Gabriel García Márquez, schrijver van Honderd jaar eenzaamheid.
Als iets overstegen is Gabriel García Márquez Het was in de tino waarmee hij de essentie van elk van de figuren traceerde die hij in zijn werk opnam, en het spreekt niet alleen over de persoonlijkheid, nee, het spreekt over het attribuut van de burger en zijn gewoonten. Het maakt niet uit het land of de regio, Úrsula Iguarán is het duidelijkste voorbeeld van hoe het groeit en ouder wordt Latijns-Amerikaanse vrouwen.
Latijnse vrouwen zijn hardwerkend en veerkrachtig, leider en kostwinner, is een liefhebbende matriarch, toegewijd. De meeste Latino-huizen zijn gemaakt en onderhouden door de toewijding van de moeder. Hoewel het niet duidelijk is, is zij het die warmte geeft aan het huis, die van die vier muren een thuis maakt, aangezien zij het zelf is die daar meestal meer tijd doorbrengt. Uw beslissingen, gebruiken en leringen leiden uw dierbaren, zelfs nadat ze zijn vertrokken.
Het portret van Úrsula
Úrsula Iguarán was een Colombiaanse vrouw die, samen met haar man José Arcadio Buendía, opgericht Macondo. Ze was zo vastbesloten en sterk dat ze haar stad begon met het baren van de eerste bewoner, de volgorde en plaats van de huizen regelde, de kleuren besliste die de stad zouden sieren, de bloemen die de atmosfeer van geuren zouden verdrinken, de vogels die zou de lucht vullen met muziek en het was bereid om voor Macondo te sterven.
Honderd jaar eenzaamheid het is een roman waarmee elk wezen dat van Mexico tot het zuiden leeft zich kan verhouden. Het is zeker dat iets aan Úrsula je doet denken aan een grootmoeder, een tante, je vrouw of je eigen moeder. En het is dat ze personifieert het duidelijkste en meest accurate beeld van Latijns-Amerikaanse vrouwen.
Illustratie van Macondo met een deel van zijn personages.
Honderd jaar eenzaamheid
Geschreven door Gabriel García Márquez (1927-2014) in Mexico, duurde het ongeveer anderhalf jaar om te voltooien. Het werd in 1967 voor het eerst in Buenos Aires uitgegeven door de uitgeverij Sudamericana. Sindsdien is het in 35 talen vertaald en zijn er meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht. Het wordt als een beschouwd meesterwerk van literatuur Latijns-Amerikaans en universeel.
In 2007 werd het geclassificeerd als een van de belangrijkste werken van de Castiliaanse taal op het IV Internationale Congres van de Spaanse taal. Datzelfde jaar werd een nieuwe editie uitgebracht. De nieuwe druk is gemaakt om 40 jaar van de roman en 80 jaar van zijn auteur te vieren. Dit werd bereikt dankzij de inspanningen van de Vereniging van Academies van de Spaanse Taal samen met de Koninklijke Spaanse Academie.
Is geweest opgenomen in de 100 boeken van de XNUMXe eeuw uit de franse krant Le Monde, de lijst van de 100 beste romans in het Spaans van de 100e eeuw van de Spaanse krant El Mundo en in de XNUMX beste boeken aller tijden door de Norwegian Book Club.
Gabriel García Márquez en zijn Nobelprijs
Marquez hij won de Nobelprijs voor Literatuur in 1982 "voor zijn romans en korte verhalen, waarin het fantastische en het echte worden gecombineerd in een wereld die rijk is aan verbeeldingskracht, die het leven en de conflicten van een continent weerspiegelt.
Foto van een poster die verwijst naar de stad Macondo - Colombiainforma.com.
Elke Hispanic die deze roman heeft gelezen, zal zich geïdentificeerd voelen met een van zijn personages of stukjes van allemaal. Vrouwen zien hun volwassenheid in Úrsula, haar onschuld in Remedios "la bella", haar koppigheid in Amaranta en haar ongebreidelde passie in Rebeca.
Mannen zullen zich altijd kunnen identificeren met de verbeeldingskracht, kracht en charme van de José Arcadios of met de verlegenheid, toewijding en terughoudendheid van de Aurelianen. Het maakt niet uit het land of de regio, Márquez en zijn verhalen zijn onderdeel van de ziel van Latino's.