om te winnen, baant het pad zich
Zonder sluwheid of krankzinnige fraude te vergeten;
Zijn hart beveelt hem te smeken
Naar de weldadige hemel, en erg vroom
respectvol pleit liefde.